Δεν διοργανώθηκε μεν την τελευταία τριετία το Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας, τώρα όμως επανέρχεται δριμύτερο για την 9η εκδοχή του, σε συνδιοργάνωση της Ταινιοθήκης της Ελλάδος και του μη κυβερνητικού οργανισμού Exile Room.
Το φεστιβάλ ξεκινά σήμερα Τετάρτη 17 Οκτωβρίου, με προβολή -σε πανελλαδική πρεμιέρα- της νέας ταινίας του Ζαν Λυκ Γκοντάρ Το Βιβλίο των Εικόνων (είσοδος μόνο με προσκλήσεις). Συνολικά θα προβληθούν 100 ταινίες μέχρι τις 29 Οκτωβρίου, ενώ έχουν προγραμματιστεί και 4 δωρεάν προβολές για το κοινό.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μουσικόφιλη Αθήνα έχει το πλούσιο πρόγραμμα των μουσικών ταινιών.
Αναλυτικά, στο φετινό φεστιβάλ θα δούμε τα εξής φιλμ:
ΠΕΜΠΤΗ 18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Αίθουσα Α΄, ώρα 22.00 (είσοδος: 5 ευρώ)
Θα παρουσιάσει ο μουσικοκριτικός Μάρκος Φράγκος
Εδώ για ν' Ακουστώ: η Ιστορία των Slits (Βρετανία 2017, 86 λεπά)
Το Εδώ για ν’ Ακουστώ διηγείται την ιστορία των Slits, του πρώτου παγκοσμίως πανκ ροκ συγκροτήματος αποτελούμενου μόνο από γυναίκες, μέσα από τις δικές τους ιστορίες για τον αγώνα τους, από τον αρχικό τους σχηματισμό κατά τη διάρκεια της πρωτοποριακής εποχής του πανκ στο Λονδίνο στα μέσα της δεκαετίας του ’70 μέχρι την επανένωσή τους το 2005…
Η περίοδος αυτή τελειώνει το 2010 με το θάνατο της τραγουδίστριας Άρι Απ από καρκίνο κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων αυτού του ντοκιμαντέρ.
Βασίζεται σε αρχειακό υλικό, αδημοσίευτες εικόνες και συνεντεύξεις με τις Slits μαζί με τους βασιλιάδες του πανκ, εξαιρετικούς παραγωγούς, ακαδημαϊκούς και καλλιτέχνες εμπνευσμένους από τις Slits. Θα το περιγράφαμε με μια φράση της ίδιας της Άρι Απ: «Δεν είμαι εδώ για ν’ αγαπηθώ, είμαι εδώ για ν’ ακουστώ».
ΣΑΒΒΑΤΟ 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Αίθουσα Α΄, ώρα 19.30 (είσοδος: 5 ευρώ)
Θα παρουσιάσει ο σκηνοθέτης Γιώργος Ζώης
Με Λένε Μαΐσα
(Η.Π.Α. 2018, 85 λεπτά)
Μια δυνατή, βαθυστόχαστη και καθηλωτική ταινία βασισμένη σε θεατρικό που δραματοποιούσε ένα περιστατικό με την αστυνομία στις ΗΠΑ το 1998. Η ταινία προβάλλει τις σκέψεις της έφηβης Μαΐσα λίγο πριν την πυροβολήσουν 12 φορές αστυνομικοί ενώ εκείνη κοιμάται στο αυ- τοκίνητό της.
Η Γουόκερ μας υπνωτίζει ως περίπλοκη Μαΐσα. Η ταινία χρησιμοποιεί επιδέξια τη μουσική, την ποίηση και τη δραματουργία για να αναδείξει τις πολλαπλές πτυχές της προσωπικότητας της νεαρής γυναίκας, χωρίς να την αγιοποιεί. Η τραγική ιστορία μιας χαμένης μαύρης ζωής και μια σκέψη για το τι θα μπορούσε να είχε γίνει.
Αίθουσα Α΄, ώρα 21.15 (είσοδος: 5 ευρώ)
παρουσία του σκηνοθέτη Philipp Jedickle
Σκάσε και Παίζε Πιάνο
(Γερμανία & Βρετανία 2018, 82 λεπτά)
Ο Chilly Gonzales είναι ένας πολυβραβευμένος συνθέτης, βιρτουόζος πιανίστας και διασκεδαστής. Αφού πρώτα πειραματίστηκε με τη ραπ και την ηλεκτρονική μουσική, έγινε πιανίστας και τώρα ο απίστευτος αυτός μουσικός αποφάσισε να επισκεφθεί τον ελεφάντινο πύργο της κλασικής μουσικής.
Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης έχει εμπνεύσει και συνεργαστεί με τη Feist, τον Jarvis Cocker, την Peaches, τους Daft Punk και τον Drake. Η αλλαγή φαίνεται να είναι η μόνη σταθερά στο ταξίδι του Γκονζάλες. Κάθε φορά που το κοινό του νομίζει ότι τον έχει καταλάβει, εκείνος κάνει μια απότομη στροφή και ανατρέπει τις προσδοκίες του.
ΠΕΜΠΤΗ 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Αίθουσα Α΄, ώρα 21.30 (εισιτήριο: 5 ευρώ)
The Velvet Underground Played at my High School
(Η.Π.Α. 2018, 8 λεπτά)
Αυτή η ταινία μικρού μήκους μιλά για την πρώτη συναυλία των Velvet Underground, το 1965, με κοινό τους σοκαρισμένα παιδιά σε ένα γυμνάσιο σε ένα προάστιο του Νιου Τζέρσεϋ.
Μετά το Σχολείο
(Γαλλία 2017, 21 λεπτά)
Η Λετίσια, ο Ρόκα, ο Νίκο και ο Ναέλ έχουν δική τους μπάντα. Ως συνήθως, συναντιούνται αργά το απόγευμα για πρόβα σε μια αλάνα. Η μπάντα όμως σύντομα δεν θα υπάρχει. Θα αναγκαστούν να διαλυθούν επειδή η Λετίσια μετακομίζει για σπουδές. Αυτή είναι η ιστορία τεσσάρων νεαρών ενηλίκων που δεν θέλουν να πουν αντίο.
Μπέτυ – Λένε πως Είμαι Διαφορετική
(Η.Π.Α. 2017, 52 λεπτά)
Με τους υπαινικτικούς στίχους της και τα προκλητικά της ρούχα, η funk τραγουδίστρια Μπέτυ Ντέιβις ήταν πολύ μπροστά από την εποχή της. Υπερβολικά μπροστά, ίσως. «Αν η Μπέτυ τραγουδούσε σήμερα θα ήταν κάτι σαν τη Μαντόνα ή τον Πρινς», έγραψε ο τρομπετίστας της τζαζ Μάιλς Ντέιβις στην αυτοβιογραφία του το 1989.
Ο Ντέιβις παντρεύτηκε την Μπέτυ το 1968 και εκείνη διατήρησε το επώνυμό του μετά το διαζύγιό τους. Η ταινία πήρε το όνομά της από τον δεύτερο δίσκο της που κυκλοφόρησε το 1974. Εστιάζει στους λόγους για τους οποίους αυτή η τολμηρή sister της soul άφησε τη μουσική βιομηχανία στα τέλη της δεκαετίας του ’70.
{youtube}QCk8tEOcwqU{/youtube}
