Οι Zornik μας έρχονται από το Βέλγιο, όπου και είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς. Διάβαζα μάλιστα σε ένα βελγικό site για το πώς κάνανε τα κοριτσόπουλα σε μία συναυλία τους... Περίεργο γούστο αυτός ο λαός! Βλέπετε, δεν είναι και τίποτα ιδιαίτερο αυτοί οι τρεις τύποι. Και το περίεργο είναι ότι πρόκειται για τον πρώτο τους κιόλας δίσκο.
Σκληρές κιθάρες, με εμβόλιμες δόσεις από κλισέ μελωδικές γραμμές, οι Zornik δεν έρχονται να μας δώσουν κάτι καινούριο. Κρατήστε τα ονόματα των Muse, Placebo, με ολίγον τι από Red Hot Chilli Peppers και έχετε σχηματίσει μία ιδέα για το ποιόν της μουσικής τους.
Κουράζουν γρήγορα, μιας και δεν έχουν καμία υποψία έκπληξης μέσα στα κομμάτια τους. Η εξέλιξη μέσα σε κάθε κομμάτι είναι προβλεπόμενη και κοινότυπη. Ακόμα, κι όταν προσπαθούνε να δώσουν μία αίσθηση πειραματισμού με ηλεκτρονικό ήχο, π.χ στο This Song Is Just For You, καταφέρνουν να πείσουν όσο το synthie του... Παπακωνσταντίνου (υπερβολή, το ξέρω, αλλά γίνομαι αντιληπτός νομίζω).
Κάτι που μπορώ να παραβλέψω με λίγη καλή θέληση είναι ότι το παρακάνουν με τις επιρροές από Muse, π.χ στο Wasting Time. Αυτό που δεν μπορώ να χωνέψω όσο κι αν το θέλω είναι το γεγονός πως αποτυγχάνουν ολοκληρωτικά να παρουσιάσουν μία αξιοπρεπή σύνθεση που θα ξεχωρίσει από τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου. Εντάξει, δέχομαι ότι το ρεφραίν του King Of The Town μπορεί και να το σιγοτραγουδήσεις μετά από κανά δυο ακροάσεις, αλλά προσωπικά το βρίσκω το ίδιο με το να σιγοτραγουδάω όλη μέρα μία τσιχλόφουσκα της ελληνικής ποπ.
Δεν είναι απορίας άξιο το ότι πέτυχαν στη χώρα τους, αλλά το ότι η εταιρεία τους επιχειρεί να τους προωθήσει στο εξωτερικό, όταν υπάρχουν δεκάδες άλλα συγκροτήματα, που παίζουν παρόμοια μουσική με καλύτερες προοπτικές και ιδέες; Τέσπα, αυτά δεν είναι δικιά μας δουλεια...
Το μέρος... που θα βρούμε το Cd τους έπειτα από ελάχιστες ακροάσεις είναι μάλλον σε κάποια άκρη της δισκοθήκης μας, ώστε να μην μας πολυθυμίζει την μανία μας για ενημέρωση πάνω στην τρέχουσα δισκογραφική κίνηση.
