Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, έχουν ευνοήσει οι συνθήκες ώστε να γνωριστούν άνθρωποι με διαφορετικό και μοναδικό ταλέντο και, εν τέλει, όλοι μαζί να δημιουργήσουν κάτι τόσο μνημειώδες και ευφυές που αγγίζει τα όρια της παράνοιας. Οι VOIVOD αποτελούν μια τέτοια περίπτωση. Στην πολυετή τους πορεία, στην οποία εντρύφησε ο συνάδελφος Θανάσης Μπόγρης στο αφιέρωμά του στον Piggy, οι VOIVOD δε σταμάτησαν ποτέ να εξελίσσονται μουσικά και να μένουν ακλόνητοι ποιοτικά, παρά τις αλλαγές στο line- up. Αυτή η μπάντα του μέλλοντος, δυστυχώς χωρίς το βασικό συνθέτη της, ήρθε στο An Club σ΄ένα ωραίο πακετάκι μαζί με τις μπάντες του παρόντος, TODAY IS THE DAY και SOILENT GREEN.
Μαρία Μερίκα
Σε πρώτη φάση, παρένθεση αξίζει να τεθεί για το λόγο ότι ο γράφων έφερε ανάλογο μέτρο σύγκρισης με παλαιότερες εμφανίσεις, καθότι αυτή ήταν η τρίτη φορά που απολάμβανε ζωντανά τα παρακάτω σχήματα. Οι TODAY IS THE DAY αποτέλεσαν εδώ τον αμφίβολο κρίκο της υπόθεσης με τις προσδοκίες να κυμαίνονται υπό το πλέον ανάμεικτο μοτίβο, καθώς η εμφάνιση που έδωσαν στο φετινό Roadburn κατέληγε δύο σκάλες κατώτερη της αντίστοιχης που παρακολούθησε στο Hellfest επί 2008. Όχι ότι απέδωσαν σε χαμηλά standards, αλλά όπως κι αν το λάβουμε, οι SOILENT GREEN κατάφεραν να αποστομώσουν αρκετό κόσμο στα πλαίσια ενός «μισοάδειου» main stage και μια «απλά καλή» εμφάνιση από πλευράς TITD δε φέρει δικαιολογία στο ξένο (για τα δεδομένα τους) πρόσωπο του festival.
Η εξέλιξη των πραγμάτων όμως έμελε να είναι διαφορετική. Οι TODAY IS THE DAY είχαν πραγματικά δύσκολο έργο ανοίγοντας το όλο event από τη στιγμή που ο Ben Falgoust μοιάζει παραπάνω από ικανός στο να μετατρέπει τους SOILENT GREEN σε ένα πλήρως συναυλιακό σχήμα. Ο άνθρωπος είναι κυριολεκτικά αεικίνητος επί σκηνής, φέροντας τόση ενέργεια και νεύρο που θαρρείς ότι θα σου ξεριζώσει το χέρι αν τον αγγίξεις σε λάθος στιγμή. Τρομερή παρουσία σε σύνολο κι ακόμη πιο απίστευτη η όλη στάση του προς το κοινό, το οποίο δε σταματούσε να ενθαρρύνει με φωνές και “high five” προς τη πλευρά των ατόμων που στέκονταν στις μπροστινές σειρές.
Ben Falgoust και Brian Patton, εναντίον Steve Austin και Ryan Jones. “Sewn Mouth Secrets” και “Antioxidant”, εναντίον “Willpower” και “Τemple Of The Morning Star”. SOILENT GREEN, εναντίον TODAY IS THE DAY σε ένα παιχίδι που δε φέρει ξεκάθαρο νικητή για το λόγο ότι οι TITD έκαναν την επιθυμητή υπέρβαση εκείνο το βράδυ. Ο ανησυχητικός εαυτός που παρουσίασαν στο Roadburn απουσίαζε παντελώς, ο Ryan όντας νέο μέλος άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις από πλευράς μπάσου, ενώ ο Steve Austin – στις γνωστές αλλόφρονες εκφράσεις του – έμοιαζε να μασά σίδερα, αφήνοντας φλέγμα τοξικό σε βαθμό ισότιμο του συναισθήματος που απορρέει από το σύνολο της μουσικής του. Εαν έπρεπε να επιλέξουμε νικητή, το τελικό score θα έληγε μάλλον ισόπαλο – παρότι, ελέω προσωπικής αδυναμίας, οι TITD ήταν εκείνοι που κέρδισαν το μεγαλύτερο μερίδιο συμπάθειας. Όπως κι αν το λάβουμε, όμως, η απόδοση άγγιξε το 10 /10 κι από τις δύο πλευρές.
