Το όνομα Dissociatives το πιθανότερο είναι να μη σας λεει ακόμη απολύτως τίποτα. Πρόκειται ωστόσο για την πρώτη δισκογραφική απόπειρα, δύο γνωστών και άκρως ταλαντούχων ονομάτων της μουσικής σκηνής της Αυστραλίας, του Daniel Johns και του Paul Mac. Τον πρώτο λίγο πολύ θα τον θυμάστε, σαν τη νεανική και προβληματισμένη φιγούρα του frontman των Silverchair, ο δεύτερος απ’ την άλλη θεωρείται ένας από τους κορυφαίους παραγωγούς ηλεκτρονικής μουσικής στη χώρα του.
Το project των Dissociatives αποτέλεσε την αφορμή για την τρίτη κατά σειρά συνεργασία τους, μιας και ο Paul είχε βάλει τις δικές τους προσωπικές πινελιές στα δύο τελευταία άλμπουμ (“Νeon Ballroom” και “Diorama”) του διάσημου grunge τρίου από την Αυστραλία. Μια συνεργασία που κινείται ωστόσο σε διαφορετικά μουσικά μονοπάτια και επίπεδα από τα συνηθισμένα τους.
Ο δίσκος θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως ποπ, ίσως ηλεκτρονικός, ίσως πάλι η ακριβής ιδιοσυγκρασία του να ανιχνεύεται κάπου ανάμεσα σε αυτά τα δύο. Σημασία έχει πάντως ότι και τα δύο μέλη έχουν προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα την καλλιτεχνική τους εξέλιξη. Ο Daniel (με εμφανώς πιο ανεβασμένη διάθεση) συνεχίζοντας από ‘κεί που τελείωσαν οι Silverchair, γράφει και συνθέτει και εδώ όλα τα κομμάτια παρέχοντας στο έτερο ήμισυ την δυνατότητα να αυτοσχεδιάσει και ν’ αναδείξει μια ακόμη πλευρά του ταλέντου του, αυτή του μουσικού.
Από τα συνολικά δέκα κομμάτια του δίσκου τουλάχιστον τα πέντε θα σας τραβήξουν το ενδιαφέρον, όσο για τα υπόλοιπα, απλά θα συμφωνήσετε ότι επάξια βρήκαν θέση στο συγκεκριμένο δίσκο. Στο “Somewhere Down The Barrel”, μία από τις πιο ανάλαφρες στιγμές του δίσκου, η φωνή του Daniel αναμειγνύεται ιδανικά με αυτές μιας παιδικής χορωδίας και, υπό τις χαρμόσυνες ηλεκτρονικές μελωδίες του Paul, ένας χείμαρρος ζωντάνιας κατακλύζει το χώρο του δωματίου σας. Στα “Forever And A Day” και “Young Man, Old Man..” , οι ακουστικές κιθάρες και τα πιασάρικα ρεφρέν προσφέρουν στο δίσκο τις απαραίτητες στιγμές γαλήνης και ηρεμίας καθώς το “Thinking In Reverse” κρυφοκοιτάζει από την κλειδαριά ετοιμάζοντας την δυναμική του είσοδο, που θα συνοδευτεί από τους ήχους γρήγορων κιθαριστικών ρυθμών και κρουστών. Τέλος στο “Paris, Circa 2007slash08” ο Paul Mac, μέσα από τα synths, τις περίτεχνες λούπες και τα ηλεκτρονικά κρουστά, θα σας δώσει μια μοναδική παράσταση των τεράστιων δυνατοτήτων του.
Συμπερασματικά το παρθενικό άλμπουμ των Dissociatives, θα το χαρακτήριζα απλά απαραίτητο, τουλάχιστον γι’ αυτούς που διαθέτουν μια τριβή με τους Silverchair. Όσο για τους υπόλοιπους, νομίζω ότι μια δοκιμή δεν θα έβλαπτε καθόλου μα καθόλου τα αφτιά τους.
