Υπάρχουν συγκροτήματα που πεθαίνουν μια φορά, κι άλλα που πεθαίνουν ξανά και ξανά, σαν να μη θέλουν να εγκαταλείψουν ποτέ τη σκηνή. Οι As I Lay Dying ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία. Το νέο τους single, "Echoes" είναι η απόδειξη ότι ακόμα κι ένα συγκρότημα με τόσους θανάτους στο ενεργητικό του μπορεί να βρει τρόπο να αναπνεύσει ξανά μέσα από τα συντρίμμια του.
Η ιστορία, όμως, δεν είναι απλή. Ο Tim Lambesis, ο αμφιλεγόμενος frontman της μπάντας, μοιάζει να κουβαλά πάνω του τη μοίρα ενός ήρωα από αρχαία τραγωδία. Από την καταδίκη του για απόπειρα δολοφονίας της συζύγου του το 2013, μέχρι την προσωρινή του "λύτρωση" και την ανασύνταξη του συγκροτήματος, η πορεία του μοιάζει με αέναη σύγκρουση ανάμεσα στη μετάνοια και την αλαζονεία.
Τον περασμένο Νοέμβριο, η ιστορία ξαναγράφτηκε με τον ίδιο σκοτεινό ρυθμό: η σύνθεση του γκρουπ διαλύθηκε για δεύτερη φορά, με τα μέλη να κατηγορούν ανοιχτά τον Lambesis για «ανησυχητική συμπεριφορά». Οι αποχωρήσεις άφησαν πίσω τους έναν ήχο βουβό, ένα συγκρότημα-κέλυφος. Και όμως, μέσα από αυτή τη σιωπή, γεννήθηκε το "Echoes", ένα τραγούδι που μοιάζει να μιλάει για το ίδιο το φάντασμα του συγκροτήματος.
Στο "Echoes", οι As I Lay Dying ακούγονται σαν να συνομιλούν με τις ίδιες τους τις σκιές. Δεν υπάρχει καθαρτική λύτρωση, ούτε θριαμβευτική επιστροφή. Υπάρχει μόνο εκείνο το γνώριμο μείγμα θυμού, πίστης και υπαρξιακού τρόμου που πάντα χαρακτήριζε τη μουσική τους, αλλά τώρα, πίσω του, αντηχεί μια νέα, πιο ειλικρινής παραδοχή: ότι μερικές πληγές δεν κλείνουν ποτέ, μόνο αλλάζουν ρυθμό.
Ο Lambesis υποσχέθηκε να "αναστήσει" το συγκρότημα για τρίτη φορά. Ίσως το "Echoes" να είναι το πρώτο χτύπημα ζωής· ίσως και ο τελευταίος αναστεναγμός ενός ήχου που αρνείται να πεθάνει οριστικά. Όπως και να ’χει, η φωνή του αντηχεί, πεισματικά, ενοχικά, σχεδόν μεταθανάτια.
