Ένας πολύ ιδιαίτερος και ιδιόρρυθμος δίσκος από τον χατζιδακικό Βασίλη Λέκκα και τον καταξιωμένο συνθέτη Σάκη Παπαδημητρίου, σε συνεργασία με το Μουσικό Εργαστήρι Αιγίου. Πρόκειται για τη μελοποίηση στίχων αρχαίων ποιητών (Ανακρέων, Σαπφώ, Αλκαίος, Πρατίνας, Ίων ο Χίος, Κριτίας), με κεντρικό θεματικό άξονα το κρασί και τον Έρωτα, στοιχεία που παραπέμπουν άμεσα στη φιλοσοφία περί ζωής των αρχαίων ημών προγόνων. Οι συνθέσεις είναι όμορφες, πλούσιες και παραπέμπουν στις ενορχηστρωτικές γραμμές του Χατζιδάκι. Ο Λέκκας δεν ξεφεύγει από τα γνωστά ερμηνευτικά κατατόπια του, αν και έχει χάσει ελαφρώς την αίγλη του παρελθόντος. Παρόλα αυτά, καταφέρνει να μεταφέρει το λυρισμό και το πνεύμα των στίχων. Βοηθάει πολύ η συνθετική ικανότητα του Παπαδημητρίου (στον οποίο οφείλεται και η απόδοση των στίχων στα νέα ελληνικά). Εξεπλάγην από την εκτέλεση κομματιών στην αυθεντική μορφή τους (ναι, θα ακούσετε τραγούδια στα αρχαία, αν δεν τα βαρεθήκατε ήδη από τις Πανελλήνιες). Γοητεύτηκα από το όλο εγχείρημα, αν και οφείλω να προειδοποιήσω ότι πρόκειται για κάτι ριψοκίνδυνο και, ως εκ τούτου, απευθυνόμενο σε πολύ συγκεκριμένο κοινό.
