Tετάρτη 29 Οκτωβρίου 2025,
Μια φθινοπωρινή βραδιά την οποία το ελληνικό κοινό περίμενε καιρό να ζήσει. Δεν είμαι από τους παλιούς φανς των All Them Witches, όπως δεν έχω παρακολουθήσει πιστά και τη μουσική πορεία των Steams, συνεπώς αυτό το λάιβ γνωρίζω πως θα είναι για εμένα μια νέα μουσική εμπειρία γεμάτη εκπλήξεις - ή τουλάχιστον, έτσι ελπίζω.
Ώρα 19:00.
Στην Αθήνα έχει αρχίσει να νυχτώνει και στη Λεωφόρο Κηφισού έχει πολύ κίνηση. Ο δρόμος γεμάτος από τα κόκκινα φώτα των αυτοκινήτων, που σχηματίζουν καμπύλες γραμμές στον ορίζοντα, μοιάζει μακρινός και έτσι έχω λίγο χρόνο για σκέψεις. Φτάνω στο Universe. Ήδη φαίνεται από τον κόσμο στην ουρά πως το αποψινό event θα είναι συναυλιακών προδιαγραφών και δεν θα αποτελεί ένα απλό λάιβ Tετάρτης στην πόλη. Παίρνω το pass μου, αφήνω τα περιττά αντικείμενα στην άκρη και κάνω μια βόλτα στο χώρο για να προετοιμαστώ. Παρέες διασκορπισμένες στο venue, πίνουν τις μπίρες τους σε ένα καθαρά βιομηχανικό περιβάλλον, με σκηνικά που πρωταγωνιστούν να είναι τα μεγάλα φορτηγά και στο βάθος οι μαύρες φιγούρες μερικών δέντρων που διαγράφονται στον ουρανό από τα μακρινά φώτα της πόλης. Για τους ρομαντικούς, θα έλεγε κανείς κινηματογραφικό.
Ώρα 20:30.
Ο κόσμος συγκεντρώνεται σιγά-σιγά κοντά στη σκηνή. Μέσα από τον καπνό αναδύονται οι Steams με τις πρώτες soudtrackiκες, ψυχεδελικές τους νότες-οι οποίες ακούγονται πεντακάθαρα-. Άρτια ηχοληψία και σκηνική παρουσία, αφού όλα τα μέλη της μπάντας μαγνητίζουν τα βλέμματα κατά πάνω τους. Ο frontman Πάνος Δημητρόπουλος άνετος, ξέρει πολύ καλά τι να κάνει για να ζεστάνει την ατμόσφαιρα και δεν χάνει ευκαιρία να επικοινωνήσει άμεσα με το κοινό που τους αποθεώνει. Είπαν κομμάτια που το ελληνικό κοινό έχει αγαπήσει, αλλά όπως ανέφεραν και οι ίδιοι, έπαιξαν και αρκετά νέα που σημαίνουν το νέο τους άλμπουμ το οποίο είναι επιτέλους έτοιμο! Δεν μπορώ να κρύψω πως κατά τη γνώμη μου - η οποία φυσικά στηρίζεται αποκλειστικά σε αυτή την εμφάνισή τους -, οι Steams είναι από τις μπάντες που στέκονται αξιοπρεπώς στη μουσική σκηνή της Ευρώπης και ξεφεύγουν κατά πολύ από τις ελληνικές προδιαγραφές. Ο διάχυτος ερωτισμός, τα λικνίσματα, το χιούμορ, το νάζι και η ψυχεδέλεια από τα 60s είναι αυτά που θεωρώ πως έχουν κάνει το κοινό να τους λατρέψει, αφού πέρα από το μουσικό κομμάτι η εμφάνισή τους δεν είναι κάτι λιγότερο από υπνωτικό σόου.
Ώρα 21:45.
Όλοι ανυπομονούν να ακούσουν τα riffs των All Them Withces, οι οποίοι εμφανίζονται για τέταρτη φορά στην Ελλάδα. Τα 4 αγόρια από το Νάσβιλ των ΗΠΑ έχουν κατακτήσει τους Έλληνες που αγαπούν τη stoner, οι οποίοι - κακά τα ψέματα - δεν είναι και λίγοι. Αλλά σε αυτό το λάιβ δεν ήρθαμε για να κοπανηθούμε στο πιτ και αυτό έπρεπε να το περιμένουμε. "The Death of Coyote Woman" λοιπόν και από το πρώτο riff, ο καθαρός, «βρώμικος» τόνος της κιθάρας, οι ήχοι από τα πλήκτρα που υψώνονται σαν βουνά και το rhythm section που δεν κρατά απλώς το χρόνο αλλά τον φτιάχνει από το μηδέν... Ο συνδιασμός blues, ψυχεδέλειας και stoner-rock έγινε ατμός στο χώρο: ο αέρας γύρω σου παχαίνουν, τα φώτα αρχίζουνν να παίζουν στις σκιάσεις του κοινού.
Καθώς περνάει η ώρα, τα κομμάτια των All Them Witches δεν γίνονται απλώς «τραγούδια», αλλά τούνελ. Είσαι μέσα. Και το τέλος δεν φαίνεται. Έντονα ξεσπάσματα, έντονη σιωπή, ταυτόχρονα. Το πλήθος λικνίζεται στους ρυθμούς κάτω από τα κόκκινα και μπλε φώτα, τα βλέμματα χαμμένα και τα αγόρια στη σκηνή μας προσκαλούν να αφεθούμε. Μπορώ να διακρίνω μια νοχελικότητα πάνω στη σκηνή, αλλά αυτό δεν με ενοχλεί προσωπικά, θεωρώ πως τους "παίρνει". Η απολύτως απαραίτητη επαφή με το κοινό, δημιουργεί ένα χάσμα που γεφυρώνει ο ήχος. Τα τραγούδια δεν ξεχωρίζουν εύκολα, ρέουν το ένα μέσα στο άλλο.
Μπορείς να πιείς την μπίρα σου και να μιλήσεις με τον δίπλα σου, να αφεθείς στις δικές σου σκέψεις, η μουσική τους το επιτρέπει αυτό. Τελευταίο κομμάτι και η 1 ώρα και κάτι που βρέθηκαν στη σκηνή για εμένα ήταν αρκετή, αφήνοντας μια γλυκιά και οικεία επίγευση.
Οι All Them Witches ήρθαν να μας τραβήξουν μέσα σε κάτι που μοιάζει με σκοτάδι και λύτρωση ταυτόχρονα.
Έχει έρθει η ώρα να φύγω, σκέφτομαι πως βγήκαν οι φωτογραφίες που τράβηξα μέσα στο σκοτάδι και τους καπνούς. Πηγαίνοντας σπίτι χαίρομαι που η συναυλία αυτή άλλαξε τελικά τοποθεσία, η διοργάνωση ήταν καλή, ο ήχος καθαρός. Ο κόσμος θεωρώ ότι απόλαυσε κάθε λεπτό από τις ώρες που βρισκόταν εκεί, εκτός εάν έκανε το λάθος να προμηθευτεί τις μπίρες του μετά τους Steams! Ανυπομονούμε για τα επόμενα.
