Το άνοιγμα των γραφείων στο Λος Άντζελες δεν είχε το αναμενόμενο αποτέλεσμα και θα χρειαζόταν έτσι να φτάσουμε πια στα μέσα των '00s για να γίνει ξανά εταιρία ικανή να συνδυάσει τις indie μόδες με την περίεργη folk και την ονειροπόλα pop με τους γίγαντες του παρελθόντος...

Για πρώτη φορά, συνυπήρξαν μαζί στις κυκλοφορίες της ίδιας χρονιάς η εφιαλτική εσωστρέφεια του μεταλλαγμένου θρύλου Scott Walker και τα βαλκανικά παιχνίδια του Zach Condon, σε ένα εξωφρενικά επιτυχημένο ντεμπούτο ως Beirut...

Η κυκλοφορία του πρώτου δίσκου των Thievery Corporation στάθηκε για πολλούς επιβεβαίωση του θανάτου της εταιρείας, η οποία συνέχισε ωστόσο μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας να επενδύει πολλά χρήματα σε απαιτητικές κυκλοφορίες που δεν φέρνουν τα λεφτά τους πίσω, αλλά και να αποτελεί τόπο όπου πρόσκαιρα συναντώνται και συμπράττουν εξαιρετικά μοναχικοί άνθρωποι...

Το εντυπωσιακά αξιοσημείωτο με τον μύθο της δισκογραφικής εταιρίας 4AD, είναι ότι βασίστηκε και εδραιώθηκε πάνω σε κριτήρια αυστηρώς «καλλιτεχνικά». Χωρίς αγιοποιημένους μάρτυρες, χωρίς bigger than life ήρωες, χωρίς πιπεράτα σκάνδαλα, χωρίς ίντριγκες, χωρίς αυτοκαταστροφικό ...ιδεασμό, χωρίς καν μεγαλόστομες διακηρύξεις. Μουσική και πάλι μουσική –και, πάνω απ' όλα, αισθητική ουσία

Τι παράδοξο, να βρίσκεις ξανά μπροστά σου, σε δίσκους, εκείνα τα έργα που στην εποχή τους είχαν βγει «μόνο σε CD». Όμως αυτή η επαν-επίσκεψη στον Nils Petter Molvaer, στον Jan Garbarek, στον Anouar Brahem, στον Charles Lloyd και στη Γειτονιά του Manu Katché, έχει πολλά να μας δείξει ως προς το πώς αποτιμάμε τα σημερινά μουσικά πράγματα...

Το «παράξενο φρούτο» της τζαζ μυθολογίας ήταν μια σαρωτική προσωπικότητα, με πονεμένο μα ταυτόχρονα τρυφερό στυλ, το οποίο επηρέασε κάθε αντρική και γυναικεία φωνή που βγήκε μετά το 1950...

Μισό αιώνα ζωής συμπληρώνει σήμερα το πρώτο αριστούργημα του David Bowie, ο οποίος άφησε την παντομίμα και τον διαλογισμό για να αποτυπώσει κάτι από όσα τον ενθουσίασαν βλέποντας την Οδύσσεια του Διαστήματος του Στάνλεϊ Κιούμπρικ...

50 χρόνια από το "Give Peace A Chance" και τα περίφημα bed-ins του John Lennon και της Yoko Ono, είναι όλα αυτά παρωχημένα; Ή παραμένουν μια επίκαιρη έκκληση για ιδιωτική-δημόσια «επανάσταση»;

Το ντεμπούτο. Αρχικά άνευ συμβολαίου, αργότερα ελαφρά αποκηρυγμένο από τη μπάντα, τελικά απαραίτητο για να ερμηνεύσουμε αυτό που θα ακολουθούσε...

Πολιτικά ασπάζονται τον φιλελευθερισμό, κοινωνικά προέρχονται κυρίως από τη μεσαία τάξη και πολιτιστικά ακούνε γενικώς και αορίστως indie...