Αγαπητοί φίλοι του space, psychedelic, kraut & stoner rock, σας ανακοινώνω με χαρά ότι πλέον δεν είναι απαραίτητη η καθημερινή επίκληση των Πατέρων Hawkwind, Monster Magnet, Can, Amon Düüll II κ.ο.κ. για τη βραδινή προσευχή σας. Κάπου στην Ανατολική Ακτή των Η.Π.Α., εκεί όπου η Φιλαδέλφεια τέμνει την Αφρική και το Υπερπέραν, γεννήθηκαν οι άξιοι Υιοί Τους, οι τρομεροί Ecstatic Vision.
Ντεμπούτο άλμπουμ για το power trio, των πρώην “A Life Once Lost” Doug Sabolick & Jordan Crouse, οι οποίοι –με την προσθήκη του περίτεχνου μπασίστα Michael Field Connor– απαρνιούνται το metalcore παρελθόν, αφήνουν τα μουστάκια τους να μεγαλώσουν και μας καλούν για μια εκστατική θεώρηση της μουσικής από το αστρόπλοιό τους. Μάλιστα, σε αντίθεση με διάφορους άλλους wannabe κληρονόμους της σκηνής, όσους τα τελευταία χρόνια συνηθίζουν να ηχογραφούν δίσκους 90+ λεπτών, οι Ecstatic Vision καταφέρνουν να μας αποκαλύψουν την αλήθεια τους σε λιγότερο από 40 λεπτά. Εύστοχα και μετρημένα, όπως οι μεγάλες μπάντες στα ένδοξα 1970s.
Οι πέντε κύριες συνθέσεις του δίσκου λειτουργούν περισσότερο σαν μουσικές ενότητες, παρά σαν αυτοτελή τραγούδια με κλασική δομή. Άλλοτε τις οδηγούν βασικά stoner riffs και άλλοτε space πλήκτρα, το μπάσο ενίοτε αφήνει μια τζαζ χροιά, ενώ δημιουργική κορύφωση αποτελούν τα αφρικάνικα κρουστά και τα τρελαμένα σαξόφωνα, ώστε να μη μείνει καμιά αμφιβολία για το τι ακριβώς υπονοεί το όνομα της μπάντας. Κορυφαία στιγμή του Sonic Praise και ορόσημο, κατά την άποψή μου, για το σύγχρονο ψυχεδελικό ροκ είναι το “Astral Plane”: Στα 12 λεπτά του, οι Ecstatic Vision συναντούν κατά κάποιον τρόπο όλες τους τις επιρροές, και εν πολλοίς παρουσιάζουν την ουσία του καλλιτεχνικού τους οράματος.
Σαν φανατικός της σκηνής αυτής, εύχομαι το άλμπουμ να αποδειχθεί η αφετηρία ενός γκρουπ προορισμένου να αφήσει το στίγμα του. Όμως η ζωή δεν προχωράει με ευχές και υποθέσεις, αλλά με τα δεδομένα και τη συγκυρία της στιγμής. Προς το παρόν, το μομέντουμ συνηγορεί υπέρ των Ecstatic Vision… Ακούστε λοιπόν και καλό ταξίδι.
{youtube}ySK1tdCY-Vg{/youtube}
