Το Live Laugh Love, που κυκλοφορεί από τη Warner Records/Tan Cressida, δείχνει μια νέα διάσταση της τέχνης του Earl Sweatshirt, μακριά από την ωμή απομόνωση του I Don’t Like Shit, I Don’t Go Outside. Το Crisco" ξεκινά με την ενέργεια ενός Σαββατόβραδου και καταλήγει σε μια πιο γυμνή, κυριακάτικη ευαλωτότητα. «Είναι ο πιο ανθρώπινος στίχος που έχω γράψει», λέει ο ίδιος, εστιάζοντας σε γραμμές όπως «Μου έβγαλαν τη βία της αποτυχίας· δεν υπήρχε καν σαν επιλογή».
Στο άλμπουμ υπάρχουν αναφορές στον Dave Trugoy (Plug 2) των De La Soul, στον Roy Ayers αλλά και στην ταρώ τράπουλα (Eight of Cups), ενώ η διάθεση είναι ταυτόχρονα αυτοσαρκαστική, δημιουργική και βαθιά συνειδητή. Ο Earl μιλά για την ανάγκη να αφήνεις πίσω σου ό,τι δεν σε υπηρετεί πια, να μένεις γειωμένος στην καθημερινότητα και να παραμένεις αυστηρός με τον εαυτό σου: «Αν δεν είσαι σκληρός με τον εαυτό σου ως καταξιωμένος καλλιτέχνης, χάνεσαι. Η τέχνη σου γίνεται αποδεκτή αλλά όχι προκλητική».
Ο Earl Sweatshirt (γεννημένος Thebe Neruda Kgositsile το 1994 στο Σικάγο, γιος της ποιήτριας Cheryl Harris και του Νοτιοαφρικανού ποιητή και ακτιβιστή Keorapetse Kgositsile) θεωρείται από τις πιο ιδιαίτερες φωνές της hip hop σκηνής της τελευταίας δεκαετίας.
Ξεκίνησε ως μέλος της χαοτικής κολεκτίβας Odd Future δίπλα στον Tyler, The Creator, αλλά πολύ γρήγορα τράβηξε την προσοχή με την ωμή του γραφή και την βαριά, εσωστρεφή του ροή. Το 2010 κυκλοφόρησε το mixtape Earl, που τον καθιέρωσε σε νεαρή ηλικία, πριν ακόμα προλάβει να ενηλικιωθεί.
Μετά την επιστροφή του στη δισκογραφία το 2013 με το Doris, ακολούθησαν δίσκοι που χαράχτηκαν στη μνήμη για τον σκοτεινό, σχεδόν κλειστοφοβικό τους ήχο: I Don’t Like Shit, I Don’t Go Outside (2015), Some Rap Songs (2018) και Sick! (2022). Η μουσική του, βαθιά προσωπική και συχνά πειραματική, κινείται ανάμεσα σε εξομολόγηση, ψυχολογικό βάρος και ποιητική αποδόμηση της πραγματικότητας.
Σήμερα ο Earl θεωρείται ένας από τους πιο ειλικρινείς και ανένταχτους καλλιτέχνες της γενιάς του, με έργο που ισορροπεί ανάμεσα στην πνευματική αναζήτηση, την κοινωνική παρατήρηση και τη διαρκή αναμέτρηση με τον ίδιο του τον εαυτό.
