Η υγρασία ανεβαίνει επικίνδυνα, και όχι, δεν μιλάμε μόνο για το κλίμα. Οι Wet Leg επιστρέφουν με την τρίτη πρόγευση από το πολυαναμενόμενο δεύτερο άλμπουμ τους Moisturizer, και αυτή τη φορά διαλέγουν έναν τίτλο που είναι ταυτόχρονα αινιγματικός, camp και εξομολογητικός: "Davina McCall".
Το τραγούδι, που έχει ένα όνομα φόρο τιμή στην εμβληματική παρουσιάστρια του βρετανικού Big Brother, δεν είναι αυτό που περιμένεις από ένα indie συγκρότημα που λατρεύει τα ειρωνικά φαλτσέτα και τις χορευτικές κιθάρες. Εδώ, οι Wet Leg γέρνουν προς το ευάλωτο, το σχεδόν ρομαντικά παραδομένο, προσφέροντας μια (Wet Legish) μπαλάντα που μοιάζει να γράφτηκε ανάμεσα σε απομεινάρια απογευμάτων με τσάι και δάκρυα πάνω σε ξεχασμένες σελίδες ημερολογίου.
Το βίντεο, μια εξαιρετικά λεπτοδουλεμένη (claymation) δημιουργία του Chris Hopewell (γνωστού από τις συνεργασίες του με Radiohead και Franz Ferdinand), μετατρέπει το κομμάτι σε μια μινιατούρα τραγωδίας. Πρωταγωνιστούν τα ίδια τα μέλη της μπάντας, ένα πουλί με βλέμμα απορίας, και ένα ζευγάρι χειροποίητα φτερά Ίκαρου, σαν να προσπαθεί κάποιος να δραπετεύσει από την καθημερινότητα πετώντας με ό,τι υλικό βρίσκει μπροστά του.
Το Moisturizer, που κυκλοφορεί στις 11 Ιουλίου από την Domino, περιλαμβάνει ήδη γνωστά δείγματα όπως το "Catch These Fists" και το "CPR", και είναι προϊόν κοινής συγκατοίκησης (οι πέντε του γκρουπ έζησαν όλοι μαζί στο απομονωμένο Southwold του Norfolk, μια παραθαλάσσια πόλη που μοιάζει να έχει βγει από πίνακα του Edward Hopper μετά από μια νύχτα στα ‘00s). Στην παραγωγή, ο αεικίνητος Dan Carey, βάζει τη γνωστή του σφραγίδα: ηλεκτρονικά στρώματα, υπόγειες εντάσεις και εκείνη την αίσθηση πως κάπου πίσω από τα ντραμς κρύβεται ένα δάκρυ ή μια γροθιά.
Με το Moisturizer, οι Wet Leg μάλλον θα μας δείξουν πως δεν είναι απλώς ένα indie φαινόμενο της μοναχικής πανδημικής περιόδου. Είναι μια μπάντα που ξέρει να αυτοσαρκάζεται, να πονά και να φτιάχνει μικρούς κόσμους (από πηλό ή από αρμονία) που μένουν στο μυαλό για πολύ περισσότερο απ’ όσο διαρκεί το τραγούδι.
