Corrosion of Conformity, Phase Reverse, Full House Brew Crew

Το φαινόμενο των συναυλιών κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδος μοιάζει μάλλον παράδοξο για τα δεδομένα του Ελληνικού κοινού, αλλά από τη στιγμή που οι ημερομηνίες συνέπεφταν με τη φιλοξενία των ανάλογων καλλιτεχνών στα πλαίσια του γνωστού Roadburn festival, οι συγκυρίες του touring schedule δε θα μπορούσαν να είναι διαφορετικές με κάποιο άλλο τρόπο. Μεγάλη Πέμπτη και CORROSION OF CONFORMITY, λοιπόν, ποιος να περίμενε πως υπήρχε περίπτωση να μας επισκεφθούν και μάλιστα υπό τα πλαίσια του ανάλογου line-up περιόδου “Animosity”.

Η εισαγωγική παράγραφος ανήκει μικτά στα δύο opening acts της βραδιάς ονόματι FULL HOUSE BREW CREW και PHASE REVERSE, τα οποία κέρδισαν ισότιμο μέρος συμπάθειας χάρη στις υψηλές τους αποδόσεις. Το “King Nothing” από σκοπίας FULL HOUSE BREW CREW μοιάζει να επικράτησε σε σημεία, τη στιγμή που η επεφευμία από πλευράς των ίδιων των C.O.C έρχεται για να «παλατζάρει» τη πλάστιγγα σε ίσα επίπεδα για δύο σχήματα που δε διστάζουν να αναμείξουν τη southern παιδεία τους με πιο σκληρές, μεταλλικές επιρροές. Απολαυστικά κατέληξαν και τα δυο set, εν ολίγοις, με τη πλευρά των PHASE REVERSE να φέρει ελαφρώς μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τον απλό λόγο ότι αυτή ήταν η πρώτη φορά που τους παρακολουθούσα ζωντανά.

Πάμε όμως και στη πλευρά των C.O.C. Ποιων CORROSION OF CONFORMITY είναι καλό ερώτημα βέβαια, καθώς ο λατινικός αριθμός “III” απουσίαζε από την παρούσα ονομασία της μπάντας – απόφαση που λήφθηκε, ελέω της ενασχόλησης του «πολύ» Pepper Keenan με τις δραστηριότητες των DOWN. Όπως κι αν το πάρουμε όμως το “brand name” είναι αυτό που «τραβά» στην αγορά σήμερα κι ενώ ο Keenan μοιάζει να έμεινε έξω από την περιβόητη επαναδραστηριοποίηση, τα τρία μέλη του έδωσαν την επιλογή να επιστρέψει μόλις εκείνος θεωρήσει τη περίοδο ιδανική.

Πλέον, έχουμε τους Woody Weatherman, Mike Dean και Reed Mullin ως τρίο στις τάξεις του σχήματος. Ούτως ή άλλως, τα τύμπανα έμοιαζαν ορφανά από κάποιο μόνιμο μέλος τα τελευταία πολλά χρόνια, οπότε κι η επιστροφή του Mullin έμοιαζε ιδανική τη παρούσα στιγμή. Το υλικό - καθώς κι ο γενικότερος χαρακτήρας του σχήματος - από την άλλη κατέληξε ανάλογο της αρχικής επιλογής, με το setlist να καλύπτει την περίοδο των “Technocracy” και “Animosity”, δίχως να τιμά τη stoner πλευρά του σχήματος (...παρότι ο συγκεκριμένος όρος δε μοιάζει ιδεατός κατά τη προσωπική μου γνώμη). Τι κι αν έπαιξαν μισό το “Vote With A Bullet”; Ως προσθήκη στάθηκε ομολογουμένως αναπάντεχο, αλλά το γεγονός ότι η παρούσα εικόνα των C.O.C. διαφέρει με χιλιομετρική απόσταση από το γνώριμο μοτίβο στάθηκε αρκετό για τα δεδομένα μιας χλιαρής προσέλευσης από πλευράς του Αθηναϊκού κοινού.

Η αλήθεια βέβαια παραμένει ότι η απόδοση του παρών line-up δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από την ανάλογη στιγμή του παρελθόντος. Ακόμη και το νέο υλικό που παρουσίασαν κατέληγε ευχάριστα προσαρμοσμένο στα δρώμενα της τότε εποχής, με πάμπολλα riffs να μένουν στο νου με τρόπο μάλλον πιασάρικο αν αναλογιστούμε πως αυτή ήταν η πρώτη φορά που τα ακούγαμε γενικά. Ο Mike Dean, από την άλλη, αποδείχθηκε «κόκκαλο» από τα λίγα. Αποτέλεσε τη βασική μορφή αναφοράς, η οποία – υπό εμφανή επήρρεια αλκοολ – έδειχνε να απολαμβάνει το χρόνο επί σκηνής στο μέγιστο δυνατό βαθμό, με τα σύντομα αστεία του Mullin και τις απλόχερες «πενιές» του Woody να συμπληρώνουν την όλη εικόνα από κάθε πιθανή πτυχή. 

Εν κατακλείδι, το πόσο ενδέχεται να ευχαριστήθηκε κανείς τη συναυλία εξαρτάται από τη φύση των προσδοκιών που έτρεφε. Προσωπικά δε περίμενα μια ανάλογα κεφάτη παρουσία των μελών, παρότι τους απόλαυσα ζωντανά στο Roadburn festival. Γνωρίζαμε εκ των προτέρων τι επρόκειτο να ακούσουμε κι από τη στιγμή που δηλώνω οπαδός της “Animosity” περιόδου το ενδεχόμενο να περάσω καλά έμοιαζε το πλέον αναμενόμενο (…προσέχετε τη χρήση πρώτου προσώπου, διότι φέρει ιδιαίτερη σημασία).

Από εκεί κι ύστερα όμως; Η συναυλία κατέληγε καλή, αλλά όχι αυτό που θα αποκαλούσαμε με τον όρο “a night to remember”. Το σχήμα επέστρεψε 23 χρόνια στο παρελθόν, κατάφερε να κάνει πράξη όλα όσα στόχευε με τον καταλληλότερο δυνατό τρόπο, αλλά οι προσωπικές προσδοκίες τη δεδομένη στιγμή ήταν υπερβολικά υψηλές, δεδομένου της φύσης του μονοδιάστατου χαρακτήρα. Ένα ανάλογο σχήμα, το οποίο θα περιλάμβανε τη μορφή του Pepper Keenan, πιστεύω ότι θα το απολάμβανα ζωντανά όσες φορές μου το επέτρεπε η μοίρα. Τους “CORROSION OF CONFORMITY III” όμως; Και να μη τους πετύχαινα ξανά, δε νομίζω ότι θα άλλαζε κάτι. Αυτή η ερώτηση ανέκυψε την ώρα που οι λέξεις αποτυπώνονταν στο κείμενο κι ενώ ο υποφαινόμενος θα επιθυμούσε πολύ να υπογράψει ως ο εκάστοτε «open-minded ανταποκριτής» αυτή τη φορά δε δύναται να προσπεράσει μια πορεία τόσων ετών σα να μη συνέβη απολύτως τίποτα.

CORROSION OF CONFORMITY setlist (με εξαίρεση τεσσάρων κομματιών):
Animosity
Loss for Words
Mad World
Consumed
Your Tomorrow
Holier
Vote With A Bullet
Positive Outlook
Prayer
Intervention
Hungry Child
Technocracy