Οι Midlake κυκλοφόρησαν το "Days Gone By", το δεύτερο single από το πολυαναμενόμενο έκτο τους άλμπουμ A Bridge Too Far, που θα βγει στις 7 Νοεμβρίου μέσω της Bella Union. Το τραγούδι συνοδεύεται από ένα εντυπωσιακό βίντεο, με πρωταγωνιστή τον υποψήφιο για Emmy ηθοποιό James Lance (Ted Lasso, Black Mirror).
Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Taylor McFadden, ο οποίος δημιούργησε μια ηλιόλουστη, στοχαστική εικόνα για την πορεία ενός ανθρώπου από τη σιωπηλή ενδοσκόπηση στη χαρούμενη αυτοέκφραση. Ο Lance, δηλωμένος θαυμαστής των Midlake, εξηγεί ότι η εμπλοκή του ξεκίνησε έπειτα από μια «μεταφυσική» συναυλία το 2023, όπου ένιωσε μια σχεδόν ιερή σύνδεση ανάμεσα στη μπάντα και το κοινό.
«Είδα τους Midlake να παίζουν στο Roundhouse του Λονδίνου το 2023», θυμάται ο Lance. «Η ένωση μπάντας και κοινού ήταν θεϊκή. Ο τρόπος που ο Eric Pulido τραγούδησε τρυφερά το "Noble", τον ύμνο τους στον γιο του McKenzie Smith, με συγκλόνισε. Ήταν έρωτας. Σκέφτηκα πως ο Trent Crimm, ο χαρακτήρας μου στο Ted Lasso, θα ήταν σίγουρα fan των Midlake, κι έτσι αγόρασα ένα μπλουζάκι του merch για να το φορέσει σε ένα επεισόδιο — ένα μικρό νεύμα για όσους ξέρουν. Από εκεί γεννήθηκε μια φιλία με τον McKenzie Smith, με ανταλλαγή ηχητικών μηνυμάτων για την πατρότητα, τη μουσική και τη ζωή. Μια μέρα ο μάνατζερ των Midlake, ο Zach Hundley, με κάλεσε ευγενικά σε μια συναυλία του Willie Nelson, όπου γνώρισα τον σκηνοθέτη Taylor McFadden και ένιωσα πως βρήκα τους ανθρώπους μου. Όλα αυτά ξεκίνησαν από την αγάπη που ένιωσα εκείνη τη βραδιά στο Roundhouse για ένα μαγικό παιδί που λέγεται Noble. Αυτό το βίντεο είναι μια επίκληση… μια υπενθύμιση να χορεύεις με τον ήλιο, το φεγγάρι και τον ουρανό».
Ο McFadden εξηγεί: «Με το "Days Gone By" θέλαμε να αποτυπώσουμε το συναίσθημα μιας απόφασης: να αφήνεις μια ζωή πίσω σου και να ανοίγεσαι σε νέες δυνατότητες. Η χορογραφία εμπνέεται από κλασικές σκηνές, όπως το "Singing in the Rain" του Gene Kelly, έναν άντρα τόσο ερωτευμένο που δεν μπορεί παρά να χορεύει στους δρόμους. Επιλέξαμε μια μοναδική διασταύρωση στο Lower East Side της Νέας Υόρκης, ώστε να λειτουργεί ταυτόχρονα ως σκηνικό της χορογραφίας και ως μεταφορά για το σταυροδρόμι της ζωής. Γυρίσαμε με iPhone για να κρατήσουμε την αίσθηση της οικειότητας, καταγράφοντας κάθε κίνηση από κοντά. Χορογραφήσαμε τόσο την κάμερα όσο και τον χορό ώστε να λειτουργούν σε απόλυτο συγχρονισμό. Τραβήξαμε το βίντεο σε ένα συνεχές μονοπλάνο, ώστε η εμπειρία να αποδοθεί χωρίς καμία διακοπή. Με δεδομένη την τοποθεσία και την πολυπλοκότητα της χορογραφίας, δουλέψαμε με το φυσικό φως της ‘χρυσής ώρας’ του πρωινού· ο ήλιος έγινε ένας ακόμη χαρακτήρας στη σκηνή μας, με τον οποίο παίξαμε σύμφωνα με τις κινήσεις του. Το έργο αυτό είναι για την αυτοέκφραση, για την τόλμη να ανοιχτείς ολοκληρωτικά ακόμη και στα πιο δημόσια πλαίσια… γιατί πολλές φορές το να περάσεις μέσα από τις δυσκολίες σε οδηγεί σε μια νέα, απρόσμενη κατάσταση αγάπης και χαράς».
