Πώς επιστρέφεις όταν κανείς δεν σε περιμένει;
Και πώς επιστρέφεις όταν ο μόνος που έχεις να συναντήσεις… είναι ο παλαιότερος εαυτός σου;
Ο Bryan Ferry, ο άνδρας που έδωσε στον art pop ρομαντισμό αξεπέραστο στιλ, επιστρέφει με έναν δίσκο που δεν μοιάζει με τίποτα από όσα έχουμε συνηθίσει. Το Loose Talk δεν είναι ένα απλό comeback. Δεν είναι καν «νέο άλμπουμ». Είναι ανασκαφή, επανεπιβεβαίωση και αποσπασματικό ημερολόγιο από πέντε δεκαετίες πορείας, ηχογραφήσεων και μουσικής περιπλάνησης.
Πρόκειται για τον πρώτο του δίσκο με νέο υλικό από το 2014 (Avonmore), αλλά τίποτα εδώ δεν φωνάζει "σύγχρονο". Και αυτό είναι το όλο θέμα. Το Loose Talk πατάει πάνω σε παλιά, ανέκδοτα demos από τη δεκαετία του ’70 και μετά, ηχογραφήσεις ξεχασμένες σε κασέτες και reels, με ηχητικά ίχνη από διαφορετικές εποχές, καμιά φορά μέσα σε ένα και μόνο κομμάτι.
Τα αποσπάσματα αυτά επαναπροσδιορίστηκαν στο στούντιο, εμπλουτίστηκαν με φρέσκες ηχογραφήσεις (μεταξύ άλλων και από τον Paul Thompson, θρυλικό ντράμερ των Roxy Music) και απέκτησαν τελικά μορφή χάρη στη συνεργασία του Ferry με την εικαστικό και συγγραφέα Amelia Barratt. Η Barratt συμμετέχει με απαγγελία και λόγο, σε μια αποστασιοποιημένη, σχεδόν ρομποτική φωνή RP (Received Pronunciation), προσθέτοντας μια δραματουργική, ψυχρή υφή στην ονειρική ροή των κομματιών.
«Είναι μια συνομιλία ανάμεσα σε δύο καλλιτέχνες», λέει η Barratt.
«Κάτι που δημιουργήσαμε μαζί και που κανείς μας δεν θα μπορούσε να είχε φτιάξει μόνος του», συμπληρώνει ο Ferry. «Και για μένα, αυτό ανοίγει ένα εντελώς νέο κεφάλαιο στο έργο μου.»
Πίσω από το αριστοκρατικό φινίρισμα του Loose Talk υπάρχει μια πολύ πιο punk χειρονομία: ο Ferry δεν προσπαθεί να "επανέλθει"∙ αντιθέτως, αποκαλύπτει το ανολοκλήρωτο, το ημιτελές, το παραπεταμένο. Το κάνει όμως με μια εξαιρετική αισθητική καθαρότητα. Και ο ακροατής καλείται σχεδόν να μαντέψει: από ποια εποχή προέρχεται αυτή η λούπα; Είναι το "Stand Near Me" ένα απόκομμα από την εποχή του Manifesto; Μήπως το ambient ηχητικό τοπίο του "Pictures on a Wall" ήταν κάτι που πάτησαν πάνω του τα "India" και "Tara" του Avalon;
Η πρώτη γεύση από αυτή τη συνεργασία είχε έρθει το 2023, με το κομμάτι "Star", που βασίστηκε σε μουσικό θέμα των Trent Reznor & Atticus Ross, και είχε συμπεριληφθεί στο box set Bryan Ferry – The Complete Studio Albums. Η soundtrack-αισθητική επεκτείνεται και εδώ: το Florist κυλάει σαν μουσική για σκηνή δίχως διάλογο, ενώ το ομώνυμο κομμάτι που κλείνει τον δίσκο χτυπά σαν τίτλοι τέλους με ηλεκτρονικά handclaps που μοιάζουν να βγήκαν από VHS του 1984 – ξεχασμένα, γνώριμα, και κατά έναν περίεργο τρόπο, βαθιά συγκινητικά.
