Κρίστη Στασινοπούλου & Στάθης Καλυβιώτης

Φωτογραφίες: Χάρης Συμβουλίδης

Αυτή η Παρασκευή μου είχε δείξει τις κακές διαθέσεις απ’ το πρωί. Δεν έδωσα και πολύ σημασία, μα το μεσημεριανό στήσιμο που φάγαμε παρέα με τον mr. αρχισυντάκτη κάπου στο κέντρο, επηρέασε ανεπανόρθωτα την έτσι κι αλλιώς υπερευαίσθητη διάθεσή μου. Ακόμα και τώρα που το σκέφτομαι λοιπόν, δεν μπορώ να καταλάβω πως μ’ έβγαλε ο δρόμος στο Κύτταρο, για να δω ένα live που έμελλε να εξελιχθεί σε πραγματική αποκάλυψη.

Αφορμή γι’ αυτή τη μάζωξη ήταν η παρουσίαση του νέου album της Κρίστης Στασινοπούλου Ταξιδοσκόπιο, η οποία και κάλυψε το πρώτο μέρος του live της (το δεύτερο ήταν αφιερωμένο σε τραγούδια από το παρελθόν, κυρίως από τον Υφαντόκοσμο και τα Ηχοτρόπια). Δεν ήταν και λίγοι αυτοί που έδωσαν το παρών, με αποτέλεσμα να βολευτούμε εν τέλει στα ψιλοάβολα σκαλοπάτια, μπροστά από τον ηχολήπτη. Γεγονός που αποδείχτηκε σοφή κίνηση, αφού από εκεί μπορέσαμε να απολαύσουμε απρόσκοπτα το παγκόσμιο μουσικό πανηγύρι που έστησε η Κρίστη με τη μπάντα της. Μέσα σε σχεδόν τρεις ώρες, παρέλασαν μπροστά απ’ τα μάτια μας Telecaster-ιές, samplers, τζουράδες, κρητικές λύρες, τσαμπούνες, μουσικά κουτιά, μπαγλαμαδάκια, σαξόφωνα, κρουστά απ’ όλο τον κόσμο και διάφορα αλλόκοτα όργανα αγνώστων λοιπών στοιχείων.

Ρίξτε μια ματιά στην παραπάνω καταμέτρηση και βάλτε με το μυαλό σας τι μπορεί να άκουσαν τα αυτιά μας. Η ταμπέλα world music μοιάζει υπερβολικά μικρή για να περιγράψει τέτοια πανσπερμία ήχων. Οι μουσικές του κόσμου όλου παντρεύονταν μαγευτικά, με το rock, την electronica και την ελληνική παράδοση για να γεννήσουν μια υπερβατική ψυχεδέλεια, μακριά από φτηνές και επιτηδευμένες συνταγές. Η Στασινοπούλου, ιέρεια σωστή, δεν μας άφηνε να πάρουμε τα μάτια μας από πάνω της, με τις γοητευτικές αφηγήσεις της, τη φτασμένη ερμηνεία της και τους τρελούς χορούς της. Ο Στάθης Καλυβιώτης, δημιουργός της ηχητικής πανδαισίας και υπεύθυνος για τις ηλεκτρικές και τα ηλεκτρονικά, κρατούσε την αόρατη μπαγκέτα του, κατευθύνοντας μαεστρικά τους διαλεχτούς μουσικούς της μπάντας. Ενώ οι τελευταίοι μας εξέπλητταν ασταμάτητα με τη μαστοριά και την πολυπραγμοσύνη τους. Όλοι αυτοί μαζί, μας ταξίδεψαν στη Βραζιλία (“Vale De Lua”), στην Ινδία (“Νάμα Νάμαστε”), στο Ισραήλ (“Γιάφα”), στην Αρμενία (“Ερεβάν”), στο Μόντρεαλ (“Wyndham Hotel”), στην Ευρώπη (“Autovia Del Mediterraneo”), στη Θράκη (“Sol Invictus”), στο Αιγαίο (“Τα Μυστικά Των Βράχων”) κι όπου αλλού βάλει ανθρώπου νους.

Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, μια μέρα που την είχα σχεδόν ξεγράψει, τέλειωσε με μια απίστευτα ψυχοθεραπευτική απόδραση από ένα αστικό περιβάλλον, που όλοι μας το αφήνουμε να μας καταπίνει αργά αλλά σταθερά. Τέλος, είναι πραγματικά ανήκουστο, μα το Ταξιδοσκόπιο έπρεπε να περάσει από σαράντα κύματα για να βρει διανομή στη Ελλάδα. Σιχτιρίστε ελεύθερα τις δισκογραφικές, ύστερα όμως ρίχτε και μια ματιά στον καθρέφτη αν θέλετε να συμπληρωθεί το πάζλ των υπευθύνων.