Παρασκευή 18/03
Στις 12 Ιουνίου του 1995, μέσα στο κατακαλόκαιρο, εμφανίζεται ένας δίσκος πλήρης αντιπροσώπευση του χειμώνα και μεταφέρει όσους κάνουν την κίνηση να τον ακούσουν σε τοπία γεμάτα χιόνι, με τον ουρανό έτοιμο να ρίξει καρεκλοπόδαρα, αλλά να μην το κάνει και λύκους να ουρλιάζουν από τις απέναντι κορυφές. Οι PARADISE LOST πρέσβευαν και πρεσβεύουν πάντα την μελαγχολία μέσα σε στιγμές ξεσπάσματος και με το ‘‘Draconian Times’’ δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν από την μοίρα τους. Ένας δίσκος γεμάτος διαμάντια, ένας δίσκος αξεπέραστος, ένας δίσκος από αυτούς που λέμε ‘‘αψεγάδιαστους’’ και ένας δίσκος που, 16 χρόνια μετά, έχουμε την τιμή να τον ακούσουμε στην ολότητά του. Και όταν το συγκρότημα επιλέγει να κάνει 7 συναυλίες παρουσιάζοντας όλο αυτό το αριστούργημα και οι 3 από αυτές είναι στην Ελλάδα, τότε ως τι, αν όχι τιμή, θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε;
Η πρώτη από τις 7 αυτές ιεροτελεστίες θα λάμβανε χώρα την Παρασκευή 18 Μαρτίου, στο Fuzz Club της Αθήνας και περίπου 1000 άτομα βρίσκονταν εκεί για να την παρακολουθήσουν. Το support group SCAR OF THE SUN, που έχει ξεκινήσει ήδη το set του όταν μπαίνουμε στο χώρο, στρώνει ωραία το χαλί για το όνομα της βραδιάς, καθώς τα κομμάτια του κυμαίνονται στα ίδια μουσικά μήκη και πλάτη, δίνοντας το ατμοσφαιρικό στίγμα για το τι θα ακολουθούσε. Έπαιξαν αρκετά καλά για support μπάντα, άρεσαν σε κάποιους, ενώ κάποιοι περίμεναν πως και πώς να τελειώσουν, για ευνόητους λόγους…
Γύρω στις 21.45 η εισαγωγή του ‘‘Enchantment’’ άρχισε να αιωρείται στο Fuzz Club και κάθε παρευρισκόμενος άρχιζε να νιώθει ότι ο Παράδεισός του χάνεται. Η επόμενη, μία και κάτι, ώρα ήταν αφιερωμένη στο album που χαρακτηρίζει, αντιπροσωπεύει και ανυψώνει τους PARADISE LOST στο μουσικό στερέωμα. Τι κι αν ο Nick Holmes δεν εμφανίζεται με την γνωστή καπαρντίνα και έχει κουρέψει το μαλλί ξανά; Τι κι αν ο Aaron Aedy έχει πάρει κι άλλα κιλά; Κανείς δεν ξεστρατίζει από την μυσταγωγία και όλοι ξεσπούν στους ρυθμούς των ‘‘Χρόνων Του Δράκοντα’’. Όποιο κομμάτι και να πιάσω να ξεχωρίσω, την επόμενη στιγμή θα βρω κι άλλα να ξεχωρίζουν και θα φτάσω μοιραία στον αριθμό 12, όσα και τα κομμάτια του album. Προσωπικά περίμενα περισσότερο να ακούσω το ‘‘I See Your Face’’, μιας και δεν νομίζω να έχω άλλη ευκαιρία στο μέλλον. Ο περισσότερος κόσμος πάντως έδειχνε να περίμενε κομμάτια όπως τα ‘‘Hallowed Land’’, ‘‘The Last Time’’, ‘‘Shadowkings’’ και ‘‘Elusive Cure’’. Άξιο αναφοράς είναι ότι εκείνη η μέρα ήταν και η πρώτη φορά στα χρονικά που το ‘‘Jaded’’ είδε το φως της live δημοσιότητας. Και ήμασταν εκεί για να το ακούσουμε. Μετά από όλο αυτό το χρονικό πλέον μπορώ να το δηλώσω και επίσημα. Το ‘‘Draconian Times’’ ήταν, είναι και θα είναι ο αγαπημένος μου PARADISE LOST δίσκος και ένας από τους καλύτερους της μουσικής που ακούμε.
