Αναζητώντας την ουσία της ελευθερίας, αφήνει το τιμόνι σε ξένα χέρια και εμπιστεύεται το ένστικτό του. Κι αυτό τον βγάζει καθαρό, οδηγώντας σε έναν μυστηριωδώς κολλητικό δίσκο...
Βασισμένος σε γνωστά υλικά και τραγουδώντας με πρωτόφαντη αυτοπεποίθηση, κρατάει αναμμένη τη δάδα της μνήμης για τους Oasis –τη μπάντα που σημάδεψε μια γενιά κι έδωσε φωνή στον μέσο «ήρωα της εργατικής τάξης» των 1990s...
Κουμπώνει ωραία το διφορούμενο των εσωτερικών του αναζητήσεων πάνω στο αντίστοιχα «αντιφατικό» φυσικό τοπίο των Καναρίων Νήσων. Δίχως όμως την εγκεφαλική διασύνδεση με τον Θάνατο και την κατά Michel Houellebecq Αιώνια Ζωή, μένεις με λίγα...
8 χρόνια μετά το Stone Rollin', επιστρέφει με τραγούδια γήινα και ευγενικά, τα οποία απηχούν τη soul που έρεε στους διαδρόμους της Stax και της Atlantic κατά τις δεκαετίες του 1960 και 1970...
Τώρα που ξεθύμαναν τα προχειρογραμμένα κείμενα και οι ενστικτώδεις αντιδράσεις για τη μετά 13 έτη επιστροφή, μπορούμε επιτέλους να μιλήσουμε για τα συγκλονιστικά ντραμς του Danny Carey, για το "7empest" και για τις ιδέες στις στρώσεις των κομματιών. Έστω κι αν λείπουν πια τα ευρηματικά riffs, έστω κι αν επικράτησαν τα μάλλον πλαδαρά τζαμαρίσματα...
Σελίδα 39 από 357
© 1996 - 2024 Avopolis. All Rights Reserved. Powered by Brainfoodmedia
Ταυτότητα - Επικοινωνία | Όροι Χρήσης (Terms of Service) | Πολιτική Απορρήτου (Privacy Policy)