Λίγο πριν τις γιορτές μας έρχεται ένα album με Limp Bizkit, όπως δεν τους ακούσαμε ποτέ! Οι The Neptunes, Timbaland, P Diddy, William Orbit, Butch Vig, Bubba Sparxxx, Everlast και Xzibit αναλαμβάνουν να μεταλλάξουν κομμάτια των Bizkit, ενεργώντας αυτόνομα και ελεύθερα, βλέποντάς τα ως hip-hopικές και κλαμποειδείς ασκήσεις, απορροφώντας μερικά από τα στοιχεία τους (όχι πάντα τα αναμενόμενα, όπως συμβαίνει στα ευφάνταστα remix).
Τι έχουμε στο New Old Songs; Διαφορετικά beats, ανύπαρκτες κιθάρες, drum machines και τη φωνή του Fred Durst να μοιάζει πιο γυμνή και αδύνατη και άρα πιο ενοχλητική. Επικρατεί η funky διάθεση, αλλά τα electronica ρεύματα είναι κι αυτά παρόντα, μαζί με μια δόση ...R&B. Όπως είπαμε και στην αρχή, είναι Limp Bizkit όπως δεν τους περιμένουμε, χωρίς το σύνολο από τις δυνατές και αναγνωρίσιμες κιθάρες-σήμα κατατεθέν του Borland.
Προσέξτε το ρομποτικό, φουτουριστικό pop remix του Butch Vig των Garbage στο "Nookie", το μινιμαλιστικό πλέον hip-hop του "Take a Look Around" (Timbaland), τη drum'n'bass μεταμόρφωση του "Rollin' " (DJ Monk), αλλά κυρίως την εξυπνάδα των Dub Pistols στην δική τους έκδοση του "My Way".
Σε περίπτωση, όμως, που δεν χορτάσαμε, υπάρχουν και άλλα τέσσερα (!) remix του ίδιου κομματιού, και ...καλή χώνεψη... Ειδικά αυτή του William Orbit είναι άξια εισελθούσα στο τεράστιο βιβλίο με τίτλο "αρπαχτές". Εκείνη δε του P. Diddy, δεν μπορεί καν να μπει στο προαναφερθέν βιβλίο, αφου ουσιαστικά κατακρεουργεί την αισθητική μας...
To New Old Songs είναι εντέλει, πολύ πιο σημαντικό από όλη τη δισκογραφία των Limp Bizkit, αν και με τίποτα δεν δικαιολογεί την ύπαρξη 16 κομματιών. Ίσως ένα EP με 4-5 κομμάτια να ήταν η ιδανική κυκλοφορία. Αλλά, αυτά είναι μάλλον ψιλά γράμματα... Άλλωστε οι στίχοι παραμένουν οι ίδιοι και τα φωνητικά του Durst μοιάζουν χαμένα στο διάστημα χωρίς τις κιθάρες. Ας ελπίσουμε ότι κάτι θα γίνει και με τα διδάγματα που θα πάρουν από τους καλεσμένους εδώ (ειδικά από όσους συμμετέχουν φτιάχνοντας κάτι νέο, ακόμα κι αν μοιάζει με παρωδία)....
