Με αφορμή τα 80 χρόνια από τη γέννηση του Lemmy Kilmister, το Avopolis παρουσιάζει ένα ειδικό αφιέρωμα στη διαχρονική συνεισφορά των Motörhead στο rock 'n' roll και στις ακραίες μορφές της κιθαριστικής μουσικής.
Η Αθήνα κινείται γρήγορα τις γιορτές και το tap2ride είναι ήδη μέρος της καθημερινότητας, ένας εύκολος τρόπος μετακίνησης στα μέσα αρμοδιότητας ΟΑΣΑ με τραπεζική κάρτα.
Η Αθήνα κινείται γρήγορα τις γιορτές και το tap2ride είναι ήδη μέρος της καθημερινότητας, ένας εύκολος τρόπος μετακίνησης στα μέσα αρμοδιότητας ΟΑΣΑ με τραπεζική κάρτα.
Ένα ακυκλοφόρητο χριστουγεννιάτικο τραγούδι των Queen, που «κανείς δεν έχει ακούσει ποτέ», πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα, σύμφωνα με τον κιθαρίστα Brian May.
Ο Chris Rea, ο τραγουδιστής και κιθαρίστας που έμεινε στη μνήμη του κοινού για επιτυχίες όπως το εορταστικό κλασικό "Driving Home For Christmas", έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών.
Massive Attack, Brian Eno, Caribou και εκατοντάδες ακόμη μουσικοί ζητούν από τη Live Nation να αποχωρήσει από το Ισραήλ, αρνούμενοι να αφήσουν τη μουσική τους να λειτουργεί ως άλλοθι για καταπίεση...
Την Παρασκευή 10 Ιουλίου, οι Ashes of Ares ανεβαίνουν στη σκηνή του Release Athens 2026, πλάι σε Helloween και Saxon, για μια βραδιά καθαρόαιμου heavy metal.
Η εμφάνιση των Deafheaven στο Κύτταρο ήταν από εκείνες τις στιγμές όπου το σώμα θυμάται ότι είναι θνητό και το κοινό γίνεται μια ενιαία μάζα φωτός και οργής. Ένα εκκωφαντικό, καθαρτικό ξήλωμα των βεβαιοτήτων μας, με blast beats που έμοιαζαν να δοκιμάζουν τα όρια της ανθρώπινης αντοχής.
Στην πιο ατμοσφαιρική εμφάνιση του φθινοπώρου, ο 82χρονος πατέρας της Ethio-Jazz και η οκταμελής μπάντα του μετέτρεψαν το CT Theater σε τελετή ρυθμού, σεβασμού και απόλυτης μουσικής αφοσίωσης, αποδεικνύοντας ότι το "Farewell Tour" μοιάζει περισσότερο με υπόσχεση συνέχειας παρά με αποχαιρετισμό.
Τον Bob Mould απολαύσαμε την Παρασκευή το βράδυ στο Gazarte κεφάτο και ευγενή με μια κιθάρα που μόνο κόμπο δεν έδεσε, σε μια σκηνή μόνο του, να κρατά απνευστί ένα σετ 20 και βάλε κομματιών με punk, indie και rock 'n' roll καταβολές από τις τρεις περιόδους της ζωής του (Hüsker Dü, Sugar και solo).
Το "The Bitter Cup" των Hotel Lux είναι ένα ωμό και ειλικρινές post-punk άλμπουμ που καταγράφει τη σύγχρονη βρετανική πραγματικότητα μέσα από συλλογική μνήμη, κοινωνική ένταση και pub-rock ενέργεια.
Το "Spíra", το νέο άλμπουμ της Ólöf Arnalds, είναι μια λιτή αλλά βαθιά συγκινητική folk κυκλοφορία που εξερευνά μνήμη, οικογένεια και πίστη μέσα από την ισλανδική γλώσσα.
Χωρίς intro και χωρίς φίλτρα, το ντεμπούτο "Station On The Hill" των Computer σε πετάει στον θόρυβο της σύγχρονης ζωής πριν προλάβεις να κάνεις scroll.
Οι Maruja με το "Pain to Power" δηλώνουν επιθετικά παρόντες. Με ένα άλμπουμ σωματικό, ελεύθερο, χαοτικό, παραδίδουν ένα πολυαναμένο ντεμπούτο που επιδιώκει να μετουσιώσει τον πόνο σε δύναμη.
Με το "It’s a Beautiful Place", οι Water From Your Eyes παραδίδουν έναν από τους πιο τολμηρούς indie δίσκους της χρονιάς: ένα experimental pop άλμπουμ στη Matador Records που δοκιμάζει τα όρια της...
Η Ακαδημία ανακοίνωσε τις επίσημες shortlists σε 12 κατηγορίες για τα Oscars 2026, αποκαλύπτοντας τις ταινίες που θεωρούνται φαβορί για τα βραβεία Όσκαρ και δίνοντας μια σαφή εικόνα για την πορεία της φετινής οσκαρικής κούρσας πριν από την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων.
Η Jennifer Lawrence και ο Josh Hutcherson επιστρέφουν στο σύμπαν του The Hunger Games, σε ένα νέο πρίκουελ που έχει ήδη τραβήξει το παγκόσμιο ενδιαφέρον και αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο του 2026.
Με αφορμή τα 80 χρόνια από τη γέννηση του Lemmy Kilmister, το Avopolis παρουσιάζει ένα ειδικό αφιέρωμα στη διαχρονική συνεισφορά των Motörhead στο rock 'n' roll και στις ακραίες μορφές της κιθαριστικής μουσικής.
Κάθε χρονιά αφήνει πίσω της δίσκους που ξεχωρίζουν, διχάζουν και τελικά «αντέχουν». Στο Avopolis συγκεντρώσαμε τις προσωπικές "δεκάδες" των συνεργατών μας, χωρίς κανόνες. Μόνο με το πάθος που μας δένει με τη μουσική. Αυτά είναι η λίστα με τα 10 καλύτερα ambient άλμπουμ που σημάδεψαν το 2025 για τον Γιάννη Παπαϊωάννου.
Οι Bokavoy μόλις κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ, ένα soundtrack χωρίς ταινία, γεννημένο από αϋπνία, αστική θολούρα και τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στο οικείο και το αφηρημένο.
Ένα σπάνιο ελληνικό jazz κόσμημα του 1966, με τη μουσική του Μίμη Πλέσσα να θυμίζει πως κάποια τραγούδια γράφτηκαν για όσα ζήσαμε ή απλώς τολμήσαμε να φανταστούμε.
Όταν όλοι τρέχουν να προλάβουν το «τώρα», εμείς κοντοστεκόμαστε λίγο πιο πίσω, γιατί το παρόν δεν στέκεται ποτέ όρθιο χωρίς μνήμη, και το μέλλον δεν χτίζεται αν δεν έχεις πρώτα σκαλίσει το παρελθόν με καθαρό βλέμμα.
