Ο Jimmy Page, ο κιθαρίστας-σύμβολο των Led Zeppelin, βρίσκεται ξανά στο στόχαστρο, αυτή τη φορά από τον Αμερικανό τραγουδοποιό Jake Holmes, που δεν έχει ξεχάσει — ούτε συγχωρήσει — την παλιά αμαρτία: το "Dazed and Confused", το κομμάτι-έμβλημα μιας ολόκληρης εποχής, δεν ήταν ποτέ του Page, τουλάχιστον όχι εξ ολοκλήρου.
Η ιστορία πάει πίσω στο 1967, όταν ο Holmes κυκλοφόρησε το "The Above Ground Sound of Jake Holmes", το ντεμπούτο του άλμπουμ. Ανάμεσα στα κομμάτια, ένα σκοτεινό, υποβλητικό τραγούδι με τίτλο "Dazed and Confused". Ο Holmes τότε άνοιγε συναυλίες για τους Yardbirds, το τότε σχήμα του Jimmy Page. Και όπως συμβαίνει συχνά στο rock ‘n’ roll, κάτι που ξεκινά ως επιρροή, καταλήγει να γίνεται ιδιοκτησία — ή τουλάχιστον έτσι πίστευε ο Page.
Όταν ο Page πήρε το κομμάτι και το μετέφερε στους Led Zeppelin, αυτό που μπήκε στο πρώτο τους άλμπουμ το 1969 ήταν μια παραλλαγή του τραγουδιού του Holmes, μόνο που αυτή τη φορά το όνομα του Holmes είχε εξαφανιστεί. Ο Page εμφανιζόταν ως ο μοναδικός δημιουργός.
Ο Holmes λέει ότι προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον Page ζητώντας αναγνώριση, αλλά το γράμμα του πήγε άπατο. Έτσι, το 2010 προχώρησε σε μήνυση για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων, η οποία τελικά οδήγησε σε επανεκδόσεις του άλμπουμ, όπου το κομμάτι αναγράφεται πλέον ως "Page – inspired by Jake Holmes". Ένα "inspired by" που θυμίζει περισσότερο μισή συγγνώμη παρά δικαίωση.
Αλλά τώρα, στα 85 του χρόνια, ο Holmes επιστρέφει με νέα μήνυση. Και αυτή τη φορά δεν στοχεύει μόνο τον Page, αλλά και τη Sony Pictures, για τον τρόπο που παρουσίασε το τραγούδι στο φετινό ντοκιμαντέρ "Becoming Led Zeppelin".
Σύμφωνα με την αγωγή που κατατέθηκε στην Καλιφόρνια, δύο πρώιμες live εκτελέσεις του "Dazed and Confused" εμφανίζονται στην ταινία χωρίς άδεια και χωρίς καμία αποζημίωση. Ο Holmes κατηγορεί τους εμπλεκόμενους ότι παρουσίασαν το τραγούδι σαν να ήταν αποκλειστική δημιουργία του Page, το αδειοδότησαν ως τέτοια, και εισέπραξαν χρήματα για κάτι που δεν τους ανήκει.
Η αγωγή αναφέρει επίσης ότι ο Page έχει κυκλοφορήσει κι άλλες ζωντανές ηχογραφήσεις του κομματιού όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς σωστή αναφορά και χωρίς αποζημίωση.
Αν το δικαστήριο αποφανθεί υπέρ του Holmes, θα του επιδικαστούν 150.000 δολάρια για κάθε παράβαση πνευματικών δικαιωμάτων. Κι αν αναλογιστεί κανείς πόσες εκτελέσεις και εκδόσεις υπάρχουν του κομματιού... τα νούμερα μπορεί να πονέσουν περισσότερο κι από το ίδιο το riff.
Ο ντράμερ των Yardbirds, Jim McCarty, είχε δηλώσει το 2013: «Παίζαμε με τον Jake στη Νέα Υόρκη, ψάχναμε τραγούδια. Πήγα στα παρασκήνια, άκουσα μερικά folk κομμάτια... και ξαφνικά αυτό: μια μελωδία σε ελάσσονα κλίμακα, στοιχειωτική. Πήγα κατευθείαν και αγόρασα τον δίσκο. Φτιάξαμε τη δική μας εκδοχή... και μετά την πήραν οι Zeppelin και έγινε θρύλος».
Το ερώτημα μένει ανοιχτό: τι είναι δίκαιο και τι είναι “inspired by” στον κόσμο του ροκ; Και κυρίως — πόσο κοστίζει μια χαμένη υπογραφή;
