Μία προσωπικότητα της εγχώριας τζαζ συναντά έναν από τους πιο δημιουργικούς ντράμερ της χώρας, για έναν δίσκο από τον οποίον δεν λείπει η φαντασία του παιχνιδιού, ούτε κι εκείνο το «μαζί» που συνιστά την ουσία του αυτοσχεδιασμού...

Η μετρημένη γραφή και η εξονυχιστικά αυτο-ανακριτική διάθεση των στίχων, κάνουν το άλμπουμ να ξεχωρίσει στον ωκεανό παρόμοιων indie rock κυκλοφοριών, έστω κι αν αισθάνεσαι ανησυχητικά οικεία με κάποιες μελωδίες...

Το βασικό πρόβλημα βρίσκεται στο ότι ο ερμηνευτής είναι αισθητά «μεγαλύτερος» από όλα τα τραγούδια που καλείται να πει. Ακόμα κι αν σημειώσεις 2-3 φιλότιμες προσπάθειες, στο τέλος μένει μόνο ο απόηχος της φωνής...

Μουσική βγαλμένη από κελαρυστά ρυάκια και ομιχλώδεις βουνοκορφές της Σουηδίας, ένα ονειρικό κύκνειο άσμα, αντάξιο ολόκληρης της πορείας τους...

Αν και πλέον καταγράφεται κάτι σαν «μανιέρα», έχουμε ένα ακόμα γενναιόδωρο και μεγαλοπρεπές αποκύημα δύο μουσικών ικανών να συντονίζονται υπαρξιακά και αισθητικά με τρόπο δυσεύρετο και ανατρεπτικό...

Επαναφέρουν στο προσκήνιο τα κομμάτια της παράδοσης που μπορούν να ειδωθούν ως ζωντανή ιστορία: ως ενδείξεις ότι οι άνθρωποι, όποτε κι αν έζησαν, ονειρεύτηκαν κατά βάση τα ίδια πράγματα και αντιμετώπισαν τα ίδια προβλήματα...

Ο 24χρονος τραγουδοποιός έχει πάρει ένα γερό δάνειο από την αμερικάνικη soul, που όμως σχηματοποιείται σε στρογγυλά ερωτικά τραγούδια, τα οποία αντανακλούν και μία όψη της νεότητας στη σύγχρονη Βρετανία...

Είναι ασφαλώς δικαίωμά του να μεταλλάσσεται από φουτουριστικό disco crooner σε οικογενειάρχη που κόβει ξύλα για τον χειμώνα στο ράντσο στη Μοντάνα. Είναι όμως και δικαίωμά μας να βαριόμαστε...

Φτάνουν σε ένα άλμπουμ που όχι μόνο σηματοδοτεί τα 10 χρόνια παρουσίας τους, αλλά γιορτάζει και την επιδίωξή τους να υπάρχουν ως ένα Παράξενο Φρούτο με τολμηρή, εξωτική «γεύση»...

Επανεκκίνηση καριέρας για τους δημιουργούς του Oracular Spectacular, με μια ειλικρινή, προσεγμένη και διασκεδαστική κατάθεση, διακοσμημένη με vintage 1980s «ταπετσαρία»...

Συλλέγει καρπούς από το δέντρο των Negative Plane, έχει ως βασική επιρροή τους Absu, αλλά λοξοκοιτάει και προς το ska και το post-punk, καθώς οδεύει προς έναν πηγαίο και άκρως απολαυστικό αχταρμά...

Οι 5 Θεσσαλονικείς πετυχαίνουν μια οριακή αλλά καθαρή νίκη, μπαίνοντας σφήνα στην ομάδα των νέων συγκροτημάτων που προσπαθούν να επαναφέρουν την ελληνική γλώσσα στο προσκήνιο της ροκ υπόθεσης...

Βασισμένος σε ένα μυστικιστικό διήγημα του 1900, ο Christofer Johnsson υλοποιεί το όραμά του για ένα 3ωρο rock/metal μιούζικαλ, κάνοντάς μας να του βγάλουμε το καπέλο...

Παλιοί χίπηδες και χαμένα καλοκαίρια πρωταγωνιστούν (μεταξύ άλλων) σε παραμύθια γεμάτα συμβολισμούς για το σήμερα, αλλά και για κάθε εποχή, από μια καλλιτέχνιδα που στα σίγουρα θα μας λείψει...

Ο καλύτερος δίσκος της 25ετούς πορείας τους, μια δουλειά με ισχυρό στιχουργικό μήνυμα, αλλά και η πλέον επιτυχημένη υπεράσπιση της «oriental metal» ετικέτας στα μέχρι τώρα μουσικά χρονικά...

Οι Αμερικανοί βάζουν κάτω δεκάδες «φρέσκα» συγκροτήματα, προσφέροντας έναν indie δίσκο της προκοπής γεμάτο φρενήρη hooks, στριφογυριστές κιθάρες και εύφορες μελωδίες...

Αναντίρρητα καλοπαιγμένο, με τα χαρακτηριστικά «βλάχικα» φωνητικά του Zakk Wylde και τα σαμπαθικά του riff να πρωταγωνιστούν, μα χωρίς εχέγγυα να αντέξει στον χρόνο...

Παραδίδουν τραγούδια που παριστάνουν έναν πρόθυμο ώμο για να γείρουν όσοι νιώθουν μόνοι σαν σπουργιτάκια, ενώ στην πραγματικότητα αποτυπώνουν τη μοναξιά σε αισθαντικές φωτογραφίες...

Το αυστριακό δίδυμο βασίζεται σε δύστροπα γωνιώδεις ήχους και επιπλέουσες κιθάρες για να μας θυμίσει πως ο Σατανάς δεν είναι μόνο τρόμος και σκοτάδι, αλλά και ο άρχοντας των απαγορευμένων απολαύσεων...

Η τέχνη του Γερμανού συνθέτη παραμένει απολύτως ενδιαφέρουσα, περιπετειώδης, μελετημένη στην κάθε της λεπτεπίλεπτη κίνηση, εκφραστικότατη και τελικά βαθέως υποβλητική...