Οι “So Far” λίστες με τα "καλύτερα της χρονιάς" άρχισαν να εμφανίζονται, καθώς το πρώτο 6μηνο του 2025 μόλις ολοκληρώθηκε, γι’ αυτό εμείς θα κάνουμε κι αλλά κοιτάζοντας πίσω, στο (πάντα) ένδοξο παρελθόν. Όπως έχω ξαναγράψει εδώ, οι επανεκδόσεις είναι μια ανθούσα βιοτεχνία μέσα στη μουσική βιομηχανία και κάθε χρόνο έχουμε τουλάχιστον 200 άλμπουμ που επανεκδίδονται για επετειακούς ή άλλους λόγους. Άλλωστε τι θα ήταν η pop κουλτούρα χωρίς το ένδοξο παρελθόν της και τα memorabilia gadgets;
Terry Riley – Shri Camel (1980)
Οι μουσικές/κοσμικές αναζητήσεις του στοχαστικού μινιμαλιστή Terry Riley στρέφονται εδώ προς την Ανατολή και την Ινδία και με ένα όργανο Yamaha και με digital delay χτίζει ένα μουσικό σύμπαν απλό, μινιμαλιστικό αλλά και πειραματικό, και επιβεβαιώνει πως υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς μουσικούς δημιουργούς του 20ου αιώνα με ισχυρή επίδραση στην πιο «ψαγμένη» ποπ κουλτούρα.
The Lemonheads – Car Button Cloth (1996)
Μετά από 30 χρόνια συνεχίζει να στέκει άνετα και να υπογραμμίζει εμφατικά όσα συνέβαιναν στην τελευταία «ένδοξη» indie δεκαετία. Ώριμος Evan Dando με μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά και ενδιαφέροντα τραγούδια του εδώ. Η επανέκδοση συνοδεύεται από 2ο βινύλιο με demos και υλικό από τις ηχογραφήσεις.
Television – Television (1992)
Μπορεί το εκτόπισμα του Marquee Moon να επισκιάζει κάθε άλλο άλμπουμ των Television, όμως οι πραγματικοί φίλοι του γκρουπ ξέρουν πως αυτό είναι άδικο. Εδώ υπάρχει σε ικανοποιητικές και καλής ποιότητας δόσεις όλο το μουσικό σύμπαν του Tom Verlaine και της ικανής παρέας (Richard Lloyd, Billy Ficca, Fred Smith) και συνθέσεις, κιθάρες και στίχοι μας λένε ότι αξίζει τον κόπο τόσα χρόνια μετά.
Tom Waits – The Heart of Saturday Night (1974)
Αν ο χρόνος είναι που μετράει την αξία στην Τέχνη, το ότι έχουν περάσει 50 χρόνια και το άλμπουμ στέκει άνετα σαν πρόσφατο, δείχνει πόσο σπουδαίος υπήρξε ο Tom Waits ακόμη και στο ξεκίνημα του. Εδώ έχουμε το 2ο άλμπουμ του για την Asylum (που πλέον επανακυκλοφορεί από την Anti - η οποία απέκτησε τα δικαιώματα για όλους τους δίσκους του που έχει ηχογραφήσει εκτός αυτής της ετικέτας και τα επανακυκλοφορεί σταδιακά) και γίνεται αμέσως φανερό πως είναι η απαρχή αυτής της θρυλικής και μοναδικής περσόνας που τα επόμενα χρόνια θα «τελειοποιηθεί».
Hans-Joachim Roedelius – Roedelius 90
Όταν ακόμη κι όσα έμειναν για χρόνια στο συρτάρι έχουν την αξία τους και με το παραπάνω. Ο θρύλος της ηλεκτρονικής μουσικής που με τους Cluster, τους Harmonia, μόνος ή με τον Brian Eno και τόσους άλλους, πραγματικά επηρέασε σημαντικά την ηλεκτρονική μουσική του 20ου αιώνα κι εδώ -για να γιορτάσει τα 90ά του γενέθλια- συγκεντρώνει σε ένα κουτί τεσσάρων δίσκων βινυλίου ηχογραφήσεις του σε ένα στερεοφωνικό Revox που αφορούν τις δεκαετίες του ’60, του ’70 και του ’80. Μια έκδοση που ενώ φαίνεται να αφορά μόνο τους φανατικούς του φίλους και τους προσηλωμένους συλλέκτες, στην ουσία αφορά κάθε ακροατή αυτής της μουσικής.
