Απόγονος των ήχων που ακούγονταν στην Τζαμάικα της δεκαετίας του 1950 σε υπαίθριες εκδηλώσεις με τεράστια ηχεία, η reggae θα τραγουδήσει –κυρίως από τις αρχές των 1970s κι έπειτα– τους καημούς, τις ελπίδες, τους έρωτες και τις απογοητεύσεις μιας κοινότητας καταπιεσμένων ανθρώπων...

Καλώς εχόντων των πραγμάτων, όταν ξεμπερδέψουμε με τον κορωνοϊό, μας περιμένει ένα «θερμό» συναυλιακό καλοκαίρι. Το οποίο, μεταξύ άλλων, φέρνει και το ιστορικό σχήμα του Peter Murphy στην Ελλάδα για μια headline εμφάνιση στο Release Athens 2020 (Παρασκευή 12 Ιουνίου, Πλατεία Νερού). Η μουσική τους εξέπεμπε αληθινό σκοτάδι, όντας ένα περίεργο κράμα υπερβατικής και γήινης παρακμής: ένα κολάζ από σκουριασμένες υδρορροές εργοστασίων, σκονισμένες σοφίτες που φιλοξενούν ξεχασμένους θεούς, εγκαταλελειμμένες γειτονιές, θρησκευτικό μυστικισμό και μακιγιαρισμένη δόξα...

Περίεργοι τύποι με λιγδωμένα μαλλιά, καρό πουκάμισα και ακουστικά μονίμως κολλημένα στα αυτιά; Κλασική περιγραφή. Αλλά και μεγάλο ψέμα... 

Διακριτικός, αλλά πάντοτε ακριβής και δοτικός, είχε βρει τον τρόπο να διανοίξει τον δικό του προσωπικό δρόμο στην τζαζ. «Το συναίσθημα που αποκομίζει κανείς από μια νότα του, αξίζει περισσότερο απ’ όσο εκατό νότες άλλων», σχολίασε κάποτε η Carla Bley...