Το λέει η περδικούλα τους των Kevel. Και το πονάνε το heavy prog –έχουν εμφανώς δουλέψει πάνω στο ύφος. Όμως στις 5 οργανικές συνθέσεις αυτού του πρώτου βήματός τους στην εγχώρια δισκογραφία προσέχουν περισσότερο να παίξουν σωστά, παρά να αναδείξουν το παίξιμό τους.
Πάρτε για παράδειγμα το ομότιτλο του δίσκου κομμάτι, "Hz Of The Unheard": προδίδεται τελικά, γιατί το κουαρτέτο βαδίζει προς ζητήματα που δεν κατέχει ακόμα σωστά σε επίπεδο ενορχήστρωσης, οπότε καταφεύγει πολύ γρήγορα σε δικασίλα, ώστε να αντιμετωπιστεί η terra incognita. Τα ντραμς όμως δεν το βοηθούν, κάτι που επαναλαμβάνεται σε όλη τη διάρκεια του άλμπουμ. Ευθύνεται βέβαια και η ηχοληψία τους, καθώς τους δίνει ελάχιστο χώρο συγκριτικά με το περισσότερο δουλεμένο σκέλος των εξάχορδων, γενικά όμως διακρίνεται και μια ανελαστικότητα στα χτυπήματα του Θανάση Πολίτη, τα οποία δεν καταφέρνουν πάντα να εξυπηρετήσουν τα όσα χτίζονται κατά τα λοιπά στις ενορχηστρώσεις.
Στους έγχορδους τώρα, πρέπει να αναγνωριστούν τα καλά παιξίματα, όπως και η ενασχόλησή τους με τους παραμορφωτές –η οποία τους επιτρέπει να συνδυάζουν ήχο βαθύ, χαμηλών συχνοτήτων, με μια σκληρότητα που δεν «μασάει» τα ακόρντα, αφήνοντας έτσι ν' ακουστεί η μελωδικότητά τους. Δημιουργείται έτσι ενδιαφέρον, όχι όμως με ολότελα δικό τους ύφος. Μένεις δηλαδή με την αίσθηση ότι οι πιο μεταλλικές καταβολές δεν έχουν ακόμα αφομοιωθεί, ότι οι Kevel δεν έχουν αφήσει όσο πίσω θα έπρεπε τους Kylesa και τους Karma To Burn.
Γενικά, πάντως, το παρόν ντεμπούτο καθιστά σαφές πως τάλαντο υπάρχει. Όπως και η απαιτούμενη ορμή που ζητά ο συγκεκριμένος ήχος, η οποία είναι μάλιστα άφθονη. Καθώς όμως η μπάντα διάλεξε το δύσκολο μονοπάτι των οργανικών συνθέσεων (μόλις σ' ένα σημείο ακούγεται φωνή, αλλά κι εκεί ουσιαστικά πρόκειται για θεματικό patch spoken word), πρέπει να βρει τον τρόπο ν' αρθρώσει τον λόγο ύπαρξής της πέρα από επιρροές, προσέχοντας παράλληλα και τις τονικότητες των συνθέσεων –διότι παραμένουν εξαντλητικά ίδιες. Αποδεικνύεται βέβαια πως, ακόμα και με αυτές τις επισημάνσεις, μπορούν και σε κρατάνε, δεν γίνονται βαρετοί κατά τη διάρκεια του Hz Of The Unheard. Πρέπει ωστόσο να κατακτηθεί και το κομβικό ζήτημα της αυτόνομης ταυτότητας.
{youtube}cMVcGqvn0Bo{/youtube}