Ομολογώ πως για την συνέχεια δεν περίμενα πολλά πράγματα και αυτό γιατί οι Άγγλοι δεν μας έχουν συνηθίσει σε συναυλίες άνω των 75 λεπτών. Πίστευα πως θα ακολουθήσουν 2-3 κομμάτια και θα μας αποχαιρετήσουν. Και κανείς δεν θα παραπονιόταν γιατί αυτό που είχαμε δει και ζήσει δεν περιγραφόταν. Κι όμως… Ακολούθησαν έξι (6!!!) ολόκληρα κομμάτια σε 2 encore, για να κάνουν αυτή την εμφάνιση της παρέας από το Halifax την καλύτερη που έχουμε δει στη χώρα μας. Δεν έλειψε το hit ‘‘Say Just Words’’, ούτε φυσικά και το ομώνυμο κομμάτι από την τελευταία τους δισκογραφική δουλειά, “Faith Divides Us – Death Unites Us”. Μάλιστα μετά την έκπληξη να βγουν και για δεύτερο encore, ήρθε και η κατραπακιά της public demand εκπλήρωσης του ‘‘Sweetness’’. Αυτό κι αν δεν το περίμενα από τους PARADISE LOST. Το ‘‘As I Die’’ ήταν ότι πρέπει για να κλείσουν αυτή την εμφάνιση που μας έστειλε αδιάβαστους.
Την Παρασκευή οι Βρετανοί απέδειξαν περίτρανα ότι αν θελήσουν, μπορούν να παραδώσουν στον οπαδό τους, αλλά και σε αυτόν που έχει τις πρώτες επαφές μαζί τους, ένα live αξιώσεων, με γεμάτη απόδοση και set. Αν κάποιος περιμένει να δει τους PARADISE LOST να βγουν στη σκηνή και να τα σπάσουν όλα, μάλλον βρίσκεται σε λάθος μέρος. Δεν μπορούν να προσφέρουν τα live και τα show των KISS, όμως με τον τρόπο τους έχουν το καλύτερο εισιτήριο για ένα ταξίδι στα άδυτα της ατμοσφαιρικής και gothic/heavy κουλτούρας που έχουν ενστερνιστεί. Δεν ξέρω αν θα βρίσκομαι εκεί σε επόμενη εμφάνιση τους, γιατί νιώθω ότι ολοκλήρωσα τα όσα ήθελα να δω από δαύτους, αλλά δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ εκείνο το βράδυ και πολύ περισσότερο αυτό που είδα μετά όταν τους συναντήσαμε από κοντά. Και ναι, θα το πω. Ο Greg Mackintosh χαμογέλασε…!!!
Χρήστος Δουλγεράκης
Σάββατο 19/03
Πάντα μία συναυλία των Βρετανών gothic metallers αποτελεί σημαντικό γεγονός για τα μουσικά δρώμενα στην χώρα μας. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μία μικρή περιοδεία που λαμβάνει μέρος σε λίγες χώρες γιορτάζοντας την επανακυκλοφορία, του αξεπέραστου και ιστορικού πλέον “Draconian Times”. Η συναυλία του Σάββατου ήταν sold out. Αυτό από μόνο του υποδηλώνει, για πολλοστή φορά, την αγάπη του ελληνικού κοινού για τους Βρετανούς και τον διακαή πόθο του να ακούσει τους ύμνους που περιλαμβάνονται στο δίσκο που τους καθιέρωσε.
