Παραμένει ακμαία φωνή και προς τιμήν της ανακατεύεται ξανά με την τραγουδοποιία, ωστόσο θέλησε να χωρέσει πολλά και ετερόκλητα στη νέα της δουλειά, αδικώντας τη...

Ο Φλώρος Φλωρίδης και 4 ακόμα ικανοί αυτοσχεδιαστές περνούν μέσα από τα παιξίματά τους τα νήματα που έπιασαν από κάπου και τα νήματα που προεκτείνουν προς κάπου, αλλά και την ικανότητά τους να αντιδρούν στο απρόοπτο...

Μπορεί το αθηναϊκό δίδυμο να μη διαθέτει ακόμη τη στόφα του σημαντικού ή του επείγοντος, αλλά στο πρώτο τους ΕΡ διαγράφεται θράσος, ανάγκη για εκφραστική ελευθερία και ηχητική ακρίβεια...

Στη γνώριμη downtempo παλέτα του, ο Αθηναίος παραγωγός εξελίσσει τα cinematic beats του αγγίζοντας εντυπωσιακά επίπεδα τεχνικής, τα οποία αξίζουν και με το παραπάνω τη διεθνή προσοχή που απολαμβάνει τελευταία...

Δίσκος-καταπέλτης, έρχεται από το underground να σαρώσει όλο το ελληνικό τραγούδι της εποχής μας, φέρνοντας ξανά στο προσκήνιο (με χιπ χοπ μορφή) τις ποιότητες που έκαναν μεγάλους τους σπουδαίους του παρελθόντος... 

Μπορεί να επιπλέουν τα σκατά, αλλά το ελληνικό τραγούδι γεννάει ακόμα μαργαριτάρια, καρπούς μιας έκφρασης ασυμβίβαστης, που προσφέρει κρίσιμες διεξόδους προς το μέλλον...

Δίσκος διασκευών που θα βούλιαζε εύκολα στη χλιαρότητα χωρίς την κλάση του πιο λαμπρού διεθνούς αστεριού αυτής της χώρας, που στα 84 μπορεί ακόμα να ισορροπήσει τις αβαρίες με τη φωνή της...

Μένει σε μια ζώνη ασφαλείας που επιμελείται και οριοθετεί η παρουσία του Χρήστου Νικολόπουλου, μέσα στην οποία δίνει εξαιρετικές ερμηνείες σε γερά τραγούδια, με ατόφια λαϊκότητα...

Χάνουν λίγο σε συναίσθημα και κάποιοι ίσως νοσταλγήσουν την ανατριχίλα της έκπληξης του πρώτου δίσκου, κερδίζουν όμως στα σημεία το παιχνίδι της μουσικής εξέλιξης...

Πιστοί στο οργανικό ηλεκτρονικό όραμα που εγκαινίασαν με το Téléphérique, παραδίδουν έναν δίσκο με ζουμερές μελωδίες και αφράτα σύνθια, που επαναδιαπραγματεύται με φρεσκάδα διάφορες διεθνείς αναφορές...

Ακoύμε την πληρότητα της έμπνευσης ενός δημιουργού στο λάπτοπ ή στο κινητό; Κι αν ο ίδιος ο καλλιτέχνης μετατρέπει τον θόρυβο σε μουσική, γιατί να μας πειράζει λίγος ακόμα θόρυβος;

Έχει τα ευδιάκριτα πλην του το παρόν ντεμπούτο, ειδικά στον ερμηνευτικό τομέα, όμως παντρεύει τον ενθουσιασμό των παιδιών με παιξίματα που πολύ σπάνια βρίσκει κανείς σε ανάλογες εκδόσεις...

Ξεροί ρυθμοί, ρομαντική υπεροψία, η λαμαρίνα του πρώιμου γερμανικού industrial και εγχώριες μνήμες από Χωρίς Περιδέραιο και Cpt. Nefos εκτοξεύονται μαεστρικά στο ηλεκτρονικό darkwave περιβάλλον των δικών μας ημερών...

Σκάει μέσα από μια ηχητική ομίχλη ζαλωμένη εργαστηριακά πειράματα ναογραφίας (λονδρέζικης, νεοϋορκέζικης ή και σουηδικής) για να παίξει τη δική του rock 'n' roll ζαριά –σταράτα και αντρίκια...

Μόλις στο ντεμπούτο του, το εγχώριο supergroup ενώνει τις τελείες μεταξύ Frank Zappa, τζαζ και kraut rock, φτάνοντας σε μουσική γεμάτη ιδέες, εγκεφαλικότητα, αλλά και εκφραστικότητα

Μας ξαναπετάνε λίγο στον τοίχο με τις ρουκέτες τους, τώρα που η κυριαρχία της τάχα μου πολυφωνίας του Metacritic έχει στερήσει από το rock 'n' roll την πιθανότητα να σου δαγκώσει και κανά δάχτυλο...