Να ένα cd στο οποίο όλοι οι επίδοξοι djs πρέπει να δώσουν την πρέπουσα προσοχή γιατί ο κύριος Hawtin έχει βάλει απ’ ότι φαίνεται στόχο να αλλάξει τον τρόπο σκέψης όσων βρίσκονται πίσω από τα decks. Έχοντας ήδη κυκλοφορήσει πριν δυο χρόνια ένα άλλο πολύ καλό mix cd, το Decks, EFX and 909, o Rickie Hawtin δείχνει ότι είναι πρωτοπόρος εκτός από techno παραγωγός (με τις δουλειές του ως Plastikman) αλλά και ως dj, ξεφεύγοντας από τα στατικά πλαίσια της μίξης διαφορετικών κομματιών, αλλά στην ουσία επαναδιαμορφώνοντας τα ίδια τα κομμάτια.
Στο Decks, EFX and 909 οι παρεμβάσεις του ήταν σαφώς πιο διακριτικές. Άφηνε το κάθε track να αναπτύσσεται ως είχε και αυτός παρέμβαινε προσθέτοντας θορύβους, περίεργους ήχους και drum samples. Στο DE9 όμως στην κυριολεξία κόβει και ράβει πάνω από 100 κομμάτια (!!) παίρνοντας τα στοιχεία εκείνα που τον ενδιαφέρουν (άλλοτε μια μόνο λούπα ή ένα sample) και καταλήγει σε κάτι εντελώς διαφορετικό από την αρχική μορφή των κομματιών.
Συνεπώς έχουμε ένα σετ στο οποίο ούτε ένα track δεν είναι πια αναγνωρίσιμο, ενώ αντίθετα παίρνουν όλα μαζί τη μορφή ενός ενιαίου 60λεπτου techno-καλειδοσκοπίου. Μάλιστα αναπαράγει και αυτό το στυλ μιξαρίσματος live με ένα σύστημα που ο ίδιος ανέπτυξε, το επονομαζόμενο Final Scratch, με το οποίο διαχειρίζεται τις ψηφιακές πηγές όπως θα έκανε με απλούς δίσκους βινυλίου. Το πως γίνεται αυτό είναι άξιο απορίας, αλλά ας επικεντρωθούμε στην ίδια τη μουσική αφήνοντας τα τεχνικά θέματα προς στιγμήν.
Το στυλ λοιπόν του DE9 είναι βέβαια το minimal techno (τι άλλο θα περιμέναμε), με αρκετές εναλλαγές αφού κάθε loop επαναλαμβάνεται 2 άντε 3 φορές προτού μεταλλαχθεί σε κάτι άλλο και ούτω καθεξής. Θέλει με λίγα λόγια προσεκτική και επαναλαμβανόμενη ακρόαση ώστε να αποκαλύψει την ομορφιά του. Οι πηγές του περιλαμβάνουν παραγωγές από εταιρίες όπως η Basic Channel, Rythme & Sound, Crane A.K., ειδικευμένες στον ήχο του minimal techno.
Με λίγα λόγια οι οπαδοί του είδους πρόκειται να ανακηρύξουν το DE9 ως τη βίβλο του minimal techno. Οι djs θα αισθανθούν λίγο άβολα συγκρίνοντας τις δυνατότητες τους με αυτές του Hawtin, ενώ οι πιο φιλοσοφημένοι θα αρχίσουν να αναζητούν την διαχωριστική γραμμή μεταξύ παραγωγής και mixing. Οι νεωτεριστές θα εναποθέσουν πάνω του τις προσδοκίες τους για το μέλλον της ηλεκτρονικής μουσικής ενώ εμείς οι υπόλοιποι θα μείνουμε απλά με το χαμόγελο ικανοποίησης που σου αφήνει ένας πολύ καλός δίσκος