Το συγκρότημα που είχε το βάρος να ανοίξει τη βραδιά ήταν οι Έλληνες SORROWFUL ANGELS. Παρουσιάστηκαν αρκετά δεμένοι μπροστά στο κοινό του Fuzz, με τραγούδια που μπορούν να ικανοποιήσουν ακροατές της ατμοσφαιρικής γενικότερα μουσικής. Ο ήχος που είχαν όμως ήταν αρκετά κακός, με αποτέλεσμα οι φιλότιμες προσπάθειές τους να φαίνονται ημιτελείς. Παρόλα αυτά κέρδισαν το ζεστό χειροκρότημα του κοινού, το οποίο και ευχαρίστησαν.
Η ώρα που όλοι περίμεναν, πλησίαζε. Έτσι λοιπόν μετά από μισή ώρα αναμονής, οι PARADISE LOST εμφανίστηκαν επί ελληνικού εδάφους, για ακόμα μία φορά. Με μια όμως διαφορά: το πανό ακριβώς πίσω τους ήταν το εξώφυλλο του “Draconian Times” και τα φωτορυθμικά “έπαιζαν” σε αποχρώσεις του μοβ και του κόκκινου… Το γεγονός αυτό από μόνο του ηλέκτριζε την ατμόσφαιρα σε τέτοιο σημείο που δημιουργούσε ένα συναίσθημα ευχαρίστησης αλλά και προσμονής για το τι πρόκειται να ακολουθήσει.
Με το ξεκίνημα της πρώτης νότας από το “Enchantment”, παιγμένο επιτέλους από live πλήκτρα, όλο το Fuzz παραδόθηκε αμαχητί στους Βρετανούς. Μία επιτυχής παρομοίωση που θα μπορούσε να γίνει είναι ότι όλοι εμείς που βρισκόμασταν εκεί, μοιάζαμε σαν να μπήκαμε σε μία χρονοκάψουλα ταξιδεύοντας πίσω πολλά χρόνια.. Τότε που δημιουργήθηκε αυτό, που αν το αποκαλέσουμε απλά δίσκο χάνει την αξία του. Ταυτόχρονα ταξιδέψαμε, ο καθένας ξεχωριστά, στη στιγμή που πρωτοακούσαμε το αριστούργημα αυτό, φέρνοντας έτσι ξανά στην επιφάνεια εικόνες και στιγμές που είχαμε χαραγμένες ανεξίτηλα μέσα μας από την εποχή εκείνη.
Η συνέχεια περιελάμβανε φυσικά όλο το δίσκο, ώσπου να σταματήσουν για το πρώτο encore. Σε αυτό το σημείο της μικρής διακοπής προσπαθούσαμε όλοι να συνειδητοποιήσουμε, αν αυτό που μόλις είχαμε ζήσει ήταν πραγματικό η όχι. Πριν λάβουμε όμως απάντηση, οι Βρετανοί ήταν ξανά πάνω στη σκηνή αποφασισμένοι να μας «ξεκάνουν», παίζοντας ένα μικρό δείγμα από την υπόλοιπη δισκογραφίας τους. Ειλικρινά τι να πρωτοζητήσει κανείς από το συγκρότημα και τι αυτό να πρωτοπαίξει. Βέβαια η θέληση από μόνη της μετράει, οπότε ότι και να επέλεγαν δε θα κρατάγαμε κακία, ειδικά σε μία μέρα όπως εκείνη.
Η αλήθεια είναι πως μετά και το δεύτερο encore κανείς δεν ήθελε να φύγει. Όλοι περίμεναν κάτι παραπάνω. Τα φώτα όμως που άναψαν υποδήλωναν πως η βραδιά είχε φτάσει στο τέλος της, αφήνοντας μας μία όμορφη ανάμνηση να θυμόμαστε αλλά και να διηγούμαστε. . .
Γιώργος Κατσαΐτης
Κυριακή 20/03
Η Κυριακή στη Θεσσαλονίκη ήταν σκέτη κατάθλιψη. Ομίχλη, υγρασία, βροχή όλη την μέρα και κρύο. Κοντολογίς, το ιδανικό σκηνικό για μια συναυλία των PARADISE LOST! Μια συναυλία από την οποία δεν ήξερα τι να περιμένω, αφού από τη μια το “Draconian Times” είναι από τους πιο επιδραστικούς και άρτιους δίσκους που έχουν γραφτεί στο χώρο του metal, από την άλλη η επιλογή να το αποδώσουν ολόκληρο ζωντανά, αλλά και η μετριότατη καριέρα τους εδώ και χρόνια, μου δημιούργησαν φόβους για αρπαχτή.
