Δεν θα μου πέρναγε ποτέ από το μυαλό ότι είχα να κάνω με μια ελληνική μπάντα, αν δεν είχα κάτσει να μάθω πέντε πράγματα για τους Mahakala πριν ακούσω το ντεμπούτο EP τους, το οποίο κυκλοφορεί σε ισπανική δισκογραφική εταιρεία. Και όμως, οι Mahakala είναι ένα τετραμελές ελληνικό group, προερχόμενο από μια εντελώς underground ντόπια σκηνή, που πολύ λίγοι γνωρίζουν καλά και παρακολουθούν (όπως π.χ. τα παιδιά του Avopolis Core, όπου μπορείτε να βρείτε κι εκεί μια πιο σύντομη παρουσίαση της δουλειάς αυτής από τον Σάκη Γεροντίδη). Οι Mahakala είναι μια sludge metal μπάντα, τα πρότυπα της οποίας μάλλον πρέπει να ανιχνευτούν σε περιπτώσεις όπως των Iron Monkey ή των Alabama Thuderpussy. Μια μπάντα δηλαδή που τοποθετείται στον ακραίο μεταλλικό ήχο και παντρεύει τις πιο φρενιασμένες παραδόσεις του hardcore punk με τα thrash metal riffs των Pantera και κάποια πιο death/doom στοιχεία στα φωνητικά, ενώ παράλληλα διατηρεί και μια «μπλακσαμπαθική» αύρα στην ατμόσφαιρα. Αυτά τα ετερόκλητα στοιχεία τα διαχειρίζονται καλά σε γενικές γραμμές και τα καθιστούν όχημα έκφρασης μιας φρενιασμένης αγριάδας και ενός brutal πρωτογονισμού, που εκφράζεται τραγουδιστικά με ένα ευφυές πάντρεμα οργισμένων hardcore σκουξιμάτων και απειλητικών death βρυχηθμών (που προσωπικά με μετέφεραν στο Tales Of A Thousand Lakes των Amorphis). Ένα EP με πέντε τραγούδια βέβαια δεν είναι μέρος για να βγάλει κανείς πιο ολοκληρωμένα συμπεράσματα. Με βάση τα όσα άκουσα εδώ, οι Mahakala φαντάζουν σαφώς ενδιαφέροντες, έχουν κάτι να μας προτείνουν και διαθέτουν όντως κάποια αξιομνημόνευτα τραγούδια (“Dictated Homicide (Of A Retard)”, “Steaming Guts”). Παράλληλα όμως δείχνουν, νομίζω, πως χρειάζεται δουλειά ακόμα ως προς την τιθάσευση και το συμμάζεμα του ήχου τους, ενώ ελλοχεύει και ο κίνδυνος της παγίδευσης σε μια μονότονη μανιέρα: αλλιώς ακούγεται ένα EP πέντε τραγουδιών και αλλιώς θα ακούγεται ένα full-length album με 12 π.χ. τραγούδια στο ίδιο ανελέητο σφυροκόπημα. Θα αναμένουμε λοιπόν τη συνέχεια...
