Η δεύτερη μέρα σαν γενική εικόνα δεν παρουσίασε πολλές διαφορές από την πρώτη, με τον κόσμο να είναι αισθητά περισσότερος (..πιθανολογώ λόγω των πιο «hot» WHILE HEAVEN WEPT) αλλά όχι ο επιθυμητός, ο ήχος εξαιρετικός και το χρονοδιάγραμμα να συνεχίζει να τηρείται ευλαβικά. Γ.Θ.
Οι Γάλλοι HURLEMENT πριν από περίπου δύο χρόνια κυκλοφόρησαν ένα δολοφονικό ντεμπούτο, χάρη στο οποίο η παρουσία μου από την αρχή του φεστιβάλ κρίθηκε επιβεβλημένη. Δυστυχώς έχασα τα πρώτα δύο τραγούδια, αλλά από τη στιγμή που μπήκα στο An παρακολούθησα μια εμφάνιση ανάλογη σε ποιότητα και ενέργεια με αυτή που εκπνέει ο δίσκος. Στο κάτω κάτω αν δεν πάρεις τα μέγιστα από μια νεοσύστατη μπάντα μες την καύλα για συναυλίες, από ποιόν θα τη πάρεις; (κάπου εδώ σου απαντάει ο άλλος από τους JAGUAR της προηγούμενης μέρας και δεν ξέρεις τι να πεις και που να κρυφτείς…).
Έπαιξαν τα “Ordalie”, “Moine Guerrier”, “Mercenaire”, “Screaming”, “Kamikaze” και “Dernier Combat” από δικά τους, και για το τέλος άφησαν δύο ιδιαίτερες διασκευές από Γαλλικά συγκροτήματα, το “Hellenic Warriors” (LONEWOLF) και “Sortiledge”. Το οξύμωρο της υπόθεσης με το “Hellenic Warriors” (...το οποίο φυσικά έπαιξαν σαν φόρο τιμής στους Έλληνες οπαδούς) είναι ότι εκείνη την ώρα στο club οι Έλληνες ήταν λιγότεροι από τους ξένους… Γ.Θ.
video: HURLEMENT - “Hellenic Warriors” (Lonewolf cover)
Σειρά των EMERALD οι οποίοι είχαν να παρουσιάσουν εκτός από τον νέο τους δίσκο και καινούργιο τραγουδιστή. Με τον τελευταίο λοιπόν, ίσως να έχασαν λίγο σε προσωπικότητα, αλλά εκτός από τα νέα (“Pipes Are Calling”, “ Secret Agenda”, “Witches Tower”, “ Where's Your God”) πολύ ωραία κομμάτια τους, τον προτιμώ και στα παλιότερα που ακούσαμε (“Revenge”, “Emerald Knights”), αν και θα ήθελα να ακούσω περισσότερα από το παρελθόν. Ειδικά τη στιγμή που επέλεξαν να κλείσουν την εμφάνισή τους με μια διασκευή σε METALLICA (“Escape”), όταν έχουν πέντε ολοκληρωμένες δουλειές από τις οποίες θα μπορούσαν να διαλέξουν ένα από τα πολλά κομμάτια που θα θέλαμε να ακούσουμε. Γενικά μπορώ να πω ότι η εμφάνισή τους ικανοποίησε, χωρίς όμως να ξεσηκώσει. Γ.Θ.
video: EMERALD - “Emerald Knights”
video: EMERALD - “Secret Agenda”
Set-list PROCESSION: “Hyperion”, “Destroyers of the Faith”, “Raven of Disease”, “The Road to the Gravegarden”, “Chants of the Nameless”...με τη προσθήκη του “Like a Plague upon the Earth” να μπαίνει με μικρές επιφυλάξεις, για το λόγο ότι ο γράφων της υπόθεσης δε σημείωνε τις επιλογές κατά τη διάρκεια του set. Δύσκολα παρακολουθεί κανείς ατάραχος μια ανάλογη εμφάνιση, όταν από τη μία νοιώθει λες και βομβαρδίζεται από την επική αίγλη του “Destroyers of The Faith”, ενώ από την άλλη μένει έντρομος ενώπιον της Reverendοbizarrικής αύρας του παρελθόντος και των συντριπτικών, HEAVY riffs που ωθούν τις όποιες εντυπώσεις στο μέγιστο δυνατό.
Υπερβολές; Ούτως ή άλλως, αγαπημένη δουλειά του γράφοντος αποτελεί το EP “The Cult of Disease” και κατά συνέπεια, το τρόπο με τον όποιο οι PROCESSION παρέμειναν πιστοί στο χάρισμα της εκπλήρωσης των όποιων προσδοκιών, καθώς έπειτα από τις φανταστικές πρώτες ηχογραφήσεις και το αριστουργηματικά μεστό full length, ακολούθησε μια εμφάνιση άξια να ενθυμούμαστε για το επικείμενο βάθος χρόνου.
