To side-project του Drew Daniel των Matmos είναι μια καθαρκτική βόλτα σε ένα ληθαργικό, στη συνέχεια αγχωτικό και στο τέλος εκστατικό μινιμαλιστικό ambient σύμπαν.

Στο δεύτερο δίσκο τους, οι Magenta Flaws καλύπτουν ανακουφιστικά τα DIY κενά τους ντεμπούτου τους, μέσα από την παραγωγή του Cayetano.

Ένα απελευθερωμένο, ονειρώδες τζαμάρισμα ψυχεδελικής americana/country rock για ανοιχτούς ορίζοντες, από τον Ripley Johnson (Wooden Shjips, Moon Duo).

Ένας διάλογος ανάμεσα στην ποίηση και τους ήχους ή αλλιώς, ένα «φωτογραφικό» ντοκουμέντο της στιγμής.

Στο Domesticated ο Sebastian Tellier είχε να αντιμετωπίσει τον δυσκολότερο εχθρό από όλους: τον πρότερο καλύτερο εαυτό του.

Ο Bob Dylan θυμάται, αλλά δεν νοσταλγεί. Στην 39η δουλειά του, επανεφευρίσκει και πάλι τον εαυτό του για να οδηγήσει σε μια ακρόαση-εμπειρία που μοιάζει σαν να διαβάζει κανείς τον Υπόγειο Κόσμο του Don DeLillo.

Ένας δίσκος που στέκεται αξιοπρεπώς στη σύγχρονη electropop πραγματικότητα.

Οι Woods πλάθουν τον μεταιχμιακό τους κόσμο, προσπαθώντας να εξηγήσουν τη πραγματικότητα μέσα από το ασυνείδητο και το αντίστροφο.

Ladies and gentlemen, we are floating in vintage synth space.

Η "down under" πεντάδα συνεχίζει τα πράγματα από εκεί που τα είχε αφήσει. Αναπόδραστη απροθυμία για εξέλιξη ή βόλεμα στα κεκτημένα;

Ο δίσκος απογαλακτισμού από την εποχή Κόρε. Ύδρο., είναι και ο δίσκος της ζωής του Π.Ε. Δημητριάδη.

Viva la España, viva la pop.

Ένας απολαυστικός παγανιστικός χορός, στον οποίο ανταμώνουν η Dubna με τον Δράκουλα, o Arthur Cravan με τον Tesla και οι σαμουράι με τους πρίγκηπες.

Εκεί που νομίζαμε ότι οι I Break Horses είχαν ξοφλήσει, η Maria Lindén ξαναείδε τις αγαπημένες της ταινίες χωρίς ήχο, για να γράψει τα δικά της μουσικά ασπρόμαυρα καρέ.

Το ντεμπούτο του supergroup που γεννήθηκε από τους Interpol και τους Walkmen, φωνάζει πως οι Muzz αξίζουν περισσότερο buzz.

Η φούσκα της αθηναϊκής jazz κοινότητας σπάει τα σύνορά της με τη φρέσκια, συναισθηματική, σύγχρονη και προσιτή για όλους nu jazz των Kepler Is Free.

Ωμό, τραχύ και καταγγελτικό, με τσαμπουκά αλλά και με μια “in your face” ευθύτητα, το τέταρτο άλμπουμ των El-P και Killer Mike χρωματίζεται από την επικαιρότητα, αλλά θα τα πήγαινε πολύ καλά και χωρίς αυτήν.