Στο πρόσφατο άρθρο του Ted Gioia στη στήλη Honest Broker που διατηρεί στο Substack, αναλύειται η επενδυτική μονομέρεια της μουσικής βιομηχανίας, η επίμονη προσήλωση στους παρελθοντικούς καταλόγους, στα σίγουρα παλιά τραγούδια από την Universal, τη Sony και τη Concord κ.ο.κ.. Μια στρατηγική που δημιουργεί ένα δυστοπικό σενάριο για το μέλλον της μουσικής βιομηχανίας, δίχως πίστη στο μέλλον. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον η προσέγγιση, αξίζει να της αφιερώσετε χρόνο, μα καθώς τη διάβαζα, αναρωτιόμουν πόσο δυσανάλογος και ρισκαδόρικος είναι ο κόπος -σε σχέση με το εμπορικό κέρδος- εκείνων που ανατρέχουν στα παρελθοντικά δισκογραφήματα που παρέπεσαν στη λήθη. Στο κάτω-κάτω, μπορεί να σταθείς τυχερός χάρη σε μια συγκυρία, χάρη σε μια καλή σύμπτωση, επενδύοντας σε ένα νέο μικρό act, όμως ποντάροντας τις μάρκες σου σε καμμένα χαρτιά, δεν έχεις κανένα εχέγγυο. Θέλει τόλμη για να στραφείς στις ηχογραφήσεις εκείνες που δε σου εξασφαλίζουν τα μίνιμουμ ασφαλή established χαρακτηριστικά. Απαιτείται χρόνος, έρευνα και -χωρίς διάθεση ρομαντικοποίησης- μεράκι, για να αναζητήσεις τις άσημες φωνές και τις διάσπαρτες αφανείς μπάντες ανά τον κόσμο.
Ας δούμε πέντε πρόσφατες κυκλοφορίες που επιδιώκουν να αποκαταστήσουν τη φήμη των δημιουργών τους μέσα από αρχειακό και δυσεύρετο υλικό. Παρελθοντικοί ρυθμοί χωρίς ημερομηνία λήξης.
V/A - Music For A Revolution Vol 1 : Guinea's Syliphone Recording Label (1967-1973) (Radio Martiko)
Το βέλγικο label έχει ξεψαχνίσει 45αρια βγαλμένα από τα ελληνικά oriental και τα ηπειρώτικα, μέχρι την τριλογία του Abdou El Omari από το Μαρόκο. Το λέει και στον αυτοπροσδιοριστικό του υπότιτλο: Global Eclectic Supersounds. Εδώ εξερευνά αυτό που λέει η συλλογή στον τίτλο της. Τον κατάλογο της κυβερνητικής εταιρείας Syliphone, του πρώτου μετα-αποικιακού label της Γουινέας που κυκλοφόρησε μικρά και μεγάλα δισκάκια, σε ρυθμούς afro-cuban, jazz, highlife και κάθε άλλης πιθανής επαναστατικής πρόσμιξης. Μια σπουδαία καταγραφή που θα έχει και συνέχεια.
Kip Carmen - That's Enough For Me (Singles and Unreleased Recordings) (Continued Sound)
Σε ένα high fidelity-κό σκηνικό Σαββάτου, θα μπορούσες να το βλέπεις να πωλείται σαν αχνιστό ψωμάκι, όπως εκείνη η κυκλοφορία των Beta Band. Αν του κοτσάρεις και το a.o.r. / yacht rock τυράκι που είναι και της μόδας (παρότι ποιο δυνατό κιθαριστικά), το επτάρι με τα δύο κομμάτια του νεοϋορκέζου Kip Carmen έχει την απαιτούμενη 70s μαγεία μεταξύ ανέμελου rock και r&b ευαισθησίας.
V/A - The Aachen Jazz Files: The Nabel Label 1980-1994 (Panorama)
Το λονδρέζικο label Panorama ερευνά τον κατάλογο της γερμανικής Nabel του Rainer Wiedensohler, εκεί που η jazz έμπλεκε με το βραζιλιάνικο fusion, και το χορευτικό underground deep jazz funk με τις αιθέριες acid όψεις μιας σκηνής που αποτέλεσε dj-ιλιδικο κρυφό όπλο για εκλεκτικά sets. Πώς να μην είναι, όταν εδώ εντοπίζεις περιπτώσεις όπως αυτή των Hipsters In The Zone που στο μοναδικό τους lp από το 1994, βάφτιζαν “Hellas” το πρώτο κομμάτι της δεύτερης πλευράς παρά την afro-latin ορμή του!
Willem Nyland - Piano Studies 337 (Mississippi Records)
Χημικός στο επάγγελμα, με σπουδές στο Columbia, και αυτοδίδακτος πιανίστας από έμφυτη κλίση, ο Willem Nyland (1890–1975) είναι περισσότερο γνωστός ως πνευματικός δάσκαλος, μυστικιστικό τέκνο του George Gurdjieff. Στα μέσα/τέλη της δεκαετίας του 1960, βρισκόταν πια στη Νέα Υόρκη, όταν μετά από τις βραδινές διαλέξεις της Παρασκευής πάνω στο “The Work” (συνήθωντας ρουφώντας μερικές γουλιές κονιάκ) ξεκινούσε αξιοθαύμαστους αυτοσχεδιασμούς σε ένα ειδικά κουρδισμένο πιάνο με ουρά—μερικές φορές για πάνω από μία ώρα. Κάθε αυτοσχεδιασμός ηχογραφούνταν και καταγράφονταν με επιμέλεια, αποτελώντας βασικό μέρος της διδασκαλίας του Nyland. Δεκαέξι από αυτές τις ηχογραφήσεις κυκλοφόρησαν ως ανεξάρτητα LP από τον ίδιο μέσω του Gauge Hill Press, με εξώφυλλα φιλοτεχνημένα από την Ουγγρο-Αμερικανίδα διακοσμήτρια Ilonka Karasz, σύζυγό του επί 50 και πλέον χρόνια. Το #337 του 1962 επανέρχεται στο προσκήνιο από τη Mississippi.
Δημήτρης Κούρτης - Πάμε Στη Χονολουλού / Κώστας Μπέζος 1905-1943 (Εκδόσεις Αίολος)
Μιας και προηγήθηκε η Mississippi και παρότι πρόκειται για βιβλίο, αξίζει να αποκτήσετε τη σπουδαία έρευνα του Δημήτρη Κούρτη για το μουσικό, σκιτσογράφο, ρεμπέτη και μάγο της ελληνικής χαβάγιας Κώστα Μπέζο. Διότι τούτη η έκδοση, μαζί με εκείνη την κυκλοφορία της Mississippi, συμπληρώνουν στο απόλυτο την επισκόπηση αυτού του πρόωρα χαμένου τύπου. 24 κομμάτια από ψηφιοποιημένα 78στροφα βρίσκονται στο cd που συνοδεύουν το βιβλίο. Γιούπα!
