Paul Weller - Heliocentric

Είναι φορές που αν και ονομαστικά χρησιμοποιείς τα ίδια υλικά και ίσως και με την ίδια δοσολογία, διαφέρει ουσιαστικά η ποιότητά τους.

Ομολογουμένως ο Paul Weller έτυχε στο πέμπτο του solo album να έχει έντονο φλέρτ με την έμπνευση και άριστες σχέσεις με την ευαισθησία και την ειλικρίνεια. Πραγματεύεται μουσικά και στιχουργικά αυτά ακριβώς που νιώθει, κι έτσι η πικρή μελαγχολία και η ζεστασιά, αν και περνούν από διαφορετικές μουσικές του στάσεις του παρελθόντος, συνθέτουν ένα συνεκτικό σύνολο που αποτελεί το απόσταγμα των μέχρι τώρα μοναχικών του αναζητήσεων.

H βρετανική folk και η ψυχεδέλεια, η συνύπαρξη ακουστικών και μη στιγμών που θυμίζουν αλλά δεν αναπαράγουν τα παλιά του κομψοτεχνήματα είναι εδώ όλες παρούσες. Οι Jam αναβιώνουν στο "There's No Drinking When You're Dead", η ιδιότυπη pop των Style Council δεν απουσιάζει στο "Love-Less" και όχι μόνο - οι Traffic παρακολουθούν από κοντά.

Το album ρέει πάνω σε όλο το ευρύ αλλά ορατό ως προς τα όριά του φάσμα των ηχητικών προβληματισμών του Weller. Οι πιασάρικες άγριες στιγμές ("A Whale's Tale") συνυπάρχουν αρμονικά με υπνωτικά και jazzy μονοπάτια ("Picking Up Sticks") και country-ίζουσες ευαισθησιες ("Dust & Rocks") σε ένα συνεκτικό όμως πλέγμα από mid-tempo ρυθμούς, με ορισμένες πλούσιες ενορχηστρώσεις - όχι όμως από κάποια εμμονή-μεγαλομανία.

Η δουλειά του -γνωστού από τις δουλειές του με το Nick Drake- Robert Kirby, είναι ομολογουμένως αξιοπρόσεκτη, και στο πνεύμα που θα έπρεπε να είχαν τα ακούσματα του Heliocentric. Ίσως και να είναι η καλύτερη σόλο δουλειά του Weller, αλλά αυτό λίγο προς το παρόν μας ενδιαφέρει. Ας τα αφήσουμε αυτά για το τέλος.

n7.gif (441 bytes)