Τη γνωρίσαμε στο πλευρό του Φοίβου Δεληβοριά, τον οποίο συνόδευε τακτικά στις live εμφανίσεις του, κάπου γύρω στην πανδημία μας ράγισε την καρδιά με το «Ο Κόσμος Σου», ακούσαμε το debut album της, τον Κήπο της, αλλά και το vocal jazz album της και να που τώρα εμφανίζεται στο feed μας με ένα εμπνευσμένο look & styling που συνδυάζει το ανατολίτικο με το μοντέρνο: ό,τι ακριβώς είναι και το νέο της EP Wyrd, δηλαδή. Αν "wyrd" (weird) σημαίνει ξεχωριστή, ιδιαίτερη, πολύπλευρη, multi-culti, απρόσμενη, τότε ναι, η Νεφέλη ειναι όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα, πράγμα που επιβεβαιώνεται, μεταξύ άλλων, και από τις anadolu rock επιρροές της, καθώς και από την ιδέα της να μοιραστεί τη σκηνή με τον Εισβολέα (Πέμπτη 3 Ιουλίου στην Τεχνόπολη). Η νέα της μουσική (και αισθητική) πρόταση μας έκανε να ανταλλάζουμε μηνύματα ενθουσιασμού στην ομαδική της συντακτικής ομάδας του Avopolis, οπότε θελήσαμε αφενός να της δείξουμε πως έχει την προσοχή μας και αφετέρου να της απευθύναμε μερικές ερωτήσεις για να μάθουμε όλα τα «ντεσού» του νέου EP και να γνωριστούμε λίγο καλύτερα πριν συναντηθούμε στα (must-see) live που έχει προγραμματίσει φέτος το καλοκαίρι με την εξαιρετική μπάντα της (Μπάσο: Γιώργος Κωνσταντίνου, Πλήκτρα: Κατερίνα Λιάκη, Κιθάρες: John Patax, Drums: Παναγιώτης Κωστόπουλος aka pako kaan).
Γεια σου Νεφέλη τι κάνεις, πού σε πετυχαίνω και με τι ασχολείσαι αυτό το διάστημα;
Γεια σε όλους! Είμαι πολύ καλά, τρέχω από την μία πρόβα στην άλλη, αλλά είμαι πολύ ενθουσιασμένη για αυτό. Αφού χάρηκα την κυκλοφορία μου, ετοιμάζω τα καλοκαιρινά μου live και ο Μάιος είναι αναμφίβολα ο μήνας για πρόβες και σκέψη!
Σε γνωρίσαμε ως «προτεζέ» του Φοίβου, μας έβαλες στον «Κόσμο» σου, πειραματίστηκες με την τζαζ και τώρα το «γύρισες» προς το λαϊκό / ανατολίτικο. Ψάχνεις την (μουσική) σου ταυτότητα; Νιώθεις πως την βρήκες;
Δεν νιώθω ότι ψάχνω ταυτότητα γιατί μάλλον αυτό θα με περιορίσει στο μέλλον. Αισθάνομαι ότι κάνω κάτι σαν τους King Gizzard, βγάζω δουλειές με διαφορετικό ήχο, που πάντα με εκφράζει τώρα, και εύχομαι ο κόσμος να με μάθει για αυτό. Γουστάρω πολύ που το κοινό έρχεται στα live και λίγο αναρωτιέται τι θα ακούσει σήμερα, με τι set-up, με ποιο συγκρότημα θα βγω φέτος κλπ κλπ. Έχω ένα φετιχισμό με τον ήχο, και εύχομαι να μην βρω ποτέ μόνο έναν, αλλά να αιωρούμαι πάντα σε ένα δικό μου μουσικό σύμπαν.
