Στη χώρα μας το όνομα Τυπάλδος είναι συνυφασμένο με τις γνωστές παιδικές χορωδίες, όμως εδώ τα πράγματα διαφοροποιούνται μιας και ομιλούμε για τον συνθέτη και εξαιρετικό κιθαρίστα Λάκη Τυπάλδο. Το Surprises αποτελεί τη δεύτερη δισκογραφική του απόπειρα και καλείται να μας εκπλήξει, όντας μία δουλειά δύσκολη στο να την κατατάξεις κάπου. Κι αυτό γιατί το προσωπικό κράμα του Τυπάλδου από rock, jazz, fusion, funk και blues είναι ποτισμένο από διακριτικά στοιχεία κλασικής μουσικής και αρώματος Ανατολής. Στην ακρόαση των εννέα κομματιών το ταξίδι διαθέτει αρχή, μέση και τέλος, αλλά νιώθω ότι τελικά, όσο πιο συχνά ακούς το album, η σειρά και το χρώμα αυτών μεταλλάσσεται. Οι επιρροές του καλλιτέχνη είναι εκεί και την ίδια στιγμή χαράζουν έναν αλλοπρόσαλλο προορισμό με όχημα στέρεες συνθέσεις και μελωδίες που σου αποκαλύπτουν φρέσκα και πρωτότυπα ηχοτοπία. Η υπόγεια – με ψήγματα Ανατολής – σύνθεση “Sad Song” δεν ενέχει κανένα υποτονικό ή δυσάρεστο συναίσθημα αλλά κρύβει μοναδική δύναμη και τη φαντάζομαι να συνοδεύει πολλά μου ταξίδια με πλοίο. Το ρυθμικό πάλι νεύρο του “Joyride” ξεδιπλώνει τη μαεστρία του Τυπάλδου και τη συνθετική του φαντασία. Η κλασική μουσική φλερτάρει ασύστολα με τη jazz στο “Christa” και νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε ένα τσιγγάνικο καραβάνι του 20ου αιώνα με τρελούς συνοδοιπόρους από όλο τον κόσμο. Οι λάτρεις της jazz-funk θα επιμείνουν στα “Searcher” και “Surprise”, τα οποία με τις ανάκατες συγχορδίες τους δημιουργούν μια ηλεκτρική και άκρως groovy διάθεση. Μέσα σε όλα αυτά θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω την πολύτιμη συμμετοχή του Γιάννη Σταυρόπουλου στα τύμπανα, ο οποίος ακολούθησε διακριτικά και εύστοχα τις μουσικές περιπλανήσεις του φίλου του. Όπως και να έχει, η δουλειά του Τυπάλδου είναι πολύ προσεγμένη και θέλει να μας αποκαλύψει μία διαφορετική σφραγίδα του καλλιτέχνη από εκείνη που ενδεχομένως γνωρίζουμε. Η συνάντησή μας μαζί του αφήνει πολλά πράγματα να πέσουν και να μετουσιωθούν σε κάτι πολύ ιδιαίτερο αρκεί να του δώσουμε μία ευκαιρία, αξίζει τον κόπο.
