Στο ατσάλινο κουφάρι μιας πόλης που κάποτε έβραζε από βιομηχανική ζωντάνια, εκεί όπου τα εργοστάσια δούλευαν σαν καλοκουρδισμένα τέρατα, δύο σκιές επιστρέφουν. Ο Stephen "Mal" Mallinder και ο Chris Watson. Δύο από τους αρχικούς αυτουργούς της μηχανικής πρόκλησης που άκουγε στο όνομα Cabaret Voltaire.
Πενήντα χρόνια μετά από εκείνη την πρώτη εμφάνιση - τη νύχτα της 13ης Μαΐου 1975 στο φοιτητικό εστιατόριο του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ, όπου αντί για μελωδίες ξεχύθηκαν σπασμένες λούπες, συνθήματα και Super 8 παραληρήματα - οι Cabs επιστρέφουν. Όχι για να χτίσουν μια νοσταλγική βραδιά, αλλά για να υπενθυμίσουν. Να αναστήσουν το ακατάτακτο πνεύμα που τους καθόρισε: κολλάζ από θόρυβο και σιωπή, απόσταση και σύγκρουση, τέχνη και πολιτική.
Στις 25 Οκτωβρίου, στο FORGE Warehouse του Σέφιλντ, στα πλαίσια του Sensoria Festival, ο Mallinder και ο Watson θα στήσουν μια γιορτή-σχόλιο, ένα performance που διασχίζει δεκαετίες: από την ερασιτεχνική DIY εποχή των κασετών, στις κυκλοφορίες της Rough Trade, τα πειράματα βίντεο της Doublevision, και τις συνεργασίες με τον Adrian Sherwood και τον Marshall Jefferson. Το set δεν θα είναι ρετροσπεκτίβα, θα είναι επανασυναρμολόγηση. Όπως λέει ο Mallinder, «Όλα έχουν αναδομηθεί με την αυθεντική τεχνολογία και τις διαδικασίες της εποχής. Μα πάντα υπάρχει ο απρόβλεπτος παράγοντας. Η τύχη συναντά την αιτιότητα».
Ο Watson, γνωστός πλέον για τα field recordings και ως πρωτοπόρος του ήχου της φύσης στο BBC, επιστρέφει όχι ως παρατηρητής αλλά ως ενεργός κρίκος της αλυσίδας: «Είναι τιμή μου να σταθώ πλάι στον Mal και να τιμήσουμε αυτό το έργο. Το Cabaret Voltaire υπήρξε πάντα μια Dada παρέμβαση, και, τότε όπως και τώρα, η παρέμβαση αυτή είναι απολύτως αναγκαία».
Η επέτειος ξεδιπλώνεται ως παλίμψηστο. Χθες, 13 Μαΐου, το CV50 τιμά την πρώτη εμφάνιση με μια ειδική βραδιά στο Gut Level, με performances από την aya και ανερχόμενους καλλιτέχνες της πόλης. Ακολουθούν στις 16 Μαΐου τα "50 Years of Sonic Shock", μια έκρηξη live εμφανίσεων και ηχητικών διαταραχών από τον Russell Haswell, τους Prangers και τους Synth Club. Παράλληλα, από 15 έως 18 Μαΐου, εκθέσεις και συζητήσεις ανατέμνουν τον απόηχο μιας μπάντας που έμαθε τη μηχανή να ουρλιάζει ποίηση.
Και στις 14 Μαΐου, ο Mallinder συναντά τον Jamie Taylor και τον Travis Elborough με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου Studio Electrophonique. Κάπως έτσι, οι ψίθυροι του χθες συγχωνεύονται με τις κραυγές του σήμερα. Γιατί, τελικά, Cabaret Voltaire δεν ήταν ποτέ ένα συγκρότημα. Ήταν, και είναι, μια στάση. Ένας κώδικας. Μια διαρκής υπενθύμιση ότι ο ήχος, όταν είναι τίμιος, είναι πάντα πολιτικός. Και ο Richard H. Kirk τα καμαρώνει όλα αυτά από εκεί ψηλά, χωρίς καν να σκάσει ούτε ένα τόσο δα μειδίαμα...
Οι Cabaret Voltaire δραστηριοποιήθηκαν αρχικά από το 1973 έως το 1994, με τον Chris Watson μέχρι το 1981 και τον Stephen Mallinder μέχρι το 1994. Το συγκρότημα παρέμεινε ανενεργό για δύο δεκαετίες, μέχρι που ο Richard H. Kirk, το μοναδικό εναπομείναν μέλος, το αναβίωσε με μια παράσταση στο φεστιβάλ Atonal του Βερολίνου το 2014. Στη συνέχεια, μια σειρά από αλληλένδετες κυκλοφορίες -συμπεριλαμβανομένων των Shadow of Fear, BN9Drone και Dekadrone - κυκλοφόρησαν το 2020 και το 2021, πριν από τον πρόωρο θάνατο του Kirk το φθινόπωρο του 2021.
Τόσο ο Mallinder όσο και ο Watson έχουν δηλώσει ότι δεν θα υπάρξουν νέες ηχογραφήσεις με το όνομα Cabaret Voltaire.
