"Ιστορίες ειπωμένες" διά στόματος Ian Broudie -και αν αυτό το όνομα δεν σας λέει κάτι, ψάξτε στο λήμα Lightning Seeds, όπου θα γευθείτε δέκα χρόνια ('88-'99) επιτυχημένης καραμελωμένης ποπ, με συνέπεια να χρειαστείτε άμεση καταφυγή οδοντίατρό σας- στον πρώτο προσωπικό δίσκο -όχι τόσο διότι φέρει το όνομά του, αλλά ένεκα κυρίως του εξομολογητικού ύφους των στίχων και του λιτού χαρακτήρα της μουσικής- του καλού αυτού, εκ Λίβερπουλ ορμώμενου, μουσικού και αξιόλογου παραγωγού (Echo & the Bunnymen, Wah!, Icicle Works, Fall, Coral, Zutons), o οποίος εξ αρχής -με το κεφάλι σκυμμένο στέκεται στο εξώφυλλο του CD- δίνει το στίγμα της, μετά παρόδου πέντε ετών ("Tilt" του '99) νέας ηχογράφησής του: μια μελαγχολική ματιά πάνω στη ζωή (με το χρόνο να κυλάει... τα πλοία να σαλπάρουν και τις γέφυρες να γκρεμίζονται... τα φαντάσματα... τις παγωμένες νύχτες... κάπως έτσι αισθάνομαι), εξομολόγηση γλυκόπικρων και στενάχωρων συναισθημάτων, δοσμένα μέσα από απλές και σύντομες pop-folk ακουστικές συνθέσεις και μία κουρασμένη ερμηνεία από μία φωνή σα γτριμμένο γυαλόχαρτο.
Και, τελικά, το ύφος αυτό φαίνεται να του ταιριάζει πολύ καλύτερα από την εναλλακτική τσιχλόφουσκα των Lightning Seeds, αρκεί να θυμάται που-και-που την πρότερη μαστοριά του πάνω στο ποπ τραγούδι. Πράγμα που συμβαίνει στο "Tales Told" αλλά αυτή τη φορά μ΄ένα έντεχνο τρόπο (μπαρόκ-ποπ;), εν τούτοις άμεσο και σαγηνευτικό: στον αλά High Llamas country ρεμβασμό του "Smoke Rings" και στη στοιχειωμένη μαγεία του "Something Street".
Η ώρα της ενηλικίωσης, αν και καθυστέρησε πολύ, επιτέλους έφθασε.
