Dine Doneff - Doudoule (neRED music)
Στην προηγούμενη αναφορά της στήλης στην περίπτωση του κοντραμπασίστα Doneff, επ’ αφορμής μια σουίτας της φυλακής, σας έλεγα πως «Το βαλκανικό μινόρε κυλά στρωτά, περιηγείται σε αυτοσχεδιαστικές περιπέτειες με το βλέμμα έξω από τα δεσμά της φόρμας, μα κι επιστρέφει σε ένα περιβάλλον που ενώ είναι εξ΄ορισμού οδυνηρό, χάρη στην πικρή και συμπονετική jazz εξιστόρηση του Doneff, δίδεται η χεριά που καταργεί το φόβο.» Με πέντε θέματα καταπιάστηκε ζωντανά το 2014 το κουαρτέτο του Doudoule, εκεί που ανατάσσεται στο “Meglen”, γίνεται περιπετειώδες στο ομότιτλο και μοιρολόι στο “ Rite of Passage”, ενόσω πλανιέται εντός της παράδοσης, ανακατατάσοντας τη με γλαφυρά jazz παιξίματα.
John Also Bennett - Στον Ελαιώνα (Shelter Press)
Δεν πρόκειται περί ντρίμπλας. Ο Αμερικανός φλαουτίστας και συνθέτης JAB είναι εγκατεστημένος στην Αθήνα, επομένως τούτη η ηλεκτροακουστική περιπλάνηση για μπάσο, φλάουτο και Yamaha DX7ii, με τον τίτλο Στον Ελαιώνα, είναι φρόνιμο να ενταχθεί στις εγχώριες κυκλοφορίες που αφορούν τη στήλη. Το μίνιμαλ ambient όχημα των εννέα συνθέσεων του, αφενός πηγάζει από την παρουσία του εντός των συνόρων, αφετέρου επισημαίνει μέχρι και τον Επιτάφιο του Σείκιλου δια μέσου της Jon Hassell οδού. Drone, field recordings, μια ατομικο-λυτρωτική εξιστόρηση, ένα υπνωτιστικό, όμορφο και καθησυχαστικό 40λεπτο.
UVVUTV - Things Don’t Always (Patari Records)
Τι μας λέει η Patari Records για το δίσκο των UVVUTV; «Κατά στιγμές θολό, έπειτα σκοτεινό και μελαγχολικό, οι UVVUTV φορούν τις επιρροές τους φανερά και εξερευνούν περιοχές που εκτείνονται από το post punk μέχρι το shoegaze, με έξυπνα κιθαριστικά hooks και ξέφρενους ρυθμούς στον πυρήνα τους. Άκουσέ το στην αγαπημένη σου πλατφόρμα· ακούγεται καλύτερα σε μια νυχτερινή διαδρομή, κάτω από συνθήκες καύσωνα..» Ακριβολογούν για τη φόρμα, shoegaze indie και post punk είναι η διασταύρωση στο τεσσαράκι των Αλέξανδρου Χάλαρη (κιθάρα), Κωνσταντίνου Τσέλου (κιθάρα, φωνητικά), Κωνσταντίνου Νομικού (ντραμς) και Δημήτρη Γεωργαντζή Γκαρσία (φωνή, μπάσο). Τίμιο, δεν αποπειράται να αναδομήσει το θεσμοποιημένο σύστημα των riffs του είδους, μια χαρά τα πάει και όταν αφήνεται στις παραπάνω διάρκειες (“Glitched Dreams”).
Michael Thieke / Yorgos Dimitriadis - Diaphanies (Granny Records)
Η θεσσαλονικιώτικη Granny Records έχει γράψει 60 κασσέττες με 19 λεπτά στην πρώτη πλευρά και 18 στη δεύτερη, ηχογραφημένα στην προ πενταετίας σύμπραξη των Michael Thieke (κλαρινέτο) και Γιώργου Δημητριάδη (ντραμς, electronics), υπό τον τίτλο Diaphanies. Ηλεκτροακουστικοί πειραματισμοί, ένα σχήμα κλειστού νοηματικού άξονα, με υπόκωφες αναπτύξεις, αλλά και συγκεκριμένες διατυπώσεις που απορρέουν ως φυσικό, ατμοσφαιρικό και διακριτικό impro αποτέλεσμα.
Βασίλης Κορακάκης - Αλανιάρικα Σφυρίζω (Μετρονόμος)
Δυσκολεύομαι να προσθέσω κάτι σε όσα γράφει ο Θανάσης Γιώγλου από τον οποίο και πήρα πρέφα την κυκλοφορία του Κορακάκη (τον οποίο είδα πρόσφατα και στο πλάι του Νταλάρα): «Ασφαλώς, ο καινούργιος δίσκος των Κορακάκηδων (δέκατος έκτος για τον Βαγγέλη, δεύτερος για τον Βασίλη) δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας. Άλλωστε, ποτέ δεν ήταν αυτό το ζητούμενο. Έχουμε δέκα «τίμια» λαϊκά τραγούδια, που γράφτηκαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και ανασύρθηκαν από το ανεξάντλητο συρτάρι του Βαγγέλη Κορακάκη. Ξεχώρισα το δυνατό ζεϊμπέκικο «Κλειστοί οι δρόμοι», το αλέγκρο «Αλανιάρικα σφυρίζω», τις «Τσιτσανέικες» «Γλυκιές βραδιές», τις «καμηλιέρικες» «Ψιχάλες», το - λες κι έρχεται από τα πρώτα χρόνια του ’60 - «Κάτι μας μίσησε», το απτάλικο «Ένοχη μέρα», αλλά και το… «εντεχνότερο» «Ήλιε μη γέρνεις» με το οποίο ολοκληρώνεται ο δίσκος.» Αυτά ακριβώς συμβαίνουν στον παλιακό δίσκο του γιού Κορακάκη που ερμηνεύει τραγούδια του πατέρα του, δίνοντας ενιαία χαρακτηριστικά σε όσα ανέσυρε από τη μνήμη του από τα ακυκλοφόρητα του Βαγγέλη. Έχει εμπεδώσει με συνείδηση τα χνάρια ο Βασίλης, επομένως και τον πήχη περνά αλλά και διακρίνεται μέσα από τους τρόπους και τα παιξίματά του.