Από εκεί και πέρα, στοιχεία καταλυτικά για την όλη επιτυχία αποτέλεσαν η αποσβολωτική ερμηνεία του Felipe, η εξαιρετική σκηνική παρουσία του συνόλου των μελών, ενώ σημαντική προσθήκη αποτελεί το μη προγραμματισμένο encore, το οποίο σφράγισε την εμφάνιση ως διασκευή στο “Solitude” των CANDLEMASS (...όπου η συμμετοχή του Jörg Michael Knittel έμοιαζε να συναρπάζει ισόποσα με την εκπληκτική του απόδοση στο πλευρό των DAWN OF WINTER). Μοναδικό αρνητικό, η μικρή διάρκεια του set ελέω συνθηκών, λόγος βασικός για τον οποίο ευελπιστούμε για μια δεύτερη επίσκεψη των PROCESSION στο κοντινό μέλλον, χάριν του όλου αξιομνημόνευτου χαρακτήρα υπό περιγραφή. Πλέον ευχόμαστε ό,τι καλύτερο, καθώς το μόνο βέβαιο είναι πως περιμένουμε μεγάλα πράγματα από αυτούς, εαν καταφέρουν να κρατήσουν τα πόδια τους σταθερά στο έδαφος. Γ.Κ.
video: PROCESSION - “Chants of The Nameless”
video: PROCESSION - “The Road to the Gravegarden”
Από τους MARTYR ομολογώ πως δεν περίμενα πολλά, και αυτό κυρίως λόγω του τελευταίου τους δισκογραφικού δείγματος (“Fear” EP, 2009), το οποίο ήταν πλήρως απογοητευτικό. Τελικά με διέψευσαν, τουλάχιστον εν μέρει. Ό,τι παλιό κομμάτι ακούσαμε (“Snow & Fire”, “Darkness at Time's Edge”, “Speed of Samurai”, “Black Sun”, “English Forces”) ήταν καλοπαιγμένο με τη φωνή σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα, και τον σαλεμένο frontman να μας παρασέρνει στους φρενήρεις ρυθμούς του. Το θέμα είναι ότι μετά από κάθε παλιό ύμνο αναγκαζόμασταν να ακούμε και ένα νέο, τουλάχιστον αδιάφορο κομμάτι (“Take Me Home”, “Fear”, “Eaten Alive”), στέλνοντάς μας από τον παράδεισο στην κόλαση (...σε όποια αντιστοιχία προτιμάτε…). Γ.Θ.
video: MARTYR - “Snow And Fire”
video: MARTYR - “Speed of Samurai”
Με τους DAWN OF WINTER θα ακούγαμε τον Gerrit για τρίτη φορά μέσα σε τρεις μέρες (...για να μην συνυπολογίσουμε και την guest εμφάνιση του στους PROCESSION). Όταν μπήκα έπαιζαν ήδη το “Slow Is the Suffering” οπότε δεν είμαι σίγουρος αν ήταν το πρώτο τους κομμάτι. Από και και πέρα ακούσαμε τα “Mourner”, “The Music of Despair”, “A Lovelorn Traveller”, “Burn Another Sinner” και “Dawn of Winter” σε καταπληκτικές εκτελέσεις με τον Gerrit να χρωματίζει τη φωνή του με όλο το πάθος και το συναίσθημα που μπορούσε να ξεβράσει η ψυχή του. Φανταστική εμφάνιση! Γ.Θ.
video: DAWN OF WINTER - “Burn Another Sinner”
video: DAWN OF WINTER - “A Lovelorn Traveller”
Εν αντιθέσει με τα υπόλοιπα doom acts της ημέρας, οι όποιες προσωπικές εντυπώσεις αφορούν την πλευρά των WHILE HEAVEN WEPT καταλήγουν ανάμεικτες με τρόπο μάλλον απροσδόκητο, καθότι η εμφάνισή τους δεν έμελε να ανοίξει με τις πλέον ευνοϊκές προϋποθέσεις. Ο λόγος δεν ήταν άλλος από την απόδοση του τραγουδιστή του σχήματος, Rain Irving, ο οποίος βρισκόταν σε εμφανώς «κακή» φόρμα καθόλη τη διάρκεια του set, με πολλαπλές παραφωνίες να αμαυρώνουν το πρώτο μισό και τη βοήθεια μικρών ψεκασμάτων από ένα spray να σώζουν το φάρυγγα, μαζί με τις εντυπώσεις που αφορούν το δεύτερο.
