Μια σημαντική ηχογράφηση από μια συναυλία που πραγματοποιήθηκε στο Λυκαβηττό στις 21 Ιουλίου 2001. Γυμνή, χωρίς περιττές προσθήκες, διορθώσεις, γενικά επεμβάσεις. "Η συναυλία αυτή για πρώτη φορά στα δισκογραφικά χρονικά μεταφέρθηκε σε cd χωρίς καμιά απολύτως τεχνική επεξεργασία φωνής ή οργάνων. Ο συνθέτης και εμείς κρίναμε ότι θα ήταν κρίμα να χαθεί έστω και μια στιγμή της συγκινητικής πραγματικότητας υπέρ μιας ασήμαντης τεχνικής βελτίωσης", γράφουν οι συντελεστές του, στο ένθετο του διπλού αυτού cd που μεταφέρει αυτούσιο το συναίσθημα αυτής της βραδιάς, τον παλμό των 6.000 ανθρώπων και τη σταδιακή ανάπτυξη της χημείας μεταξύ σκηνής και κοινού.Πράγματι, καθώς η ώρα περνά όλοι δείχνουν λιγότερο σφιγμένοι κι απελευθερωμένοι. Και για τη Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης, που έπαιξε σε διεύθυνση και ενορχήστρωση του Γιάννη Ιωάννου, και για τον ίδιο το Γιάννη Πάριο που αρχίζει να δείχνει περισσότερο στο κλίμα. Τον βλέπουμε με χαρά να ξεφεύγει για λίγο από το κλίμα της αρπαχτής και του σουξέ, της ερωτομανιέρας και των συνεργασιών με το Φοίβο, για να ερμηνεύσει κομμάτια τριών δεκαετιών και βάλε που συγκινούν εξίσου και σήμερα. Και είναι ευχάριστο... Τον ακούμε να τραγουδά με τον Μίκη Θεοδωράκη σε τραγούδια όπως το "Στρώσε το στρώμα σου" και το "Περιγιάλι" μαζί και η συγκίνηση είναι φανερή στην ατμόσφαιρα. Στο τέλος μοιάζει σα να μη θέλει να εγκαταλείψει ποτέ τη σκηνή... Μια έκδοση για την οποία αξίζουν συγχαρητήρια και στην εταιρία που την επιμελήθηκε, για την ποιότητά της. Όταν κάτι αξίζει και περιβάλλεται με σεβασμό από τους μουσικούς και μη συντελεστές του, τότε ουδείς διαννοείται να μιλήσει για πειρατεία. Αξίζει αυτούσια και αυθεντική η δουλειά αυτή να υπάρχει στη δισκοθήκη μας. Εν αντιθέσει με τις ουκ ολίγες αρπαχτές που κυκλοφορούν στις μέρες μας.
