Δίσκος-καταπέλτης, έρχεται από το underground να σαρώσει όλο το ελληνικό τραγούδι της εποχής μας, φέρνοντας ξανά στο προσκήνιο (με χιπ χοπ μορφή) τις ποιότητες που έκαναν μεγάλους τους σπουδαίους του παρελθόντος... 

Για μία ακόμα φορά, o Μίδας του σύγχρονου hip hop δεν σου αφήνει περιθώρια πλήξης, καθώς βγάζει έναν δίσκο που βρίθει από προσωπικότητα, ευρηματικότητα και περιεχόμενο...

Είναι ένα άλμπουμ γεμάτο από ετερόκλητες ιδέες, αρκετές για να αποφέρουν άλλους 2 δίσκους, οι οποίες όμως πιέζονται ασφυκτικά για να χωρέσουν μέσα σε 7 τραγούδια και σε 35 λεπτά...

Μπορεί να επιπλέουν τα σκατά, αλλά το ελληνικό τραγούδι γεννάει ακόμα μαργαριτάρια, καρπούς μιας έκφρασης ασυμβίβαστης, που προσφέρει κρίσιμες διεξόδους προς το μέλλον...

Δίσκος διασκευών που θα βούλιαζε εύκολα στη χλιαρότητα χωρίς την κλάση του πιο λαμπρού διεθνούς αστεριού αυτής της χώρας, που στα 84 μπορεί ακόμα να ισορροπήσει τις αβαρίες με τη φωνή της...

Χρυσοποίκιλτο, επικό ατσάλι στα καλύτερά του, καψαλισμένο μέσα στις φλόγες των Manowar, που έρχεται να  επαναπροσδιορίζει τον πήχη του είδους στήνοντας ανεπανάληπτες γέφυρες με τη high fantasy παράδοση...

Με τη βοήθεια του Blanck Mass των Fuck Buttons εισάγουν επιτυχώς ηλεκτρονικά στοιχεία στον ήχο τους, φτάνοντας στο πιο ισορροπημένο άλμπουμ της καριέρας τους...

12 καλοαναθρεμμένα, φροντισμένα και μεγαλόψυχα τραγούδια με στίχους νατουραλιστικής ανησυχίας, γυναικείας υπερηφάνειας και ανιδιοτελούς αγάπης, αναζητούν σχέσεις ουσίας με τους ακροατές...

Μένει σε μια ζώνη ασφαλείας που επιμελείται και οριοθετεί η παρουσία του Χρήστου Νικολόπουλου, μέσα στην οποία δίνει εξαιρετικές ερμηνείες σε γερά τραγούδια, με ατόφια λαϊκότητα...

Χάνουν λίγο σε συναίσθημα και κάποιοι ίσως νοσταλγήσουν την ανατριχίλα της έκπληξης του πρώτου δίσκου, κερδίζουν όμως στα σημεία το παιχνίδι της μουσικής εξέλιξης...

Αναμοχλεύουν τη γαλανομάτα soul σε ιστορίες για εξωγήινες αποικίες και τέρατα του διαστήματος, επί της ουσίας όμως δεν προσφέρουν παρά ζυγισμένες αναπαραγωγές αυθεντικών ήχων...

Μπορεί οι Pavement να μην επανενώνονται, αλλά ο κάποτε ηγέτης τους συνεχίζει να κυκλοφορεί αξιομνημόνευτους και αυθεντικά ενδιαφέροντες indie rock δίσκους...

Βγάζουν ένα άλμπουμ χωρισμού κάνοντάς τα όλα πιο μεγάλα, πιο γεμάτα και πιο δυνατά, καταλήγουν όμως άλλη μία μπάντα που νοσταλγεί μια εποχή την οποία δεν έζησε...

Πιστοί στο οργανικό ηλεκτρονικό όραμα που εγκαινίασαν με το Téléphérique, παραδίδουν έναν δίσκο με ζουμερές μελωδίες και αφράτα σύνθια, που επαναδιαπραγματεύται με φρεσκάδα διάφορες διεθνείς αναφορές...

Έξι χρόνια μετά την τελευταία τους παρουσία, οι Νορβηγοί επιστρέφουν με ραχοκοκκαλιά Celtic Frost, μυαλό και σκιά Voivod και πολλαπλές thrash ανταύγειες...

Η Αυστραλή τραγουδοποιός χάνει την ηχητική φρεσκάδα του πρώτου της άλμπουμ, στιχουργικά όμως παραμένει μία από τις πιο πολύτιμες φωνές της γενιάς της...

Ο πάλαι ποτέ ηγέτης των Supergrass εμπνέεται από τον Frank Ocean και το καλιφορνέζικο χασίσι, κάπου μας τα μπερδεύει, αλλά μπορεί να βρίσκεται και καθ' οδόν προς την αναγέννησή του...

Ακoύμε την πληρότητα της έμπνευσης ενός δημιουργού στο λάπτοπ ή στο κινητό; Κι αν ο ίδιος ο καλλιτέχνης μετατρέπει τον θόρυβο σε μουσική, γιατί να μας πειράζει λίγος ακόμα θόρυβος;

Έχει τα ευδιάκριτα πλην του το παρόν ντεμπούτο, ειδικά στον ερμηνευτικό τομέα, όμως παντρεύει τον ενθουσιασμό των παιδιών με παιξίματα που πολύ σπάνια βρίσκει κανείς σε ανάλογες εκδόσεις...

Παρά τις οικτρές κριτικές που πήρε και τα εμφανή προβλήματα τα οποία έχει στη ροή, η παρέα του Robb Flynn δεν βγαίνει χαμένη με τη φετινή αυτή δουλειά...