Έπειτα από –παρατεταμένες– παραινέσεις φίλης το καλοκαίρι του 2011, αποφάσισα να τσεκάρω τα δύο πρώτα άλμπουμ της μπάντας από την Costa Mesa της Καλιφόρνια. Είχαν βλέπετε μόλις κυκλοφορήσει το TheFlood και συζητούνταν αρκετά σε όσα μέσα ασχολούνται με τον σκληρό κιθαριστικό ήχο. Ενώ όμως τα συμφωνούσα με τη φίλη στα περί δυνατού παιξίματος και κιθάρων που δαγκώνανε, δεν συμμεριζόμουν τον ενθουσιασμό της· δεν έβρισκα ιδιαίτερη έμπνευση πίσω από τα τραγούδια των Of Mice & Men ή στην ουσία γενικότερα της τέχνης τους. Για όποιον παρακολουθούσε με συνέπεια την εξέλιξη του metalcore ιδιώματος δεν ηχούσαν ούτε ως κάτι καινούργιο, μήτε ως κάτι το συναρπαστικό: μάλλον στον μέσο όρο κινούνταν και χάνονταν τελικά στον σωρό τόσων και τόσων ανάλογων κυκλοφοριών...
Η ίδια φίλη ξαναχτύπησε και φέτος, με ενθουσιώδη λόγια για το φρέσκο RestoringForce. Όπως καταλαβαίνετε, ήμουν επιφυλακτικός. Αλλά από την πρώτη κιόλας ακρόαση μπορούσες να ανιχνεύσεις πως κάτι είχε αλλάξει· και ότι αυτό το κάτι είχε κάνει καλή δουλειά. Ψάχνοντας περί του δίσκου στο ίντερνετ είδα να αναφέρεται συχνά-πυκνά ο όρος «nu metal» στις περιγραφές, μια μάλλον εύκολη λύση. Σύμφωνοι, υπάρχουν ψήγματα (ή καλύτερα αναμνήσεις) κάποιων nu metal χαρακτηριστικών, όμως το RestoringForce αποτελεί αμάλγαμα από πολύ περισσότερα υποείδη του σκληρού ήχου: καθώς τα κομμάτια του περνούν από τα ηχεία σου, βρίσκεις και στοιχεία από emocore, από το post-grunge των αρχών των '00s, καθώς και από το ευρύτερο post-hardcore.
Στο “Feels Like Forever”, ας πούμε, αισθάνεσαι λες και ακούς τους Tool να συναντούν τους Onesidezero. Το αποχαιρετιστήριο “Space Enough To Grow” και το “Another You” θυμίζουν έντονα τις χαμηλών τόνων στιγμές των Underoath. Το “Would You Still Be There” δανείζεται την εμπορική μεν, κιθαρόπληκτη δε αισθητική συγκροτημάτων όπως οι Trapt και οι Taproot. Μόνο το “You Make Me Sick” έχει άμεσες αναφορές στο nu metal, ενώ το "You’re Not Alone" φέρνει στον νου τη γραφή των Story Of The Year, οι οποίοι φαίνεται άλλωστε ν' αποτελούν και βασική επιρροή για τους φετινούς Of Mice & Men, μαζί με τους Saosin και τους Breaking Benjamin.
Καθίσταται έτσι σαφές πως ούτε ο τρίτος δίσκος των Καλιφορνέζων περιλαμβάνει κάτι το καινούργιο. Αλλά το ανακάτεμα των προαναφερόμενων στυλ, μαζί με τα αυθεντικώς καλογραμμένα τραγούδια, δίνει ένα άμεσα εθιστικό αποτέλεσμα, στο οποίο δεν γίνεται να μη στρέψεις τ' αυτιά σου. Δεν σου αφήνει και πολλά περιθώρια εδώ που τα λέμε, καθώς από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα του “Public Service Announcement” εντοπίζεις ένα παραμορφωμένο riff να υποβόσκει, που σκάει κατόπιν –μετά από τα απαραίτητα screams– ωσάν νερόμπομπα στο πρόσωπο αντιπαθητικού συμμαθητή (ή του αφεντικού σας, αναλόγως την ηλικία). Κι αυτή η θετική διάθεση δεν διαψεύδεται από τον υπόλοιπο δίσκο, μα διατηρείται μέχρι και το τέλος του.
Είναι λοιπόν ένα πράγματι απολαυστικό άλμπουμ το RestoringForce. Ειδικά αν δηλώνετε φίλοι των αμερικανοθρεμμένων σκληρών κιθάρων των '00s, αξίζει να του αφιερώσετε τον χρόνο σας.
{youtube}t8kPnHurKnk{/youtube}