Η υπόλοιπη μπάντα στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων βέβαια (σπάνια βλέπουμε επταμελή σχήματα να κερδίζουν το στοίχημα της σκηνικής παρουσίας, παρά τους όποιους περιορισμούς από το μέγεθος της σκηνής), ενώ δεν ήταν λίγες οι στιγμές, στις όποιες σύσσωμη η συμμετοχή του κόσμου έδωσε το δικό της παλμό και χρώμα στην εμφάνιση, με τα “Obsessions Now Effigies”, “Thus With a Kiss I Die”, “Vessel” και τη διασκευή σε παλαιό ύμνο των Fates Warning (το όνομα του οποίου μου διαφεύγει) να αποτελούν τα λεγόμενα highlights, χάριν της ιδιαίτερα θερμής ατμόσφαιρας στο χώρο.
Απολογισμός; Η εμφάνιση των WHILE HEAVEN WEPT δεν ήταν διόλου άσχημη σε σύνολο (...πόσο μάλλον όσον αφορά το τέλος), αλλά προσωπικά έμεινα με μια γλυκόπικρη γεύση, καθώς οι όποιες προσδοκίες ήταν αρκετά υψηλότερες, δεδομένου της ατμόσφαιρας και του συναισθήματος που απορρέει από το studio υλικό τους. Γ.Κ.
Οι OSTROGOTH ήταν το συγκρότημα το οποίο περίμενα με μεγαλύτερη ανυπομονησία. Το ότι είχαν έρθει ξανά δεν μείωσε καθόλου τον ενθουσιασμό μου, εξ’ άλλου μια δεκαετία που μεσολάβησε από την τελευταία τους επίσκεψη είναι ικανή να θολώσει τις μνήμες. Θυμόμουν μια μεγαλειώδη εμφάνιση και δεν περίμενα ούτε τελικά εισέπραξα κάτι λιγότερο. Πως θα μπορούσαν άλλωστε να απογοητεύσουν έχοντας να παίξουν κομμάτια τα οποία είναι ανεξίτηλα χαραγμένα στις καρδιές μας.
Μετά από πολύ προσπάθεια να βρω μελανό σημείο στην εμφάνιση τους θα αν μπορούσα να πω για τη φωνή, η οποία σε συγκεκριμένες μόνο περιπτώσεις δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει πλήρως. Και οι περιπτώσεις αυτές είναι φυσικά στις ψιλές νότες, όπου φυσικά μπορούσαμε να ακούσουμε καθαρά και οι φωνές των παρευρισκόμενων που τραγουδούσαν κάθε στοίχο δεν κάλυπταν τις ατέλειες. Μην γελιέστε όμως, μιλάμε για μια εμφάνιση επικών διαστάσεων που ακόμα και μετά από 15 (!) κομμάτια και τρείς μέρες Heavy Metal ολοκαυτώματος δεν τους χόρταινα.
Μετά από εξαιρετικές πιέσεις κοινού και διοργανωτή ακούσαμε για δεύτερη φορά το “Full Moon's Eyes”, οπού αν είναι δυνατόν οι αντιδράσεις του κοινού ήταν ακόμα πιο έντονες… Ορίστε και το set-list για να λιποθυμήσουν όσοι έλειψαν: “Heroes Museum”, “Scream Out”, “The New Generation”, “Lords of thunder”, “Shoot Back”, “Too Hot”, “Full Moon's Eyes”, “Paris By Night”, “Do it right”, “Catch The Soumd”, “The Gardens Of Marrakesh”, “Queen of desire”, “Love In The Street”, “Ecstasy and Danger” και τέλος “Full Moon's Eyes” πάλι!! Γ.Θ.
video: OSTROGOTH - “Full Moon’s Eyes”
video: OSTROGOTH - “Heroes' Museum”
video: OSTROGOTH - “Lords Of Thunder”
video: OSTROGOTH - “Paris By Night”
video: OSTROGOTH - “Queen Of Desire”
video: OSTROGOTH - “Too Hot”
Τον επίλογο στο φεστιβάλ έβαλε η Tribute μπάντα στο DIO, την οποία και δεν παρακολούθησα αφού μέχρι τότε είχα παραδώσει πνεύμα… Ακόμα ένα UTH έφτασε στο τέλος του, και ακόμα μια φορά μας πρόσφερε συγκινήσεις που δύσκολα θα ζούσαμε χωρίς να αναγκαστούμε να ταξιδέψουμε στο εξωτερικό. Μέχρι του χρόνου (και τους SHOCK PARIS!!!!!!!!!!) λοιπόν, UP THE HAMMERS, AND DOWN THE NAILS… Γ.Θ.
Φωτογραφίες, Επιμέλεια: Γιώργος Θεοφανόπουλος
