Το ότι ο Χρήστος Λαϊνάς κυκλοφόρησε προσωπική δουλειά ενώ ξέρουμε πως ηχογραφεί με την υπόλοιπη παρέα των Ονειροπαγίδα τον δίσκο-επιστροφή τους, με έβαλε σε σκέψεις. Δεν θα μπορούσαν αυτά τα κομμάτια να βρεθούν σε εκείνη τη δουλειά; Και αν όχι, γιατί; Ακούγοντας όμως το Η Αγάπη Θα Λάμψει και βλέποντας στη συνέντευξη που μας παραχώρησε ο δημιουργός του ότι το επερχόμενο άλμπουμ των Ονειροπαγίδα θα βρίσκεται πιο κοντά στο κιθαριστικό ύφος των δυο πρώτων δουλειών τους, το βρήκα λογικό. Γιατί εδώ η διάθεση είναι ποπ και οι οποιεσδήποτε χρήσεις της κιθάρας αποτελούν κομμάτι ενός τέτοιου παζλ, δεν αποσκοπούν στο να αποκτήσει ο δίσκος κάποιου είδους «βρωμιά».
Ξεκίνημα με το “Η Θλίψη Το Βράδυ”, τραγούδι όχι ιδιαίτερα ενδεικτικό του υπόλοιπου άλμπουμ: ηλεκτρονικός ήχος, με αναφορές τόσο στον Κωνσταντίνο Βήτα όσο και στους Air, που περισσότερο σου θυμίζει ζεστές καλοκαιρινές νύχτες σε μπαλκόνι παρά τη λιακάδα του υπόλοιπου άλμπουμ. Αλλά ο «ήλιος» δεν αργεί να κάνει την εμφάνισή του: αμέσως μετά, συναντάμε το ομώνυμο του δίσκου κομμάτι (και πρώτο single). Εισαγωγή με μια ρυθμική βάση η οποία θυμίζει αισθητική 1990s επιτυχιών και κατόπιν διπλές φωνητικές μελωδίες, παρέα με κιθαριστικά ακόρντα εμπνευσμένα από τα 1960s, δημιουργούν ένα τραγούδι κολλητικό σαν τη λιωμένη γρανίτα.
Μπορεί λοιπόν το πλαίσιο να παραμένει σταθερά αυτό της ποπ, μα κάθε ένα από τα τραγούδια του Η Αγάπη Θα Λάμψει φροντίζει να σου δώσει και μια διαφορετική απόχρωση αυτής. Έτσι, στο “Τραγούδι Του Δάσους” τα φωνητικά και οι λούπες φέρνουν κατά νου τους Μίκρο, το “Στο Κάμπινγκ” σε κάνει να νομίζεις ότι βρέθηκες σε ταινία του γαλλικού κινηματογράφου προ 45 χρόνων, ενώ η “Ηλιαχτίδα” ξεκινάει μ’ ένα κεντρικό sample πάνω στο οποίο «χτίζεται» το υπόλοιπο τραγούδι –για να οδηγηθεί στο ξέσπασμα λίγο πριν το τέλος του. Στα “Σύνορα” ο Χρήστος Λαϊνάς επιδεικνύει ότι έχει ακούσει κι αρκετό hip hop στη ζωή του, με τα τσοπαρισμένα samples, με τη λούπα από τα πλήκτρα και φυσικά με το φωνητικό δείγμα, το οποίο έρχεται να διακόψει τη μελωδία με τον ίδιο τρόπο που θα έκανε κι ο DJ Premier σε ένα δικό του κομμάτι (παρόλο που το αποτέλεσμα είναι σαφώς χιλιόμετρα μακριά από τον ήχο του Premo).
Το Η Αγάπη Θα Λάμψει του Χρήστου Λαϊνά δεν είναι κάτι καινοτόμο. Θυμίζει αρκετά πράγματα, άλλοτε εγχώρια και άλλοτε αλλοδαπά. Κάτι τέτοιο όμως δεν το εμποδίζει από το να αποτελεί ένα φρέσκο άκουσμα, δείγμα ποιοτικής ελληνικής ποπ και ενδιαφέρουσας πολυσυλλεκτικότητας. Αξίζει λοιπόν μιας ευκαιρίας από όσους δεν έχουν γλωσσικά κόμπλεξ και μουσικά στεγανά. Όσο για την κανονική αγάπη, δεν ξέρω αν τελικά θα λάμψει, πάντως τα εδώ τραγούδια σίγουρα προσδίδουν λάμψη στο περιβάλλον το οποίο ντύνουν.
