Ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε δεν υπήρξε ποτέ "ροκ σταρ" κι όμως, χωρίς εκείνον, το metal ίσως να μην είχε βρει ποτέ τη σκοτεινή του ψυχή.

Όταν η Zoe Marie Federoff δημοσίευσε το «συμβόλαιο» της μπάντας, δεν αποκάλυψε απλώς αυστηρούς όρους – ξεγύμνωσε μια ολόκληρη βιομηχανία που λειτουργεί σαν σκλαβοπάζαρο. Ρήτρες εκατομμυρίων, εξαντλητικά προγράμματα και μισθοί-ψίχουλα αποδεικνύουν πως το πραγματικό τρόμο δεν τον φέρνουν οι Cradle of Filth στη σκηνή, αλλά τα χαρτιά που σε δένουν χειρότερα κι από αλυσίδες.

5+1 δισκάκια που στήνουν πίστα χωρίς να το πολυκαταλάβεις. Ο Άγγελος Κυρούσης δίνει το χορευτικό σύνθημα, από το αργό λίκνισμα μέχρι τα bpm που σε πετάνε στον τοίχο.

Κάθε μήνα ο Δημήτρης Τσούπρος επιλέγει και μας παρουσιάζει τους τρεις δίσκους που ξεχώρισε από το ευρύ φάσμα του ακραίου metal. Εδώ ο απολογισμός του Σεπτεμβρίου.

O Θανάσης Μήνας θυμάται έναν από τους κορυφαίους συνθέτες και ερμηνευτές της δεκαετίας του ’70.

Αν το Coachella ή το Glastonbury είχαν λιγότερη λάσπη και περισσότερα pitch decks, θα λέγονταν Web Summit. Για τέσσερις μέρες, η Λισαβόνα γεμίζει με CEOs, επενδυτές που προσποιούνται ότι χαλαρώνουν και startups που υπόσχονται «να αλλάξουν τον κόσμο» (ή, αν δεν το κάνουν, να βρουν τους ως άνω επενδυτές). Το (όχι μόνο τεχνολογικό) μέλλον είναι εδώ, φοράει κονκάρδα, κρατάει smoothie και λέει “let’s connect”.

Στην Κολωνία, μέσα σε δύο μέρες τον Σεπτέμβριο, 40.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν για να μιλήσουν για το μέλλον. Ή, πιο σωστά, για να μιλήσουν για το πώς οι μηχανές θα τους βοηθήσουν να το καταλάβουν.

Η μουσική βιομηχανία του 2025 μοιάζει με ανέκδοτο χωρίς γέλιο: το streaming καταρρέει από την ίδια του την υπερβολή, οι συναυλίες κοστολογούνται σαν πολυτελή γεύματα και η Τεχνητή Νοημοσύνη βαφτίζεται «καλλιτέχνης» μόνο και μόνο επειδή ξέρει να κάνει "copy/paste" στα δεδομένα μας.

Ανάμεσα σε φώτα, logos και keynote υποσχέσεις, η Κολωνία έγινε για λίγο τον καθρέφτη του μέλλοντός μας. Και δεν ήταν τόσο τρομακτικός όσο φανταζόμαστε.