Α αθηναϊκή μπάντα αποτίει φόρο τιμής στο grunge μέσα από ένα άλμπουμ που πραγματεύεται τη σύγχυση στην οποία οδηγούν το άτομο οι ανολοκλήρωτες ανθρώπινες σχέσεις.

Ελληνόφωνο mini super group στο ντεμπούτο του προσαρμόζει αφομοιωμένη power pop και ακούσματα από μυθικό post punk παρελθόν σε δεμένη pop πρόταση που γλυτώνει οριακά την μέγγενη της νοσταλγικής βύθισης.

Tο ντεμπούτο του Aki Rei -με τον αυτοσαρκαστικό τίτλο- χτίζει ένα σύμπαν οικείο, μπλέκοντας την ρετρό ψυχεδέλεια α λα Tame Impala με την bedroom pop, την jazz και την funk.

Ένα άλμπουμ που αποπνέει ερωτισμό και συναίσθημα, ντυμένο με φλογερές κιθάρες, το οποίο όμως χρειάζεται μερικά ψήγματα αυθεντικότητας για να ξεχωρίσει ανάμεσα στις σύγχρονες εγχώριες κυκλοφορίες.

Το indie pop ντεμπούτο του αθηναϊκού ντουέτου θα μπορούσε να ντύνει με τις μελωδίες του κάποιο ρομαντικό φιλμ των 80s ή 90s.

Η πιο συνεκτική δουλειά του Βαγγέλη Ορφανίδη και της παρέας του σε ένα αθηναϊκό storytelling που προχωράει πίσω από τη μαρκίζα σε αυτό το χρήσιμο δημιουργικό παραπέρα. 

Το ντεμπούτο του νεοσύστατου διδύμου είναι ένα κολάζ μουσικών ασκήσεων πάνω στις σύγχρονες σχέσεις.

Έπειτα από ένα εντυπωσιακό μπαράζ συναυλιακών κρεσέντο, ένα από τα πιο  καυτά ονόματα του εγχώριου κιθαριστικού τοπίου παρουσιάζει νέο ολοκληρωμένο δισκογραφικό εγχείρημα.

Ρετροφουτουρισμός και νοσταλγία για το μέλλον από τα δύο τρίτα των Echo Tides που πραγματοποιούν επανδρωμένη απόδραση στον Άρη όπου βρίσκουν λύκους. Καθόλου άσχημα.

Η λέξη «Πετριχώρ» περιγράφει την οσμή που αναδύεται από το έδαφος όταν πέφτουν πάνω του οι σταγόνες της βροχής. Να που η μυρωδιά αυτή πλέον έχει και soundtrack.

Το jazz vocal album που ηχογράφησε η Νεφέλη Φασούλη στις ΗΠΑ, συνοδεία ενος κουαρτέτου επιφανών μουσικών, επιβεβαιώνει τη δυνατότητα της μουσικού όχι μόνο να δοκιμάζεται σε διαφορετικά είδη, αλλά και να διαπρέπει.

Ο βραχνός προφήτης επιστρέφει με έναν «απερίγραπτο» τρόπο, πλήρως αντάξιο του ειδικού βάρους του προσωπικού και καλλιτεχνικού κεφαλαίου του – και πολλά παραπάνω.

Το ντεμπούτο του ανερχόμενου ελληνικού σχήματος είναι αποτέλεσμα μιας δημιουργικής διαδικασίας χωρίς κανόνες που δοκιμάζει τα όρια των μουσικών ειδών.

Στυλιανός Τζιρίτας και Μιχάλης Καραγιάννης απομακρύνονται από την αφηρημένη avant jazz και παραδίδουν ένα EP τριών συνθέσεων, που τους βγάζουν σε νέους δρόμους.

Με θεατράλ και υπερβολικό αλλά ταυτόχρονα ειλικρινή και αναπολογητικό τρόπο, ο ody icon μπλέκει πολλά και ετερόκλιτα, για να μοιραστεί ατόφια αποσπάσματα της ψυχής του μέσα από τη μουσική.

Το τέταρτο άλμπουμ του Δημήτρη Αρώνη γεννά ζεστασιά, ζωντανές εικόνες και οικεία συναισθήματα και καθώς διαρκεί μόλις 33 λεπτά ενδείκνυται για πολλαπλές ακροάσεις.

Ένα "Ambient / Noise" lockdown album, δύο εξαιρετικοί μουσικοί, τέσσερα κομμάτια με ονόματα πόλεων, μια μαγική εξ αποστάσεως συνεργασία.

Προσωπικές αφηγήσεις, μουσικές εμμονές κι επιρροές, άνθρωποι και στιγμές μέσα από το ηχητικό καλειδοσκόπιο του Prins Obi.

Ο πέμπτος δίσκος του Κυριάκου Μουστάκα χωράει μέσα του κινηματογραφικές συνθέσεις, ιαπωνικά, γαλλικά, spoken word, synths, ηλεκτρονικά εφέ, αστερόσκονη, μυστήριο και ατόφια ποπ. 

Ο δίσκος του Πέτρου Κλαμπάνη, υποψήφιος για τρία Grammy -στον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας του θεσμού-, μπλέκει την Ήπειρο με τον Coltrane και την παράδοση με το "Tora", καταλήγοντας σε ένα jazz κράμα που μοιάζει ταυτόχρονα οικείο και ακαταμάχητα εξωτικό.