Wyrd, το νέο σου EP. Ο τίτλος βγαίνει από το Weird (παράξενος); Κι αν ναι, γιατί παράξενο; Πότε ξεκίνησε η ιδέα και πώς πήρε σάρκα και οστά;
Ναι είναι μια προγενέστερη μορφή της λέξης "weird". Κατ’ αρχήν βρήκα πολύ γοητευτική την ορθογραφία της, οπότε τη διάλεξα όχι μόνο για αυτό που λέει αλλά και αυτό που δείχνει. Στα αγγλοσαξωνικά "wyrd" ήταν η μοίρα και το γραφτό, και για αυτό μιλάνε τα τραγούδια του Αντώνη “Μορία”, “Ποιος να με περιμένει”.. Γενικά το μοιραίο παίζει πολύ στα τραγούδια. Το Wyrd ως EP έχει υφή διαφορετική από ό,τι είχα κυκλοφορήσει μέχρι τώρα, που ήταν πιο ακουστικό, δεν είχα τόσα «μπλιμπλίκια» όπως τα λέω χαριτολογώντας. Έχει κάτι το περίεργο, έχει synth, εφέ και σε μελωδίες που τις συνηθίζαμε από φυσικά όργανα και για μένα κλείδωσε το όνομα έτσι. Αισθάνομαι πολύ "wyrd" όταν το ακούω.
«Εμπνευσμένο από τους κλασικούς δίσκους των 70s, της Τουρκίας και της Μέσης Ανατολής». Μίλησέ μας για τη σχέση σου με όλους αυτούς τους ήχους και τις επιρροές σου ανά τα χρόνια.
Είχα πάντα την πεποίθηση ότι στη δεκαετία των 70s γράφτηκε η καλύτερη μουσική, σε όλα τα είδη και στην Ελλάδα και παντού. Είναι η πιο σπουδαία δισκογραφία, τα τραγούδια που ανατρέχουμε όλοι εκείνη την περίοδο γράφτηκαν. Το ήξερα για τη Δύση αλλά τώρα το ανακάλυψα και για την Ανατολή. Μέσα από τραγούδια όπως τα παίζουν οι Altın Gün, η Derya Yıldırım κλπ ανακάλυψα τα παλιά, psychedelic rock τούρκικα, που μάλιστα πολλά από αυτά είχαν και πολιτικό χαρακτήρα, ήταν τραγούδια του αγώνα, από τους Selda Bağcan, Barış Manço, Erkin Koray... και ερωτεύτηκα! Έχουν ήχο, ηχάρα, χαρακτηριστικό, δικό τους. Θέλησα λοιπόν να τους μοιάσω λίγο. Εδώ και δέκα χρόνια μελετάω εμμονικά την μουσική του Αντώνη Απέργη που πήρε τις επιρροές από Τουρκία και Μέση Ανατολή και τις έφτασε εκεί που δεν τις είχε κανένας ως τώρα, και θέλησα και εγώ να το εξελίξω ένα βήμα ακόμα, να τα φέρουμε στο σήμερα. Όπως είπα και στο δελτίο τύπου, ήθελα να θυμίζει κάτι, και τελικά τίποτα.
Ένα από τα κομμάτια του EP το τραγουδάς στα αραβικά! Πώς και τα μιλάς; Ποια είναι η ιστορία του τραγουδιού, πώς το ανακάλυψες, τι σε έκανε να θέλεις να το διασκευάσεις και τι λένε οι στίχοι;
Ναι είναι το "Ma baquad balaki"! Δεν τα μιλάω καθόλου, εκμεταλλεύομαι την μιμητική μου ικανότητα και θέλησα να το κάνω σαν statement, ειδικά μία περίοδο που το να μιλάς αραβικά στον πλανήτη είναι και λίγο τζιζ. Το έμαθα από μία Παλαιστίνια τραγουδίστρια, την Rola Azar, και τρελάθηκα με το πρώτο άκουσμα, λέω θα το λέω στα live μου μέχρι να μπορούν και να το λένε πάλι κι εκείνοι στα δικά τους. Μετά από λίγη έρευνα βέβαια, ανακάλυψα πως το κομμάτι είναι Λιβανέζικο, ερωτικό, δεν ταίριαζε και τόσο στον αρχικό στόχο, χαχα! Όμως βγήκε τόσο ωραίο που δεν είχε πια σημασία, το είχαμε ήδη αγαπήσει πολύ και το κάναμε δικό μας.
