Σπάνια φτάνουν αυτούσια στη χώρα μας τα πακέτα που περιοδεύουν στην υπόλοιπη Ευρώπη, κάτι που δεν ίσχυσε για την παρθενική επίσκεψη των DEATH ANGEL στην Ελλάδα. Βέβαια λίγο ότι τη συγκεκριμένη μέρα το derby τελείωνε κατά τις 21.00, λίγο ότι τα δύο support σχήματα (ROOTS OF DEATH, ADIMIRION) δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστά, ο περισσότερος κόσμος άρχισε να καταφθάνει λίγο πριν τους SUICIDAL, και εγώ δεν αποτέλεσα εξαίρεση.
Οι SUICIDAL ANGELS έχουν δίκαια καταφέρει να βγουν από τα σύνορα τις χώρας μας, κυκλοφορώντας καταπληκτικές δουλειές και αλωνίζοντας με περιοδείες ολόκληρη την υφήλιο. Έχουν φύγει πλέον από το σημείο όπου αποτελούν ελπίδα για το μέλλον, και τώρα πια απαιτούμε… Έχουν δημιουργήσει το δικό τους fan base το οποίο τους τίμησε δεόντως. Όσο για την εμφάνισή τους, όσοι έχετε ασχοληθεί έστω και λίγο μαζί τους τα ξέρετε, αφού είτε σαν support, είτε σε headline εμφανίσεις τους βλέπουμε αρκετά συχνά. Εξαιρετικοί! Αρχή με “Reborn in Violence”, “Bleeding Holocaust” και από κει και πέρα χωρίς σειρά και με πιθανές ελλείψεις: “Dead Again”, “Beggar of Scorn”, “Search for Recreation”, “Apokathilosis”, “Violent Abuse”, “The Lies Of Resurrection”, “Final Dawn”, “Jesus Lies”. Όπως καταλάβατε ένα set-list βασισμένο κυρίως στον τελευταίο τους δίσκο, αποδοσμένο σε υψηλό επίπεδο (όπως μας έχουν συνηθίσει άλλωστε), γεγονός που τους καθιστά συναυλιακό must.
Οι DEATH ANGEL δεν ήταν ποτέ το κλασικό thrash-metal συγκρότημα και αυτό αποδεικνύεται από την ενσωμάτωση στη μουσική τους στοιχεία που πολλές φορές δεν συνάπτουν άμεσα με το παραδοσιακό thrash. Το θέμα όμως είναι πως πάντα το έκαναν επιτυχημένα, όπως επιτυχημένη είναι και η γενικότερη πορεία τους από την επανασύνδεση και μετά. Ιδιαίτερα ποιοτικός είναι και ο τελευταίος τους δίσκος, τον οποίο θεωρώ και τον καλύτερο από την επανασύνδεση και μετά.
Εκτός λοιπόν από τον τελευταίο τους δίσκο, είχαν την ευκαιρία να μας παρουσιάσουν και τα δύο νέα μέλη στις τάξεις τους (drums και μπάσο). Δεδομένου ότι το συγκεκριμένο line-up που βλέπαμε έχει συνυπάρξει δισκογραφικά μόνο στον τελευταίο δίσκο, δεν αποτέλεσε έκπληξη το set-list να ρίξει περισσότερη βαρύτητα στο “Relentless Retribution”. Υπό άλλες συνθήκες 7 κομμάτια από το τελευταίο δίσκο ίσως να με πείραζαν, αλλά τελικά συνέβη το αντίθετο για τους εξής λόγους: ήταν τα καλύτερα του δίσκου, η εμφάνισή τους ήταν χορταστικότατη, αφού thrash συγκρότημα δύσκολα βλέπεις να μένει στη σκηνή για 1 ώρα και 45 λεπτά (περίπου), και όταν σου παίζουν σχεδόν το μισό από το οργασμιακό ντεμπούτο τους σε κολασμένες εκτελέσεις, δεν μπορείς να μείνεις απαθής…
Ισομερής και η επιλογή από τους υπόλοιπους δίσκους με διάφορες «εκπληξούλες» ανάμεσα στα κομμάτια, όπως η εισαγωγή του “Purgatory” (Iron Maiden) πριν από το “Veil Of Deception” και λίγο από “Heaven And Hell” ως ελάχιστο φόρο τιμής στο DIO στη μέση του “Bored”. Πριν το τέλος της συναυλίας και το “Thrown To The Wolves” άρχισαν να παίζουν το “The Ultra-Violence”, ένα από τα καλύτερα instrumental (και όχι μόνο) κομμάτια που έχουν γραφτεί ποτέ, μόνο και μόνο για να το κόψουν μερικά δευτερόλεπτα αργότερα. Σε αυτό το σημείο πραγματικά εκνευρίστηκα. Σαν να σου ψήνουν το ψάρι στα χείλια…
Μια καταιγιστική εμφάνιση, κατά τη διάρκεια της οποίας ακούσαμε πολλές φορές τα κλασικά εγκώμια περί «καλύτερου» κοινού, με τη διαφορά ότι σε αντίθεση με άλλες φορές, τις δηλώσεις αυτές φάνηκε να τις διακατέχει μια ειλικρίνεια, κάτι που έγινε αντιληπτό και από το κέφι που εξέπεμπε η μπάντα στη σκηνή. Ο ήχος καθ’ όλη τη διάρκεια πολύ καλός, το κοινό ενεργητικότατο και η προσέλευση ικανοποιητική, χωρίς βέβαια να γεμίζει ο χώρος. Γενικότερα πολύ καλή διοργάνωση με την τιμή του εισιτηρίου να μένει χαμηλά.
Set-list
1. “I Chose The Sky“
2. “Evil Priest”
3. “Buried Alive”
4. “Mistress Of Pain”
5. “Claws In So Deep”
6. “Seemingly Endless Time”
7. “This Hate”
8. “Relentless Revoution”
9. “Truce”
10. “Veil Of Deception”
11. “Opponents At Sides”
12. “Bored”
13. “Thrashers”
14. “kill as one”
15. “Lord of Hate”
16. “River Of Rapture”
17. “Thrown To The Wolves”
