Ο Θανάσης Μήνας αποκρυπτογραφεί το tribute του σπουδαίου πιανίστα της jazz στα τραγούδια του αξέχαστου Elliott Smith.

Στο "I Believe in You, My Honeydew" ο Josh Ritter αναζητά τη δύναμη της πίστης. Με δέκα τραγούδια που κινούνται ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως, την επιστήμη και τους ψαλμούς, παραδίδει έναν δίσκο-ύμνο στο θάρρος της αμφιβολίας.

Ακούσαμε τον νέο δίσκο των Helloween και τα συναισθήματα είναι… ανάμεικτα.

Μια ώριμη, δεμένη μουσική και στιχουργική πρόταση, η οποία εξελίσσει τον ήχο του Dev Hynes προς τη σωστή κατεύθυνση.

Wolf Alice σε major label mode: Από το indie τσίτωμα σε καλογυαλισμένα soft rock hooks.

Με το "No One Was Driving the Car", οι La Dispute επιστρέφουν με έναν δίσκο-κραυγή, ωμό, σκληρό και γεμάτο αληθινή ενέργεια, που μετατρέπει την ποίηση σε θόρυβο και τον θόρυβο σε λύτρωση.

Ο Θανάσης Μήνας υποδέχεται τον πρώην frontman των Talking Heads, που μετά από επτά χρόνια επιστρέφει με νέο άλμπουμ και πολλά κέφια.

Η Lucrecia Dalt παραδίδει έναν από τους πιο συναρπαστικούς δίσκους του 2025: μια τελετουργία που ενώνει την avant-garde με την pop, ένα ηχητικό ξόρκι που μοιάζει με παιδικό εφιάλτη και σε αφήνει να αιωρείσαι ανάμεσα στη γοητεία και τον τρόμο.

Ποιος να αρνηθεί την εφήμερη αντικαταθλιπτική δοσολογία της Suede συνταγής;

 Ένα από τα πιο συναρπαστικά άλμπουμ του φθινοπώρου, ένας δίσκος-όνειρο που μετατρέπει τις αναμνήσεις και τις αντιφάσεις σε ήχους πέρα από τον χρόνο, αποδεικνύοντας ξανά πως η μπάντα μπορεί να ξαναγράψει την ιστορία της πάλι από την αρχή.

Ο Σεπτέμβρης μάς δίνει την αφορμή να ανακαλύψουμε (ή να ξανακούσουμε) δύο από τις πιο ενδιαφέρουσες ελληνικές κυκλοφορίες του 2025.

Με το "International", οι Saint Etienne αποχαιρετούν μια πορεία 35 χρόνων, κλείνοντας τον κύκλο τους με έναν δίσκο που μοιάζει με επιστολή αγάπης προς την pop: γεμάτη νοσταλγία, φαντασία και τη σιωπηλή βεβαιότητα ότι η μουσική τους θα συνεχίσει να μας συνοδεύει, ακόμη κι όταν οι ίδιοι έχουν κατεβάσει την αυλαία.

Μετά από 26 χρόνια σιωπής, οι Prolapse επιστρέφουν όχι σαν φάντασμα μιας παλιάς δόξας – που άλλωστε ποτέ δεν είχαν – αλλά σαν κραυγή από τα υπόγεια του Λέστερ, για να μας θυμίσουν ότι το rock μπορεί ακόμα να είναι επικίνδυνο, άναρχο και απρόβλεπτο.

Περισσότερο από μπάντα, το Africa Express είναι μια κιβωτός ήχων και συνεργασιών· ένα project του Damon Albarn και του Nick Zinner που εδώ και 25 χρόνια γκρεμίζει σύνορα, γεφυρώνει κουλτούρες και ξαναγράφει τον χάρτη της world/afro μουσικής.

Οι Preservation και Gabe ‘Nandez επιχειρούν να μας μυήσουν στο ραπ τελετουργικό της χρονιάς.

Ο δάσκαλος του dub εξερευνά τον κόσμο που καταρρέει, μέσα από καπνούς και ηχογραφικά ερείπια.

Η αμερικανονιγηριανή τραγουδοποιός Annahstasia, με την ξεχωριστή της χροια και την απλότητα ως αισθητικό όπλο, ξεδιπλώνει μέσα από το ντεμπούτο της Tether έναν κόσμο όπου η τρωτότητα μετατρέπεται σε ομορφιά.

Λένε πως ο Dijon βρίσκεται κάπου ανάμεσα στον Prince και τον Frank Ocean. «Μάλιστα, μάλιστα» μουρμούριζε κι ο στρατηγός Χατζηαντωνίου…

Μετά από μια χρονιά γεμάτη στραβοπατήματα και αμφισβητήσεις, οι Black Keys επιστρέφουν με το "No Rain, No Flowers", ένα άλμπουμ που δοκιμάζει νέα ποπ και FM rock μονοπάτια, χωρίς όμως να ξεχνά τις πιο άγριες blues ρίζες τους.

Με το "New Radiations", η Marissa Nadler επιστρέφει έπειτα από τέσσερα χρόνια σιωπής με έναν δίσκο που μοιάζει με όνειρο σε αναμονή: σκοτεινός και εύθραυστος, μα ταυτόχρονα γεμάτος εκείνες τις λεπτές ακτίνες φωτός που υπόσχονται μια νέα αρχή.