Η σύγχρονη indie σκηνή μπορεί να είναι άκρως δυναμική, την ίδια στιγμή όμως είναι και άκρως ανταγωνιστική, με αναρίθμητες επιλογές στο Spotify σου να προσπερνούν η μία την άλλη. Κι όμως, αν το shuffle πέσει πάνω στο όνομα “Porridge Radio”, εκείνη τη στιγμή ξέρεις ότι δεν ακούς απλώς, ένα ακόμα indie συγκρότημα - ακούς κάτι που προσδοκεί να σε ταρακουνήσει από μέσα προς τα έξω. Eίναι αυτή η ορμητική φωνή της Dana Margolin, που ισορροπεί ανάμεσα σε κραυγή και ψίθυρο αντηχώντας ειλικρινές κι ωμό συναίσθημα. Κάθε στίχος είναι προσωπικός, κάθε ερμηνεία κουβαλάει το βάρος μιας εξομολόγησης είτε τους ακούς στα ακουστικά σου, πόσο μάλλον όταν τους βλέπεις live οι Porridge Radio έχουν έναν άμεσο, μοναδικό τρόπο να σε τραβάνε μέσα στη στιγμή. Αυτή είναι κι η ειδοποιός διαφορά τους: μέσα σε μια σκηνή γεμάτη επιλογές, αυτοί σε κάνουν να σταθείς, να αφουγκραστείς και να νιώσεις.
Οι Porridge Radio ξεκίνησαν από τα υπόγεια της DIY σκηνής του Brighton, με τη Dana Margolin να ηχογραφεί μόνη της τα πρώτα κομμάτια σε ένα laptop. Το ντεμπούτο τους Rice, Pasta and Other Fillers που κυκλοφόρησε το 2016 ήταν ωμό κι αντισυμβατικό - μια ωδή στη σύγχυση και τον συναισθηματικό χαμό της ενηλικίωσης. Όμως η πραγματική τους εκτόξευση ήρθε με το Every Bad το 2020, ένα άλμπουμ που χάρισε στο συγκρότημα μια υποψηφιότητα για Mercury Prize, διθυραμβικά άρθρα σε διεθνή μέσα, ανοίγοντας τους δρόμους για εκτός συνόρων αναγνώριση, ενώ με την επόμενη δισκογραφική τους δουλειά Waterslide, Diving Board, Ladder to the Sky το 2022, βρέθηκαν να τρεντάρουν στα Top 40 Albums των βρετανικών charts.
Με τη φετινή κυκλοφορία του EP τους Τhe Machine Starts To Sing ήρθε κι η δυσάρεστη ανακοίνωση απ’ το συγκρότημα τον Γενάρη, ότι αυτό το τόσο ιδιαίτερο κεφάλαιο για τους ίδιους κλείνει καθώς μοιράστηκαν πως το tour τους αυτό θα είναι και το τελευταίο. Ενόψει λοιπόν, της πρώτης τους εμφάνισης στην Αθήνα στις 6 Μαΐου, έστειλα μερικές ερωτήσεις γι’ αυτούς και η απάντησή της Dana ήρθε με φωνητικό μήνυμα, κάτι που αν μη τι άλλο με ξάφνιασε ευχάριστα. Η χροιά της σε κάθε της απάντηση τόσο άμεση και προσωπική με έκανε να νιώσω ότι ακούω μια καλή φίλη να μοιράζεται όλα εκείνα τα ενδιαφέροντα highlights της καλλιτεχνικής της πορείας.
«Όλα ξεκίνησαν πριν από περίπου μια δεκαετία, ήταν όλο πολύ οργανικό κι όλα αυτά τα ερεθίσματα κάπως ήρθαν και συνενώθηκαν. Βρήκα και τους bandmates μου λίγο αφότου άρχισα να φτιάχνω μουσική μόνη μου κι έτσι κάπως απρόσμενα, οδηγηθήκαμε σε αυτό που είμαστε τώρα. Ίσως λοιπόν η ίδια η ζωή να μας έφερε όλους κοντά, γι’ αυτό».
Μια απ’ τις ερωτήσεις είναι τι την έχει εμπνεύσει τον τελευταίο καιρό. «Αυτόν τον καιρό διαβάζω το Moby Dick, το απολαμβάνω…Είναι, είναι πολύ έντονο!»
Στο μυαλό μου είναι ιδιαίτερα χαρισματική σαν persona, το storytelling της σε συνδυασμό με την ευαισθησία και τη θεατρικότητα που ερμηνεύει κάνουν κάθε κομμάτι των Porridge να μοιάζει σαν ένα μίνι κινηματογραφικό φιλμ. Το 4o studio άλμπουμ τους, Clouds In The Sky They Will Always Be There For Me που κυκλοφόρησε πέρσι ήταν ένα σημείο καμπής για την ίδια, μια πηγή εσωτερικής κάθαρσης κι ανασυγκρότησης μετά από ατέλειωτο touring που την έφτασε οριακά σε επίπεδα burn-out. Σε αυτή τη δισκογραφική απόπειρα, η Margolin παλεύει με το φάντασμα του εαυτού που θα έπρεπε να είναι για να διασχίζει αυτόν τον κόσμο «αναίμακτα»: μια ανεξάντλητη performer, ένα ήρεμο και χαμογελαστό κορίτσι, ένας άνθρωπος με τακτοποιημένα, συμπυκνωμένα συναισθήματα που δεν την κατακλύζουν – ούτε εκείνη, ούτε τους άλλους. Το release αυτής της δημιουργίας, ήρθε κι έδεσε άψογα με μια άκρως συναισθηματικά φορτισμένη live ηχογράφηση στο Centre Pompidou, στο Παρίσι.
