Θα ξεκινήσω από το συμπέρασμα: η Νάγια Δρακιά είναι μια πολύ καλή τραγουδοποιός. Από τα πρώτα της βήματα με τον Νίκο Παπάζογλου ως και την καθοριστική για την καριέρα της συνεργασία με τον Γιώργο Νταλάρα, έχει γράψει και ερμηνεύσει αρκετά τραγούδια. Το Viva! είναι η πρώτη προσωπική της δουλειά, η οποία πιστεύω πως δεν έχει στόχο να την προωθήσει ως ερμηνεύτρια, αλλά να γνωστοποιήσει ορισμένα τραγούδια της που δεν βρήκαν στέγη σε αυτοτελή άλμπουμ άλλων τραγουδιστών. Δώδεκα τραγούδια ...του πόνου ξετυλίγονται στο Viva!, χαρακτηριζόμενα από το δραματικό στοιχείο αλλά και τον συναισθηματισμό –ως ευαίσθητη γυναίκα συνθέτης, η Δρακιά δίνει το στίγμα της με αυτόν τον τρόπο. Αμέσως ξεχωρίζουν τα “Τσιφτετέλι Του Ζαλόγγου”, “Στόχος” και “Viva!” τα οποία ερμηνεύουν οι Ασπασία Στρατηγού, Χρήστος Θηβαίος και Λαυρέντης Μαχαιρίτσας αντίστοιχα. Η Δρακιά επιλέγει να δώσει και στο προσωπικό της άλμπουμ τα περισσότερα τραγούδια σε άλλους εκτελεστές, ενώ ερμηνεύει μόνη της πέντε από αυτά. Όμως, στιγμές όπως το εναρκτήριο “Εκείνο Που Να ’Ρθει Αργεί” και “Τόσες Φορές”, δίνουν την εντύπωση πως θα ταίριαζαν περισσότερο σε ερμηνεύτριες όπως η Τάνια Τσανακλίδου και η Ελένη Βιτάλη αντίστοιχα, χωρίς πάντως κάτι τέτοιο να μειώνει δραματικά την ποιότητα του τραγουδιού. Το μουσικό ύφος της Νάγιας Δρακιά, όπως αποκαλύπτεται στο Viva!, έχει επηρεαστεί από διάφορα μουσικά είδη. Από τη λόγια μουσική στο “Εκείνο Που Να ’Ρθει Αργεί”, το οποίο διαθέτει αρκετά χατζιδακικά χαρακτηριστικά –ιδιαίτερα στο ορχηστρικό κομμάτι που μεσολαβεί μεταξύ των κουπλέ και ρεφρέν– το ροκ στα τραγούδια που ερμηνεύουν οι Θηβαίος και Μαχαιρίτσας, και βέβαια το λαϊκό ελληνικό τραγούδι (“Ειν’ Αργά”, “Γη Και Νερό”, “Στην Άμμο Και Στα Βότσαλα”). Όμως, δεν λείπουν και οι συνδυασμοί μουσικών ειδών, όπως συμβαίνει στο δημοτικό-ροκ “Φεγγαριασμένη”, στο λογιολαϊκό “Να Θυμηθώ” ή στο δημοτικολαϊκό “Στους Γκρεμούς”. Ως συνθέτης, η Νάγια Δρακιά παρουσιάζει όμορφους διάλογους μουσικών οργάνων, αναδεικνύοντας τις φωνές του εκάστοτε ερμηνευτή. Θα ήταν δόκιμο λοιπόν να επιδιώξει ορισμένες αλλαγές στο ελληνικό τραγούδι, οι οποίες αφορούν περισσότερο στη μουσική παραγωγή και στην ενορχήστρωση, διαδικασίες τις οποίες αφήνει σε εμπειρότερα χέρια στο Viva!. Βέβαια, τυχόν αποκλίσεις από το κατεστημένο ύφος αποτελούν μεγάλο ρίσκο, μπορούν πάντως να συντελέσουν στη δημιουργία μιας δεύτερης προσωπικής της κυκλοφορίας.