Για να πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή, τη συναυλία άνοιξαν οι Κατερινιώτες, AGAINST MY BETTER JUDGEMENT. Ξεκίνησαν φανερά αγχωμένοι και με αισχρό ήχο, αλλά όσο περνούσε η ώρα τα πράγματα έστρωσαν. Το μελωδικό, αλά IN FLAMES death τους, αν και εκτός κλίματος, ζέστανε τον κόσμο που στο τέλος τους χειροκρότησε θερμά. Πολύ ενδιαφέροντα και τα δύο καινούρια τραγούδια τους. Μπράβο στα παιδιά.
Γύρω στις 22.00 η καταθλιπτική φιγούρα του Nick Holmes, υπό την ηχητική υπόκρουση του “Enchantment”, ανέβηκε στο σανίδι ακολουθούμενος από τους υπόλοιπους PARADISE LOST και αμέσως όλοι οι φόβοι μου απομακρύνθηκαν. Σε πολύ καλή φόρμα η φωνή του, εξαιρετικά δεμένη η υπόλοιπη μπάντα και επιτέλους πλήκτρα στα live τους. Χαμός, παράνοια και απόλυτη συμμετοχή στα πιο δυνατά “The Last Time”, “Once Solemn”, μυσταγωγία, κατάνυξη και προσευχή στα πιο ατμοσφαιρικά ”Jaded”, “Shades of God”, “Elusive Cure”, ενώ η επαφή με την πραγματικότητα χάθηκε στα “Yearn for Change” και “I See Your Face”. Μεγάλη εμπειρία το 'Draconian Times” στην ολότητα του, σπουδαίο το συναίσθημα και η συγκίνηση που μας προσέφερε. Το υπόλοιπο setlist ήταν μάλλον αναμενόμενο, αλλά το ελληνικό κοινό έχει μια ούτως ή άλλως ερωτική σχέση μαζί τους και το απέδειξε πάλι στα “Embers Fire”, “True Belief”, αλλά και στα χιτάκια “Say Just Words” και “As I Die”. Μοναδικό παράπονο η μικρή διάρκεια, αφού όπως και να το κάνουμε μετά βίας μιάμιση ώρα διάρκεια δεν είναι αρκετή για ένα συγκρότημα που δεν το έχουν πάρει δα και τα χρόνια....
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Ηοlmes και η παρέα του έχουν υπάρξει τεράστιοι και ότι το “Draconian Times” είναι ήδη κλασικό και αξεπέραστο στο είδος του. Την Κυριακή φρόντισαν να μας το υπενθυμίσουν πέραν πάσης αμφιβολίας. Όσο υπέροχη και αν ήταν η βραδιά όμως, μια μελαγχολία για το ότι πλέον δεν είναι όσο τεράστιοι θα μπορούσαν, συνεχίζει να είναι εκεί και να με τρώει…
Πάνος Παπαπανάγου
Setlist:
“Enchantement” (video)
“Hallowed Land”
“The Last Time”
“Forever Failure” (video)
“Once Solemn”
“Shadowkings” (video)
“Elusive Cure”
“Yearn for Change”
”Shades of God”
“Hands of Reason”
“I See Your Face” (video)
“Jaded”
18/03
Encore 1:
“Faith Divide Us Death Unite Us” (video)
“True Belief”
“One Second”
“Say Just Words”
Encore 2:
“Sweetness”
“As I Die”
19/03
Encore 1:
“Faith Divide Us Death Unite Us”
“Mystify”
“One Second”
“The Enemy”
Encore 2:
“Embers Fire” (video)
“Say Just Words”
20/03
Encore 1:
“Faith Divide Us Death Unite Us”
“True Belief”
“One Second”
“Say Just Words”
Encore 2:
“Embers Fire”
“As I Die”
