Πριν γίνει το πιο αναγνωρίσιμο πρόσωπο του horror punk, το κρανίο των Misfits περιπλανήθηκε σε ασπρόμαυρες κινηματογραφικές ταινίες. Από το "Crimson Ghost" του 1946 μέχρι τα δερμάτινα μπουφάν των fans, το λεγόμενο "fiend skull" είναι μια μάσκα που γελάει ειρωνικά μπροστά στο copyright και την ίδια την ιδέα του τι σημαίνει να είσαι αυθεντικά... νεκροζώντανος.

Κάθε μήνα ο Δημήτρης Τσούπρος επιλέγει και μας παρουσιάζει τους τρεις δίσκους που ξεχώρισε από το ευρύ φάσμα του ακραίου metal. Εδώ ο απολογισμός του μήνα που μας πέρασε.

Σε μια εποχή που η jazz δεν ήταν απλώς μουσική, αλλά τρόπος να δραπετεύεις από τον χρόνο και τη βαρύτητα, οι Shake Keane και Michael Garrick έκαναν το Λονδίνο να ακούγεται σαν Νέα Υόρκη με βρετανικό accent.

Από το 1938 στις σελίδες των Action Comics, και τις πρώτες μάχες ενάντια στην Κου Κλουξ Κλαν ο "Άνθρωπος από Ατσάλι" ήταν πάντα εκεί: στην κουλτούρα, στο συλλογικό φαντασιακό, και στους στίχους της pop μουσικής σαν σύμβολο αμφιθυμίας, αντίστασης και προστασίας του καλού.

Χθες στο Μπέρμιγχαμ, ανάμεσα σε δάκρυα, ατσάλινα riff και σιωπηλά σήματα ειρήνης, ο κόσμος αποχαιρέτησε τον Ozzy Osbourne σαν ροκ σταρ, σαν πατέρα, αδερφό, και σύντροφο στο σκοτάδι. Μια πόλη ντυμένη στα μαύρα, όχι από θρήνο, αλλά από αγάπη.

Αφού κατακεραύνωσε τη τεχνητή νοημοσύνη ως «τερατώδη εμπαιγμό της ανθρώπινης ύπαρξης», ο Nick Cave συγκινείται βαθιά από ένα βίντεο με έναν αιωρούμενο ψηφιακό Elvis και ανακαλύπτει τη δύναμη της... κωλοτούμπας.

Τα τέσσερα μέρη του "Τhe Disintegration Loops" του William Basinski έρχονται σε βινύλιο για πρώτη φορά, κουβαλώντας την ειρωνεία μιας μουσικής που φτιάχτηκε για να εξαφανιστεί.

Η Εύη Παπαγιάννη αφήνει για λίγο τους δίσκους και επιλέγει 10 σειρές που θα κάνουν το φετινό καλοκαίρι λίγο πιο υποφερτό. Ή λίγο πιο cool στο background.

Τρεις δεκαετίες μετά τον θάνατό του, ο «πρίγκιπας του ελληνικού ροκ» επιστρέφει διαρκώς, μέσα από βινύλια, βιβλία, στίχους και σπασμένα ηχεία.

Μια νέα στήλη ξεκινάει με 5 live εμφανίσεις που αποδεικνύουν πως η σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική είναι κάτι παραπάνω από είδος, είναι εμπειρία. Εκεί όπου η τεχνολογία συναντά την ψυχή, και η σκηνή μετατρέπεται σε καθρέφτη του εσωτερικού μας κόσμου.