«Μας προσκάλεσαν εκεί για να κάνουμε ένα live show, σκεφτήκαμε κατευθείαν ότι δε μπορούσαμε να αφήσουμε αυτήν την ευκαιρία του να κάνουμε κάτι τόσο μα τόσο ξεχωριστό να πάει χαμένη. Είναι ένας τόσο εντυπωσιακός χώρος, ένα εμβληματικό μουσείο κι ένιωσα τόσο μα τόσο τυχερή που μπόρεσα να δείξω τη δουλειά μου με αυτόν τον τρόπο και να παίξουμε εκεί, κάνοντας κάτι τόσο ιδιαίτερο. H Γαλλία ήταν πάντοτε για εμάς ένα φανταστικό μέρος που χαιρόμασταν πολύ να ερχόμαστε και να παίζουμε live».
Η μουσική σας έχει έντονο συναισθηματικό φορτίο. Νιώθεις ποτέ drained μετά από ένα live performance;
«Υπάρχει κάτι μαγικό στο να γράφεις και να παίζεις μουσική. Άλλα ναι έχω νιώσει συναισθηματικά εξουθενωμένη, μετά από ένα live. Έχω όμως νιώσει και πολύ, πολύ όμορφα…Αλλά κάποιες φορές, χμμ ναι κάποιες φορές νιώθω ότι έχω πάθει burn out. Είναι μέρος του παιχνιδιού. Πιστεύω πως πολύς κόσμος νιώθει συναισθηματικά εξουθενωμένος μετά από ένα live ακόμα κι όταν τα κομμάτια δεν είναι τόσο έντονα γιατί το να βγαίνεις στη σκηνή είναι κάτι που σε εκθέτει, κι αυτό κάποιες φορές είναι πολύ δύσκολο να το κουμαντάρεις».
Την ακούω να επαναλαμβάνει την ερώτησή μου στα αγγλικά, πριν την απαντήσει – στην πραγματικότητα το κάνει αυτό με όλες τις ερωτήσεις, με απίστευτη θεατρικότητα.
Πιστεύεις ότι η έννοια της αυθεντικότητας στη μουσική αλλάζει, σε έναν κόσμο όπου όλοι χτίζουν συνεχώς το προσωπικό τους brand;
«Ναι, αλλά εδώ θέλω να πω, υπήρξε κάποια περίοδος που δεν προωθούσαν οι άνθρωποι τον εαυτό τους; Στην πραγματικότητα είναι περισσότερο θέμα των εργαλείων που έχουμε πλέον για να το κάνουμε. Ο κόσμος έχει την τάση να ρομαντικοποιεί το παρελθόν και να λέει “αχ, τότε ήταν όλα πιο αυθεντικά”, αλλά στην πραγματικότητα οι άνθρωποι και τότε έχτιζαν την εικόνα τους — απλώς δεν υπήρχαν τα social media για να το κάνουν. Πιστεύω ότι όλο και περισσότερος κόσμος έχει άμεση πρόσβαση στο να δημιουργεί μουσική, οπότε υπάρχει ένας υπερκορεσμός, και ναι κατ’ επέκταση αναδύεται κι αυτή η ανάγκη να "χτίσεις" το brand σου για να ξεχωρίσεις. Γίνεται λίγο καταθλιπτικό αν το παρασκεφτείς, αλλά ίσως να είναι απλώς η φύση του να παράγεις μουσική μέσα στον καπιταλισμό».
Αυτό το tour, στα πλαίσια του οποίου θα εμφανιστούν και στη χώρα μας θα είναι και το τελευταίο τους ως “Porridge Radio” τουλάχιστον γιατί το release του τελευταίου τους EP συνοδεύτηκε από την ανακοίνωση ότι σταματούν να παίζουν όλοι μαζί. Θέλω να μάθω τις σκέψεις της ως προς αυτό.
«Κάθε τι που τελειώνει, μεταμορφώνεται. Πώς νιώθω όταν ανεβαίνω στη σκηνή γνωρίζοντας ότι είναι από τις τελευταίες φορές που θα παίξουμε αυτά τα κομμάτια όλοι μαζί; Νιώθω πολύ ωραία. Τα πράγματα πρέπει να τελειώνουν, για να μεταμορφώνονται, για να αλλάζουν. Και νιώθω ανακουφισμένη που μπορεί να γίνει αυτό. Είμαι επίσης πολύ ενθουσιασμένη που θα έρθουμε να παίξουμε στην Αθήνα, γιατί θα δω την πιο πρόσφατη δισκογραφική μας δουλειά να βγαίνει προς τα έξω όπως πρέπει».
Αν μπορούσες να γράψεις ένα μανιφέστο για τους καλλιτέχνες του 2025, ποια θα ήταν η πρώτη του πρόταση;
«Απλώς…κάνε ότι πραγματικά θέλεις».
Οι Porridge Radio έρχονται στην Αθήνα για πρώτη και τελευταία φορά, λίγο πριν ρίξουν αυλαία οριστικά, την Τρίτη 6 Μαΐου στο ΑΝ Club, με special guests τους ΤΖΙΤΖΙΦΡIΚΙΑ. Περισσότερα εδώ.