Λίγα λόγια και για τα άλλα τρία τραγούδια του Wyrd;
Τα δύο ανήκουν στον πιο αγαπημένο μου Κήπο, τον δίσκο που κυκλοφόρησα πέρσι. Τα φέραμε απλά πιο κοντά στον τωρινό μας ήχο, αλλά είναι τα δυο κλασικά αριστουργήματα του Αντώνη Απέργη. Το τρίτο είναι μία διασκευή σε ένα παλιό αγαπημένο λαϊκό, που αποτελούσε κομμάτι των συναυλιών φέτος το χειμώνα, ένας φόρος τιμής στους χορούς που ρίξαμε στη Σκηνή του Σταυρού του Νότου και σε όλη την Ελλάδα όπου παίξαμε. Ήταν μία έξυπνη διασκευή που φτιάξαμε με τα παιδιά και της άξιζε λίγη αναγνώριση ακόμα.
Πέντε highlights από την καριέρα σου μέχρι στιγμής.
Τα highlights είναι σίγουρα οι δίσκοι μου που έχω κυκλοφορήσει, για μένα αυτά είναι τα milestones, οι κυκλοφορίες. Κόσμος σου - Κήπος - Phases - Wyrd. Ίσως και η ζωή και τα παιξίματα στη Νέα Υόρκη, όχι όμως για τον εντυπωσιασμό, αλλά για δικούς μου προσωπικούς λόγους.
Πέντε Έλληνες καλλιτέχνες/ιδες που υπήρξαν είδωλα για σένα.
Αυτό κι αν είναι δύσκολο! Κάνουν rotation, τους αλλάζω σαν τα πουκάμισα.. χαχα. Το λέω χαριτολογώντας, με την έννοια του ότι έχω από όλους να πάρω τόσα, που τους έχω όλους πολύ ψηλά για τους δικούς τους λόγους ο καθένας. Σίγουρα σαν songwriters τον Φοίβο και τον Σαββόπουλο, και τον Απέργη, σίγουρα σαν φωνές τη Χαρούλα και τη Λιζέτα Καλημέρη, αλλά αυτήν την περίοδο ακούω μανιωδώς ένα δίσκο της Μαρίζας Κωχ. Σε αυτά είμαι τρομερά ασταθής αλλά το λέω με υπερηφάνεια.
Πέρα από καλλιτεχνική έκφραση, η μουσική είναι και η δουλειά σου. Είναι οι live εμφανίσεις πλέον ο μοναδικός τρόπος να βγάλει κανείς χρήματα από τη μουσική;
Κατα κύριο λόγο ναι. Αν είσαι τυχερός και πάει καλά μια κυκλοφορία θα βγάλεις κάποια χρήματα και από εκεί, αλλά τα μεγέθη δεν είναι επουδενί συγκρίσιμα με το παρελθόν. Τα live είναι το βασικό εισόδημα.
Ιδανικά πού θα ήθελες να εμφανίζεσαι και σε τι πλαίσιο; Σταθερά σε κάποια σκηνή, σε μεγάλες σκηνές, σε όλη την Ελλάδα, σε φεστιβάλ world music στο εξωτερικό; Ποιο είναι το όνειρο;
Το όνειρο είναι να παίξω εξωτερικό. Αλλά ξέρεις... θέλεις ό,τι δεν έχεις. Θα πάω έξω και θα λέω «Πού είναι το κάθε Παρασκευή που είχα». Το ιδανικό είναι να έχεις πολλά live, πολλές ημερομηνίες, να αλλάζει ο κόσμος, φρέσκα πρόσωπα, φρέσκο κοινό.
Έχεις ζήσει στο εξωτερικό, αλλά επέλεξες να επιστρέψεις στην Ελλάδα. Πες μας μερικά πράγματα που λατρεύεις στη χώρα μας και μερικά που δεν αντέχεις καθόλου.