Lotti Golden – Motor-Cycle (1969)
Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 στη Νέα Υόρκη ερχόταν με φόρα μια νέα γενιά γυναικών στη μουσική που άλλαζαν τα στερεότυπα. Με επιδράσεις από την beat γενιά και ποίηση, από τους χίπις και την ψυχεδέλεια, από την μαύρη μουσική, την τζαζ και την κουλτούρα του δρόμου, η Lotti Golden, η Joni Mitchell, η Laura Nyro, η Melanie, και άλλες, άλλαζαν τα δεδομένα. Το Motor-Cycle είναι το πρώτο της άλμπουμ και το πιο χαρακτηριστικό -πόσο ασυνήθιστο για την εποχή μια γυναίκα να μιλάει για μηχανές, «κυρίως γι’ αυτό που συμβολίζουν», όπως λέει η ίδια, «την ανεξαρτησία και την ελευθερία» - ένας δίσκος για πολλά χρόνια εξαφανισμένος και περιλαμβάνει τον ποιητικό της λόγο που τον συνοδεύουν η φολκ, η τζαζ, το ροκ και η ποπ ψυχεδέλεια.
Toumani Diabaté – Kaira (1988)
Ο δίσκος που έφερε τον ήχο του kora από το Μάλι στην Αγγλία και την Ευρώπη. Το 1987 ο παλαίμαχος του είδους Sidiki, Diabaté, έφτασε στην Αγγλία μαζί με τον πιτσιρικά τότε γιό του Toumani για να εμφανιστούν σε φεστιβάλ. Ο Toumani έμεινε πίσω και σε ένα βράδυ, χωρίς καμία επεξεργασία, ηχογράφησε αυτό το σπουδαίο άλμπουμ γεμάτο παράδοση, αυτοσχεδιασμούς και θαυμαστή δεξιοτεχνία από έναν μουσικό που ήταν μόλις 21 ετών. Επανακυκλοφορεί σε CD με βιβλιαράκι και - για πρώτη φορά - σε βινύλιο.
Wilco – A Ghost Is Born (2004)
Τι κι αν πέρασαν 20 χρόνια, ο δίσκος αυτός, μία από τις καλύτερες στιγμές του Jeff Tweedy και της παρέας του, παραμένει φρέσκος και ζωντανός και μαζί με το Yankee Hotel Foxtrot σηματοδοτεί την μουσική τους ιστορία. Εδώ έχουμε μία επετειακή επανέκδοση με 9LP ή 4CD που περιλαμβάνουν demos, διαφορετικές εκτελέσεις, ζωντανές ηχογραφήσεις και πειραματισμούς στο studio.
Steve Reich – Collected Works
Όσα και να πούμε γι’ αυτόν τον αμερικάνο πρωτοπόρο του πειραματισμού, του μινιμαλισμού και της αναζήτησης είναι λίγα. Μαζί με συνθέτες όπως οι: Terry Riley (βλέπε παραπάνω), Pauline Oliveros, Ramon Sender και άλλους, διαμόρφωσαν μια νέα μουσική πραγματικότητα για τις ΗΠΑ υπό την σκέπη του περίφημου San Francisco Tape Music και επηρέασαν με πολλούς τρόπους την pop κουλτούρα. Δεν ξέρω πόσοι έχουν την δυνατότητα αλλά και την επιθυμία να αποκτήσουν μια κασετίνα με 27CD αλλά έτσι μπορούν να κάνουν ένα μακροβούτι στην μουσική του και να ανακαλύψουν έναν από τους σπουδαίους δημιουργούς του 20ου αιώνα.
