Στο αφιερωματικό podcast για τη Soul Jazz Records που μπορείτε να ακούσετε στο αρχείο των MyPodcasts του Avopolis.gr, σας μετέφερα μερικές εικόνες από το δισκάδικο Sounds Of The Universe του Σόχο, στη γειτονιά όπου ο καθένας όσο διαφορετικός και αν είναι, καθίσταται αποδεκτός. Το δισκάδικο-σπίτι της Soul Jazz Records, εκεί που οι ταξιδιώτες επισκέπτες τραβούν εντυπωσιασμένοι φωτογραφίες, την ώρα που στα ράφια φιγουράρουν μικρές και μεγαλύτερες κυκλοφορίες, με το σκεπτικό του Stuart Baker να καθίσταται σαφές σε κάθε επιλογή που προωθεί μέσα από τις κυκλοφορίες του label. «Οτιδήποτε δεν είναι mainstream».
Στο Queen Dem, το label επέλεξε να προσφέρει ένα στιγμιότυπο της τρέχουσας σκηνής από γυναίκες που ενσαρκώνουν την αυτοπεποίθηση και την αποφασιστικότητα στην τέχνη τους — είτε πρόκειται για ήδη καταξιωμένες καλλιτέχνιδες όπως οι Yaya Bey, Sudan Archives, και Georgia Anne Muldrow, είτε για αναδυόμενα ταλέντα που βρίσκονται ακόμη κάτω από το ραντάρ, όπως οι Queenie, Aunty Rayzor, Vanessa the Finessa, MC Yallah ή Nira. Αξίζει να τις δούμε συνοπτικά μεν, αλλά και την καθεμιά ξεχωριστά.
Η COUCOU CHLOE μπορεί να γεννήθηκε στο Παρίσι, αλλά τα τελευταία χρόνια κυκλοφορεί με αλλεπάλληλα eps “deconstructed club music” με έδρα το Λονδίνο, ενώ σε ένα παράλληλο χρονικό πλαίσιο, η Yaeji (αναζητήστε τη στο Boiler Room του 2024) συναντά τη Nappy Nina, κάπου στο Μπρούκλυν, ώστε το αργόσυρτο house της πρώτης να μπλέξει με τις ρίμες της δεύτερης. Για τη TeeZandos, το Dj mag είχε γράψει πως πρόκειται για τον «Αντίχριστο του drill», κι η αλήθεια είναι πως ακούγοντας τη να παραδίδει απνευστί το “Lioness”, είναι δύσκολο να διαφωνήσει κανείς. Το “Selfish Soul” είχε κυκλοφορήσει για λογαριασμό της Stones Throw, σίγουρα θα το θυμάστε όσοι δεν πήρατε αψήφιστα την r&b/hip hop σβελτάδα της Sudan Archives, όμως ομολογώ πως το βρετανογιαπωνέζικο rap blend της Miso Extra, δεν το είχα εντοπίσει παρότι είναι ήδη μια τετραετία εκεί έξω.
Κι αυτό είναι που επιβεβαιώνει περίτρανα τη χρηστικότητα των συλλογών της Soul Jazz, είτε αυτές καταπιάνονται με τη σύγχρονη βρετανική jazz σκηνή, είτε με τα υποφωτισμένα κομμάτια της funk δισκογραφίας της Νέας Ορλεάνης. Εστιάζουν στα ενδεικτικά σημεία των «πρώτων» και των «δεύτερων πλευρών», συμπυκνώνοντας τη μεγάλη εικόνα σε επιλεγμένα και μελετημένα μικρά καρέ.
Έτσι, στο μίτο του Queen Dem, συνυπάρχει το gangsta afrohouse της Νιγηριανής Aunty Rayzor και η ραπ της MC Yallah από την Ουγκάντα, με τη Neo-soul της Yaya Bey και το βρετανικό drill της Queenie. Η Αμερικανή Dizzy Fae φέρνει στο προσκήνιο την queer αφροαμερικάνικη ταυτότητα της μέσα από rap εξερευνήσεις, την ώρα που το μοντέλο Vanessa Tha Finessa με έδρα το Λος Άντζελες, επιδιώκει afro και rap συμπλέγματα, κι η Warrior Queen βαδίζει με αργόσυρτα, παραδοσιακά dancehall τζαμαϊκάνικα πατήματα. Κλασσική είναι και η soul της Nira που είχε κυκλοφορήσει εκείνο το όμορφο soul επτάιντσο σε σχήμα καρδιάς με τίτλο “Train Of Love”, το οποίο και κλείνει την Queen Dem κυκλοφορία. Έχει προηγηθεί το Big Mama Africa Jam της Georgia Anne Muldrow, της τρόπον τινά μεγάλης αδελφής όλων αυτών των κοριτσιών που αναζητούν τη φωνή τους σε τοπικά genres, με σκοπό να τα μετασχηματίσουν σε κάτι εντελώς δικό τους.
Μάλλον τελικά έκανα λάθος παρομοιάζοντας την Queen Dem κυκλοφορία ως στιγμιότυπο. Δεν πρόκειται για εποχική ανθολόγηση. Είναι ένα καλειδοσκοπικό κάλεσμα που εκκινά από τις ρίζες της afrobeat μέχρι τις πιο φουτουριστικές εκδοχές του club culture. Αξίζει να ακούσετε τη συλλογή όχι απλώς σαν playlist, αλλά σαν μία αφήγηση, κι αν μάλιστα το επιχειρήσετε με ανοιχτά αυτιά, το βέβαιο είναι πως θα σας πάει πολύ μακριά.
