To stadium anthem Beautiful Day με τους άμεσα αναγνωρίσιμους κιθαριστικούς ήχους του The Edge, μας έδωσε εξ αρχής το στίγμα του album, έστω κι αν σε ολόκληρο το album δε θα βρει κανείς ηχητικά παρόμοιο κομμάτι. Οι εξερευνητικοί ήχοι των 90s (Achtung Baby, Zooropa, Pop) έχουν πλέον πάει περίπατο, εκτός από τις ηλεκτρονικές προσμίξεις στις κιθάρες του παιχνιδιάρικου, sexy "Elevation".
Με τη βοήθεια των γνωστών Daniel Lanois και Brian Eno, οι U2 προσπάθησαν να φτιάξουν ένα νέο The Unforgettable Fire ή The Joshua Tree εν έτι 2000. Και πράγματι το album αυτό μπορεί κανείς να πει ότι έχει ψυχή, έχει διάθεση, ανεβασμένο tempo, αλλά και τους γήινους τόνους του Joshua Tree.
Τι δεν έχει; Έμπνευση και μουσικό βάρος, κατά τη γνώμη μου. Το "Stuck in a Moment You Can't Get Out Of" με τη Memphis-soul χροιά και το "In a Little While" με επιρροές από Otis Redding, δεν είναι άσχημα, το "Beautiful Day" είναι ότι πρέπει για τις κιθαριστικές arena-rock εξάρσεις τους, αλλά και το "When I Look At The World" δεν ακούγεται άσχημα, ούτε και το απλοϊκό, κιθαριστικό country pop κομματάκι "Wild Honey", που δε μοιάζει με όσα μας έχουν δώσει μέχρι τώρα.
Το θέμα είναι ότι πουθενά δεν ανεβάζουν τον πήχυ πάνω από το αναμενόμενo και το προβλέψιμο, και το αποτέλεσμα είναι ίσως το πιο easily forgettable album (που έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι) της καριέρας τους. Ένα album που σε αφήνει σχεδόν αμέσως...
Eιδικά από group-σύμβολα όπως οι U2 περιμένουμε πολύ περισσότερα...
Δε συμφωνείς; Γράψε το δικό σου review!
Copyright (C) 1996-2000 - Avopolis. All Rights