The Blasters – An American Music Story: The Complete Studio Recordings 1979-1985
Τα rock συγκροτήματα όπως τα «φτιάχνανε» παλιά. Rock ‘n’ Roll, rockabilly, punk, τρέλα, αυτοκίνητα, αλητεία, εργατική τάξη, boogie-woogie, κορίτσια στον ήλιο της California και συναυλίες με διαολεμένη ενέργεια μέχρι τελικής πτώσης. Όμως είχαν την τύχη που -συνήθως- έχουν τα συγκροτήματα των αδελφών. Οι κόντρες των αδελφών Alvin τα έκαναν όλα σμπαράλια αλλά πριν πρόλαβαν την επιτυχία και τις εξαιρετικές συναυλίες και συνεργασίες με σχήματα όπως οι: Los Lobos, Cramps, Black Flag, X, Gun Club, κ.α. Όλο τους το μουσικό βιός συγκεντρώθηκε σε μια κασετίνα με 5 CD που μας θυμίζει πως: It’s Only Rock & Roll But I Like It.
Lonnie Liston Smith and the Cosmic Echoes – Expansions (1975)
Ένα all time classic δείγμα του jazz-funk όπως διαμορφώθηκε στην δεκαετία του ’70 και συνεχίζει ως τις μέρες μας να είναι επιδραστικό. Ειδικά αυτό το άλμπουμ… Πειραματισμοί, αναζητήσεις, ρυθμός (με ντράμερ και 3 κρουστούς), jazz παιξίματα, φωνητικά, ένα εξαιρετικό χαρμάνι έμπνευσης, ελευθερίας και χορευτικής διάθεσης και δονήσεων από το σύμπαν.
Lou Reed – Metal Machine Music (1975)
Πέρασαν 50 χρόνια και ο θόρυβος που τόλμησε τότε να παράξει ο Lou Reed ακόμη ενοχλεί και προκαλεί και δημιουργεί αντιδράσεις. Όπως και η «μπανάνα» όταν κυκλοφόρησε αντιμετωπίστηκε επιφυλακτικά από τους κριτικούς, έτσι και το Metal Machine Music θάφτηκε κυριολεκτικά, όπως άλλωστε και η συνεργασία με τους Metallica για το περίφημο θεατρικό Lulu. Με άλλα λόγια 3 σπουδαία άλμπουμ που θάφτηκαν και τα 3, άλλο που δεν ήθελε ο δηλαδή ο προβοκάτορας Lou. Με τα χρόνια ο δίσκος δικαιώθηκε, ακόμη και οι πιο χαζοί κατάλαβαν τι ήθελε να πει ο ποιητής και τώρα, 50 χρόνια μετά, το Metal Machine Music παίρνει αυτό που του αξίζει.
Pete Shelley – Homosapien / XL-1 (1981 / 1983)
Η εποχή των Buzzcocks είχε παρέλθει για τον Shelley, ο οποίος άλλωστε έλεγε “punk is dead” και αυτό που επιθυμούσε διακαώς ήταν να εξερευνήσει νέους μουσικούς δρόμους, να αφήσει την κιθάρα στην άκρη και να αγγίξει τα πλήκτρα ενός Roland. H ολοκληρωτική electropop μετάβαση του Pete Shelley βρίσκει σε αυτά τα 2 άλμπουμ την καλύτερη και πιο εμπνευσμένη εκδοχή της.
The Beta Band – The Three EPs (1998)
Ένα πραγματικά καλό γκρουπ από τη Σκωτία που ποτέ δεν αναγνωρίστηκε όσο του άξιζε αλλά αυτό είναι κάτι που συμβαίνει αρκετά συχνά για να είναι αξιοσημείωτο. Όπως και να ‘χει, αν αξίζει να ακούσεις έναν δίσκο απ’ αυτό το συγκρότημα -που πρόσφατα επανασυνδέθηκε- σίγουρα είναι το The Three EPs, ένα χαρμάνι post rock, pop ψυχεδέλειας και indie της εποχής.
Vashti Bunyan – Lookaftering (2005)
Το Lookaftering της Vashti Bunyan είναι ένας υπέροχος ψίθυρος από έναν κόσμο που δεν βιάζεται, δεν ακολουθεί τάσεις, δεν χρωστάει τίποτα στο παρόν. Ένα άλμπουμ φτιαγμένο με εύθραυστη φροντίδα, σαν να το ύφανε με βελόνες από φως και ανάσες. Δεν ανήκει σε εποχή, θα μπορούσε να έχει γραφτεί τρεις αιώνες πριν ή τρεις αιώνες μετά. Κι όμως, το γεγονός ότι γεννήθηκε στον θορυβώδη 21ο αιώνα μοιάζει σχεδόν θαύμα.
