Τον εμβληματικό κιθαρίστα και συνεργάτη του David Bowie, Ricky Gardiner, αποχαιρέτησε ο Iggy Pop, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 73 ετών.
Ο θάνατος του Σκωτσέζου μουσικού επιβεβαιώθηκε στις 15 Μαΐου από τον Tony Visconti, ο οποίος ενημέρωσε τους θαυμαστές του ότι είχε έρθει σε επικοινωνία με τη σύζυγό του, Virginia.
«Ακόμη ένας genius της κιθάρας και προσωπικός φίλος πέρασε στον άλλο κόσμο χθες το βράδυ», έγραψε ο Visconti. «Ο Ricky Gardiner, που συμμετείχε στον δίσκο του David Bowie, Low, όπως και στο The Idiot του Iggy Pop, έδωσε μια μεγάλη μάχη με τη νόσο Parkinson’s. Η πολυτάλαντη σύζυγός του, Virginia, μου έστειλε ένα email σήμερα το πρωί».
https://www.facebook.com/tony.visconti1/posts/10229274873239004
Ο Gardiner υπήρξε το ιδρυτικό μέλος της progressive rock μπάντας των Beggars Opera το 1969, ενώ έπαιξε κιθάρα στον ιστορικό δίσκο του Bowie από το 1977 με τίτλο Low, που είχε κυκλοφορήσει τότε σε συμπαραγωγή του Visconti.
Ο Gardiner συνάντησε για πρώτη φορά τον Iggy Pop όσο ηχογραφούσε το Low στο Château d’Hérouville της Γαλλίας, και λίγο καιρό μετά έγινε μέλος της μπάντας του.
Ο κιθαρίστας δούλεψε μετέπειτα για τον δίσκο Lust For Life του 1977, συγγράφοντας μάλιστα τα κομμάτια “The Passenger”, “Success” και “Neighbourhood Threat”.
MESSAGE FROM IGGY:
— Iggy Pop (@IggyPop) May 16, 2022
"Dearest Ricky, lovely, lovely man, shirtless in your coveralls, nicest guy who ever played guitar.
Thanks for the memories and the songs, rest eternal in peace."
Ο αειθαλής Iggy αποχαιρέτησε με ένα tribute τον Gardiner, στέλνοντας ένα μήνυμα μέσω Twitter στις 16 Μαΐου.
«Αγαπητέ μου Ricky, υπέροχε, υπέροχε άνθρωπε, δίχως μπλούζα, μέσα στη φόρμα σου, ο καλύτερος τύπος που έπαιξε ποτέ κιθάρα. Σ' ευχαριστώ για της αναμνήσεις και τα τραγούδια, αναπαύσου εν ειρήνη για πάντα».
Πέρα από τη δουλειά του με τους Bowie και Iggy, ο Gardiner δούλεψε και σαν solo καλλιτέχνης, ενώ εξέδωσε και δίσκους όπως τους The Flood (1985), Precious Life (1987) και Songs For The Electric (2015).
Το 1995, ο Gardiner αρρώστησε εμφανίζοντας ηλεκτρομαγνητική υπερευαισθησία, η οποία περιόρισε αισθητά τον χρόνο που μπορούσε να περνά στα στούντιο ηχογραφήσεων. Παρ’ όλα αυτά, δεν σταμάτησε ποτέ να ασχολείται με τη μουσική που τόσο αγαπούσε.