Γιάννης Καγκελάρης
Αν ζούσαμε στο γαλαξία της Ανδρομέδας, όπου οι μορφές ζωής είναι πιο εξελιγμένες διανοητικά και το γούστο τους στην τέχνη απέχει έτη φωτός από τις έννοιες “Sakis Rouvas”, “Άννα Βίσση”, “Φουρέιρα” (και στο ποδόσφαιρο “Φερέιρα”), δε θα έφτανε ούτε το OAKA για να χωρέσει ο κόσμος μιας συναυλίας των VOIVOD. Στον πλανήτη Γη που απέχει 26000 έτη φωτός από το κέντρο του γαλαξία μας, μόνο κάποιοι καμένοι thrashάδες και λίγοι λάτρεις των πειραματικού metal έγιναν μάρτυρες αυτού του κοσμικού συμβάντος. Δεν πειράζει… Νιώσαμε εκλεκτοί!
Είναι δύσκολο να περιγράψω την αίσθηση που μου άφησε αυτή η συναυλία χωρίς να γίνω περισσότερο γραφική απ’ όσο έχω γίνει ήδη. Για μένα δεν υπήρχε καμία άλλη μπάντα εκείνη την ημέρα, και, αν δεν είχε λάβει χώρα η συναυλία των PENTAGRAM και δεν περιμέναμε τον Roger Waters, θα έλεγα και για τη φετινή χρονιά. Το setlist ήταν ονειρικό, ο κόσμος τρελαμένος (καλό θα ήταν όσοι κάνετε stage diving να μην στοχεύετε μάτι, παρακαλώ!!) , ο Snake θεατρικός/ λιώμα/ τρισευτυχισμένος/ συγκινημένος, o Away και ο Blacky αφοσιωμένοι στη μουσική σαν να μην πέρασε μια μέρα και ο Chewy (φωνητικά και κιθάρα στους MARTYR) έγινε δεκτός με ανοιχτές αγκάλες. Όλοι ξέρουμε ποιος ήταν ο μοναδικός που έλειπε και κάθε τόσο φωνάζαμε τ’ όνομά του…
The Unknown Knows” με το καλησπέρα και το party ξεκίνησε!! Ο Snake όταν δεν έκανε τα δικά του τρελά (σε κάποια φάση έκανε και surf!) μας κοιτούσε αποσβολωμένος ν’ αντιδρούμε σαν παλαβοί σε κάθε νότα και στίχο. Πολύ καλή και η ερμηνεία του στο “Forlorn” από το “Phobos”, όπου τα φωνητικά και το μπάσο είχε αναλάβει ο Eric Forrest και μπράβο τους που δεν περιφρόνησαν και δε μας στέρησαν ένα τραγούδι από αυτή τη δισκάρα λόγω διαφορετικού line- up. Τιμήθηκαν ιδιαίτερα οι υπέρτατες δισκάρες “Nothingface” (“The Unknown Knows”, “Nothingface”, “Astronomy Domine”) και “Killing Technology’ (“Ravenous Medicine”, “Overreaction”, “Tornado”).
Θα περάσω κατευθείαν στο νέο τραγούδι που ερμήνευσαν (“Kaleidos”) το οποίο μουσικά κυμαίνεται στο ύφος ων τελευταίων δίσκων και θα συμπεριλαμβάνεται στο επερχόμενο τους album, το πρώτο χωρίς τις συνθέσεις του Piggy. Για όσους οι VOIVOD «έληξαν» στις αρχές του ’90, δε νομίζω ν’ ασχοληθούν περαιτέρω μαζί τους, ειδικά τώρα με το αδιόρατο κενό που αφήνει η απουσία του Piggy. Οι υπόλοιποι θα αναμένουμε το νέο δίσκο με μια βασανιστική αμφιβολία για το αν θα καλύψει τις προσδοκίες μας. Ελπίζω οι VOIVOD να μη γίνουν ποτέ μία από τις ζωντανές-νεκρές μπάντες.
Στο encore, μετά το μαινόμενο “VOIVOOOOOOOOOOOOOD” και το “Nuclear War”, «ζήσαμε» το τραγούδι-εμπειρία των Pink Floyd “Astronomy Domine”. To fan club των VOIVOD στο γαλαξία της Ανδρομέδας σίγουρα θα μας ζηλεύει…
Setlist: “The Unknown Knows”, “The Prow”, “Ripping Headaches”, “Ravenous Medicine”, “Forlorn”, “Tribal Convictions”, “Global Warning”, “Brain Scan”, “Nothingface”, “Overreaction”, “Kaleidos”, “Tornado” // “Voivod”, “Nuclear War”. “Astronomy Domine” (Pink Floyd cover).
Μαρία Μερίκα