Δεν αντέχεται που διαλύεται εσκεμμένα η δημόσια υγεία και τα σχολεία, δεν αντέχεται η απάτη των ΜΜΕ, δεν αντέχεται που καλύπτεται το έγκλημα στα Τέμπη, και που μας αγοράζουν οι τουρίστες. Αγαπώ τους ανθρώπους μου, τον πολιτισμό, αυτούς που ζουν και αγωνίζονται κάθε μέρα εδώ για το καλύτερο, τη φύση και το χωριό μου.
Στις συναυλίες σου ή στα social σου τοποθετείσαι ποτέ κοινωνικά ή πολιτικά; Αν δεν κάνω λάθος κάποια στιγμή τραγούδησες live ένα τραγούδι που έχει γραφτεί για την Παλαιστίνη;
Αν μπορώ να φέρω κάτι στο προσκήνιο αφού έχω δημόσιο λόγο θα το κάνω. Και γιατί αισθάνομαι πως δεν το κάνουν αυτοί που πρέπει. Και για να μπορώ και να κοιμάμαι καλά. Αλλά είμαι υπέρ του να κάνει κανείς ό,τι νιώθει, δεν κρίνω.
Ποια είναι η μεγαλύτερη δύναμη της μουσικής;
Συναίσθημα κινεί. Και σε μένα και στον κόσμο. Όλες οι τέχνες, την ίδια δύναμη έχουν. Κι όταν ο κόσμος νιώθει πράγματα, συνειδητοποιεί κιόλας, πού βρίσκεται, τι του συμβαίνει, πως θα γιατρευτεί. Αυτή είναι η δύναμη, η κινητοποίηση και η σύνδεση με το συναίσθημα.
Κάτι που άκουσες / είδες / διάβασες τελευταία και σου πήρε το μυαλό;
Τον δίσκο του The Boy Αυστραλία και ειδικά το ομώνυμο τραγούδι, και τα raps του Stolen Mic (έχω φάει κόλλημα)!! Α επίσης είδα την παράσταση χορού του Χρήστου Παπαδόπουλου My Fierce Ignorant Step και μου πήρε το μυαλό στην κυριολεξία!
Ποιος είχε την (φοβερά πρωτότυπη) ιδέα να εμφανιστείς το καλοκαίρι με τον Εισβολέα; Πώς φαντάζεστε αυτή τη σύμπραξη; Δεν είναι άλλα μουσικά κοινά;
Νομίζω εγώ, αλλά δεν θέλω να πάρω το credit δημόσια αν δεν.. χαχα! Τα κοινά πράγματι είναι άλλα, το μουσικό στυλ όχι τόσο μακριά ωστόσο. Ούτως η άλλως έχει νταλκάδες στα κομμάτια του ο Ηλίας, εγώ δίνω πολύ έμφαση στα beats, το περιεχόμενο κοινό, και νομίζω θα μπουκάρουμε πολύ ωραία ο ένας στον κόσμο του άλλου. Οι πρόβες γίνονται ήδη και είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι, η μπάντα σκίζει, και το vibes είναι εκεί.
Πες μας πέντε πράγματα (που είτε αφορούν τη δουλειά σου είτε όχι) για τα οποία ανυπομονείς μέσα στο καλοκαίρι ή για το υπόλοιπο του 2025.
Ανυπομονώ για την Τεχνόπολη στις 3 Ιουλίου, για το live των King Gizzard & the Lizard Wizard στο Λυκαβηττό, να πάω στη Νότια Κρήτη για μπάνια, να μπω στούντιο για τα επόμενα κομμάτια, και για την περιοδεία μου! Φέτος θα γίνει χαμός!
Το νέο EP της Νεφέλης Φασούλη Wyrd κυκλοφορεί σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες από την Fishbowl Music Tank. Την Πέμπτη 3 Ιουλίου η Νεφέλη Φασούλη εμφανίζεται μαζί με τον Εισβολέα στην Τεχνόπολη (περισσότερα εδώ) και το καλοκαίρι περιοδεύει με την μπάντα της σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας.
